Tijdens het lezen van een luchtige roman van
de verleidelijke Lisa St Aubin de TerĂ¡n knabbel
ik van Duyvis borrelnoten en nip ik van het bier.
Ergens voel ik mij diep schuldig, omdat ik niet
voor zwaardere kost heb gekozen, maar de boog
kan niet altijd gespannen staan en een jointje
hier en daar verzacht de stressmodus. Dus lees
ik gerustgesteld…
Het bindwerk was versleten,
de rug van leesgenot gekromd,
de bladen vet van 't vette eten.
Het las daar als een dam,
hoe hoog de kachel ook stond,
het vatte nooit eens vlam.
-----------------------------------------
uit: 'Statig Landschap Achter Glas', 1982…