Alle inzendingen over Lenin

Lenin is zijn held. Natuurlijk bevechten beide mannen elkaar. De Camillo-films zijn legendarisch, want ze tonen waar het in het leven echt om draait. Niet om ideologie. Niet om macht. Wel om vriendschap van mens tot mens. Ondanks alle tegenstellingen. Of dankzij? Dolce vita.…

de messentrekker week dus uit naar Rusland het moordspel van tsaar putin sprak hem aan: kan daar emoties lekker laten gaan helaas, wordt toch niet putin’s liefje, want ook deze heeft zijn ‘nutte idioten’ pro mes: gaat hij naar Kloten of de kl…?…

. __________________________________ DE EERSTE MEI Viert hij wel vandaag de dag van Lenin Die ene Revolutie van oktober Voert hij wel een rede, lang en sober De zegening verheerlijkend van Kremlin? Het Rode Plein blijft leeg de eerste mei Voor Kiev staan ze nu in lange rij...…

Zag laatst een leeszaal waar een meisje sliep en droomde later van bibliotheken waar ieder boek een boekwerk zat te lezen, Proust om Lenin, Hitler om Warhol geeuwde. Tweeduizendzoveel. Pixels, steeds meer pixels. De nieuwsdienst pokert met je hoofd. Geloof niet in vrede, geloof in roem, de drift waarmee we alles overdoen.…

Als de nacht zuchtzacht uit de aarde komt donkere leegte opstijgt uit koude klei het gezang mijner kind'ren verstomd denk dan nog eens aan mij Als de lente in jouw lichaam herleeft als vlijtige liesjes op een rij die jij gezwind en dartel water geeft denk dan nog eens aan mij Als de open haard gezelligheid dicteert het warme 'ons'-gevoel…

blauwe pretoogjes betasten alles, iedereen jij boetseert de dingen één voor één dekseltje open dekseltje weer dicht drukken op het knopje geeft licht voelende vingertjes op verkenning beheren en beheersen door gewenning al weet je niet waarom en nog minder hoe je logica is nog krom maar dat doet er niet toe zelfs je wartaal…

zonnestralen als mokerslagen zwoel zuigt zij onbehagen het zachte zeezand op mijn huid brandt mijn netvlies vol vragen die ik wegspoel met water dat jouw ogen weergeeft jouw 'waterwazigogen' waarin jij vloeibaar verder leeft ver weg van hier onder mijn huid waar jij telkens weer boven water komt. "Flinke Jongen" fluister jij fluweelzacht…

Dra kijken de kindren weer met die grote ogen van hun moeders die hen in hun blote schoot bewaarden en ingetogen wiegden in sluipend ontluikende moederliefde een trein Hoop stuwt hun hebberige wil naar nakende verrukking: het Verlangen gevangen in een kinderoogpupil "wie heeft er wat in de kerstboom gehangen?" in blijde verwachting...…

geprangd tussen oceanen en Evita’s tranen uitgestrekt gerekt slingert je land je lief langs de rand van een continent zo zwanger van tragiek in die smeltkroes van smeulende strijd stromen je woorden als linkse lava strooien in wonden van de kolkende massa de kiemen van Hoop de kracht van Geloof met die oer-natuurkracht maar dan lipzacht…

Thuis ligt niet in mijn nietig huis niet in deze stenen stulp waar het tikken van de klok de stilte uitschreeuwt Thuis ligt in jouw ziel bij de open haard van je hart turend naar de golven in jouw ogen zoekende vingertoppen strelen er zacht als sneeuwvlokken een tapijt tederheid over jouw huid hier strooi ik mij uit over het glooiende…

Begeerte kleurde haar lichaamslandschap wazig; troebel trokken open ogen penseeltrekken op een doek van dromen. gevangen in zalige zielsverwantschap hield zij mij dat hele weekend gezelschap; ik en haar op weg naar Ons, geen ontkomen aan gehaaste harten die overstromen. een Leven vol liefde als nalatenschap.…

verslingerd aan je lippen - verslaafd - verslonden door je ogen - verorberd - verankerd in je hart - veroverd - vergroeid met je wezen - verbonden - verenigd voor eeuwig - versmolten -…

sprookjes met grote ogen worden natte dromen, vlinders kleuren haar onderbuik rood in lichaamslente ontluikt een vrouwenlijf ze groeit met grillige stuiptrekkingen bloeit open in ogen op horizon, tongval taal verraadt kolkend bloed onder nagels - kan niet kruipen. kannen en kruiken van haar kind-zijn barsten onder regen van druppels levensdrang…

zoals de wegtrekkende zee in snokjes stuiptrekgewijs afstand neemt van strand en vasteland zo neem ik afstand van jou: de vloed is uitgewoed de tsunami van passie passé tijden van ebbe strekken strand tot arena voor verbaal gevecht beslecht in afweer en afkeer in ijzige kilte ontvouwt zich beklijvend besef van schrijnend gebrek aan…

cijfers met een eigen leven twaalf-twaalf elf-negen begrippen over ieders lippen al qaida tsu-na-mi kijkkast kotst vloed verwoesting over stranden vol kerstbomen geen ontkomen aan in land gezogen in- leef- vermogen kelk Leed tot op de bodem op netvlies gebrand - wij reiken Hand raken Heil…

uren turen ademloos naar hoe jij vloeibaar verder leeft in water dat jouw ogen weergeeft wazig, bodemloos broos bid ik bang in wanhoop stokt in mijn strot het woord God als ik in dromen wegloop over de groene velden uit jouw vele verhalen die zich in mij inktzwart kil en hard herhalen…

Haar vader, de grote Karl Marx, zal met Lenin een borrel op haar drinken en de laatste vooruitgangen bespreken. Iedereen rondom Karl was zijn pion. Paul richtte loom. Ze hoorde nog net de klik van het pistool en daarna was ze weg. Paul volgde haar zo snel hij kon en een klein uur bleef het stil, tot de klok ineens twaalf slagen sloeg.…

We waren met z'n duizenden naar Charkow afgereisd het bier is er uitstekend en aantrekkelijk geprijsd we stonden op het Vrijheidsplein naast Lenin in de zon en  toen was het een heel eind lopen naar het stadion Maar eerst hebben we samen het Wilhelmus ingezet en wie nog moest ging eerst nog even snel naar het toilet We kwamen bij de ingang…