Alle inzendingen over Lethe

Mijn voet kan vóór de avondval Nog vele mijlen reizen, Wil één de weg mij wijzen Naar Lethe's dal. Wie over 't brandend blind bazalt Brengt mij naar Lethe? - O alles te vergeten Eer de avond valt!’ ------------------------------- uit: Stemmen (1907)…

Vergeten deed de Lethe 't aardse leven... Zij poogde... en toch niet gans verdoofde zij de angst der zielen en haar noodgeschrei. 1898…

ik breek de doorns van de rozen zet ze een voor een in de vaas die omgekeerd op 't aanrecht staat het water laat ik weglopen in de hoek van vergetelheid waar vragen tevergeefs wachten op antwoord die al even gelee aan de waslijn te drogen waren gehangen…

te dromen tussen de bomen en achter de Veendijk verstopt wordt een zonnepark tegen de grens aan gepropt veel natuur een mooi gebied dus niet vergeten: De Lethe…

‘Hoe over ’t brandend blind bazalt Vind ik de weg naar Lethe?’ Na dat bordeel daar twee keer links. ‘Oh, goed om dat te weten!’ - naar P.C. Boutens…

niet groot ontsprong naar we weten in het veen bij het dorp dat nu De Lethe is geheten en stroomde uit boven Nieuweschans ga maar na in de Westerwoldse Aa alles verdwenen alleen het idee daar lag dat dorpje Dunelee…

' Geen van hen zal de Lethe*) oversteken. Pis op wie tegenwerkt, sluit de deur weer en wacht. *) In de Griekse mythologie is de Lethe (Gr. lèthè, "vergetelheid") een rivier in de onderwereld, waaruit de doden drinken om hun aardse leven te vergeten. ---------------------- uit: 'Kluwen', 2011.…

Ruim baan voor Unilever en voor Shell We spelen ook ’t bekende memo-spel Waardoor geen mens meer weet hoe ’t is gegaan O ja, ik zou het bijna nog vergeten… Dit drankje is afkomstig van de Lethe!’…

En elke omstraalde beeltnis na ijlt jagend een fantasia, doch naar de Lethe spoeden beî voorbij, voorbij, voorbij. ----------------------------------- Lethe: rivier der Vergetelheid…

purperblauwe gedachten zwenkten met hem mee toen hij onverhoeds in de Lethe tuimelde de bodem bezaaid met glinsterende blauwe stenen zijn ogen lichtten op hij hapte naar adem boven de rivier een vlucht van duiven in de koepelblauwe lucht iemand vroeg: heb jij onlangs de man gezien je weet wel die met dat witte…

Ik zag de koele stroom verborgen wenken: de Lethe, dacht ik, dooft het laatste licht, maar verzen zijn onsterflijke geschenken. --------------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten 1938-1988 (1990).…

Ik verlang zo naar vergetelheid en laaf me aan de lieve Lethe. ´t Is volgens mij de hoogste tijd om laatste lasten te vergeten en te varen over de stille Styx om daar dieper dan in stromen meanderend te mogen dromen. Dit zwakke lichaam biedt mij niks. Veerman, vaar mij nu maar over.…

Ik heb maar een verlangen - te vergeten maar op mijn ademtocht de nerf gewet groeit er aan ijsvarens een rauw bouquet en buiten ligt een toegevroren Lethe en ik blijf wachten - meet het leven uit - het is woestijn, herkomst en doelverloren de stem des roependen zonder geluid. Was er ooit een die mij had kunnen horen?…

De Dordtse Kil, de Rijn, de Nijl de Lethe, Deze omgeving is in wachttijd opgelost. Je hebt de laatste pont gehaald, voorlopig. Vroeger ging die precies om middernacht. Nu gaat hij in het blauw. Is er wel water? Alles is echt, als straks de meerpaal kraakt, tussen het hard basalt het breekbaar oeverriet. Je daar een aankomst wensen.…

ijl trillend glasachtig onzichtbaar haast zweven elfen fluorescerend in regenboogkleuren boven De Gaast Westerwolde is hen vergeten van Munnekemoer tot De Lethe sidderend in dunne stemmetjes hun misbaar overal waar vuile wolken uitlaatgassen een stroef laagje op hun vleugels maken moeten ze wassen zweven niet meer landen met hun…

Op winterdagen na het stille eten denk ik vaak met de borstel aan de vaat van alle poëzie is hij de maat dat zweer ik op de bloedzucht van mijn neten hij proefde van het water aan de Lethe waar vrouwen syf schonken in ruil voor zaad als waren zij de bloemen van het kwaad van zoete folter leek zijn geest bezeten.…

De Lethe stroomt, Quia absurdum! Morpheus houdt ons in de handen, Kassian kassian! om alle landen. Het razende water is omineus, onsolide en violent en dubieus. kind van Baäl, u bent zielroerend, in uw wanne zwijmel hoog vervoerend. Valsaards hebben de zon vereelt, eens kittig, nu fragiel, en ons misdeeld.…

moest het hoogveen blijven vreemde legers te verdrijven ondoordringbaar bolde waterlinie Westerwolde achter leidijken op schansen soldaten bewaken en kijken dat die dijken niet bezwijken weggegraven het begeven in onze dagen is het veen weg de dijken gebleven de leidijk langs Barnflair bij Bourtange aan de grens weer Bellingwolde, De Lethe…

De bel barst zwartgallig, mijn licht dooft mijn hemel, de Lethe cirkelzwaddert rond mijn hoofd. Het enige wat ik doe is mezelf horen reutelen. Nasaal gonst en basaal bonst het’ –trombose of geweten?- ‘Er zijn geen wachtenden voor u, die in uw zetel peinst had dit geraden, aan elk verlangen komt slechts een einde door vervulling ervan.…

Ik vulde de kronieken met mijn emperie, mijn veer gedipt in Lethe, schreef het groot gedicht. Ik geef me over aan een lange lethargie, om te ontwaken in een later tijdsgewricht.…

Ach, weef en zing, Tot ik dat uiterst oord vergete, Waar stil de witte nevel hing Op 't stroomloos nat der bleke Lethe; Dat ik de weg niet weder wete Naar 't kilst van mijn herinnering, Ach, weef en zing.…

Tussen beide rijken, sprak de Lethe recht, als koning Minos. Ginds gedijde onze gouw, daar dansten wij onaardse walsen. Onder vreemde sterren, gaven wij de Oude Wereld op.…

mocht voor uw leed Heur milde stroom een Lethé wezen, Wiens vocht uw hartewond genezen Niet slechts, - maar ook vergeten deed. 1834.…

Maak uw bestaan dat nergens hoort, weer vlot, Stroomafwaarts drijvend met de goede Lethe. Geen lied meer. Geef gehoor aan haar refrein. Over uw leven spoelt de vloed. Vergeten Zult ge eer dan echo's van nachtregens zijn.…

Venus lag in ruste zoet, Die door Lethe werd gevoed; Cupido, met heuser spraken, Onverziens haar deed ontwaken "Moeder! (riep hij) slaapt gij zacht? ’k Neem oorlof, ik ga ter jacht." Zij ontsprong, en goedertierig Schoof op haar gordijntjens sierig: "Wel (sprak zij), mijn zone waard!…