Alle inzendingen over Levensangst

Gister zo bedreigend Morgen zo beangstigend Vandaag zo onzeker Om morgen niet meer bang te zijn Moet ik de strijd aan met gisteren Vandaag nog, zeker vandaag…

van mijn glazen doolhof waar vroeger alles in sierlijk transparante vormen gerangschikt was spiegelen nu onzekerheid en vage angst mij overal tegemoet het spoor van scherven kan ik nog verbergen met onhandigheid maar de weg in het labyrint van inzicht ben ik al even kwijt heb de lichten getemperd dwaal in stilte rond want levensangst…

Onder de knoet van het systeem zien wij de meeste dingen ruim de trage voet klimt uit het leem ons bindmiddel uit karig kruim onbenoembaar samen voelen waar splinters hechten tot geheel vechten voor wat wij bedoelen met ons herwonnen leeuwendeel in alle zones van de tijd zal de liefde overleven die levensangst verruilt voor spijt van…

met vogelogen keek je de afgrond in en toen verdween de angst…

De kunst is het leven Met een gevoel van beklemming en Levensangst; Smart, de Schreeuw Als Munch. Hier…

De kunst is het leven Met een gevoel van beklemming en Levensangst; smart, de Schreeuw Als Munch. Hier.…

Vandaag sta ik bij mijn graf, waarin ik eens zal rusten, onder oude dennebomen. De zon schijnt door de takken. Het is hier stil. Als tiener stond ik hier ook, toen opa ter aarde werd besteld. Dezelfde bomen waren getuige. Vader en moeder stonden stil, bij eenzelfde moment als nu. Als opa ben ik nu zo oud als opa. Alleen zijn gebeente…

Jij, Adolf Hitler, droeg zoveel haat en onbegrip jegens de ander, de onschuldig mens, uit eigen levensangst! Waarom? Waarom? Zovele onschuldige Joodse kinderen... vele jonge moeders zagen hun kroost te neergaan, huilend en krijsend, opgaand in volledige krankzinnigheid, wegens uw creatieve, achterlijke creatie: de gaskamers! Hoe kon je?…

ik, als groteske judas, koningsvisser of velouren zanger van retro-pop raakte bedwelmd door de genadeloze insinuaties van je lichaam, je schuine blik gij werd mijn levensangst, mijn vlammende moedermoord mijn lief, mijn dier, mijn buidelvrouw ge zoekt me, ge vervult me ge zijt mijn eikpunt en mijn absolute paradox in al haar goddelijke implicaties…