Alle inzendingen over Lichtbron

Als we naar een kaars staren kunnen we dan het licht ervaren geeft de geur van een dennentak ons zielenleven meer gemak Kunnen we het in ballen vangen met jingle bells muzikaal behangen in kerstkaarten misschien of willen we toch iets diepers zien Het leven opnieuw beginnen die vlam zit bij ons binnen je vindt deze bij hem en bij haar…

Ik peer hem, sprak de lichtbron in het schap Dat is geen licht, dat ons wil gaan verbieden Wij zijn er gloeiend bij door dat soort lieden Die zorgen dat ik er als lamp mee kap Hallo, geen lamp die nog die warmte geeft En de gezellige uitstraling heeft…

alleen, achter een gesloten val van water ons meisje lachend zichtbaar door glinsterend tranenval en kijkt langs alsof hier geen lichtbron bestaat ‘daglicht in zonnestralen, beeld ons, laat haar zien!’ jouw gesloten bestaan, maar toch zichtbaar was het aardse te zwaar?…

Wakker in de kleine lichtbron van diversiteit niet-rationele drijfveer, ben jij daar van onzichtbare geneugten ik, zaadje in een hersenpan geniet van eenvoudige dingen die me in vreugde laten zingen over duisternis, die mij heeft ontdekt tijdens schimmige uren van verveling voordat de liefde mij bezoeken komt in het schemerland.…

Ik geef me over Vlieg maar meisje Vleugel door de nacht Hoog Tot boven de lichtbron Kijkend met groen vragende ogen Op lichtgevende mannenlijven En jij Injecteert gretig Jouw verlangens In zijn volgende schaduw Prikt zijn driften aan Opdat hij weet Wat er van hem wordt verlangd Jij daalt neer En krijgt Jouw onvermoeibare drift.…

waar ik loop wandelen schaduwen mij rustig voorbij zij zijn niet van mij maar passeren zonder ooit terug te keren verdwijnen uit zicht in het gaan en toch komt altijd de volgende eraan hun lichtbron heb ik nooit kunnen traceren in een frequent proberen vorm en lengte verschillen soms wenken zij alsof ze iets van mij willen…

als in een praalstoet zweven mijn woorden vederlicht over dit sneeuwverlichte landschap mijn pen is een wolk schitterend zonlicht een weerspiegeling van pas begonnen kracht een lichtbron van zacht gefluister zuchtende zuurstof voelt geen koude ziet alleen de zachte overgang van schaduw naar zonnestraal er hoeft geen vonnis geen huis…

Dat iets van zijn menszijn door een andere lichtbron wordt gewaardeerd. Omdat een vlam niet voor een eeuwig duister wasdom lijkt te zijn geboren; maar wenst te branden in het nu zonder dat de duisternis nog immer een kans krijgt het licht in zijn volle glorie te smoren.…

De maan tipt hoge lichten op de pannen van de schuur, in bad van licht beeft natte rododendron, door kale takken van de klimroos aan de muur zoekt nevelsluier weg naar verre lichtbron.…

Teruggaan, waar mijn ziel ooit begon, uit de mist, naar de eeuwige lichtbron, niemand vertelt mij welke weg te gaan, geen deur die ik werkelijk kan toeslaan. Alles komt en gaat, in snelle verandering, landschappen, met diep prachtige betovering, laten mij verder wandelen in vertrouwen, dat ik ooit het mysterie zal aanschouwen.…

Jij bron, jij licht van dag en 't aardse leven Jij oorsprong van seizoenen en de maan Die wij in 't hemelduister niet zien staan Maar schippers meestal gidsend licht kan geven Jij bron van energie, o grote ster Jij kracht van 't midden, dichtbij noch te ver…

klokken luiden de avond in een ekster tettert een lied schemerschimmige klanken cirkelen als een notenslinger bereiken de leeglopende straten een enkeling doolt daar verlaten net als ik… in diepe gedachten leid ik mezelf naar het plein ik wil mijmeren bij de lichtbron gewoon wat zitten peinzen op de koele steencirkel rond de fonkelfontein…

een eigen stijl Weekt zich los Stroomopwaarts klimmend Toont hij de schaduwkant van wildgroei Het lege huis spiegelt verveling Herkenbaar en genant In dunne gelijke lagen aangebracht De mens afgezonderd in een hotelkamer Niet meer dan een ding in de ruimte Met het gezicht nuchter naar de zon gekeerd Want hun tong moet ontdooien De lichtbron…

God laat elke dag de zon weer opkomen De lichtbron, die we graag verwelkomen Want zonder zon zou er geen leven zijn Dank voor deze morgen met zonneschijn.…

De wieg stond op een onbewoond eiland van verlaten kunst, cursief omringd door de golven van het alfabet, in de getijden van geluk herrees een lichtbron achter woorden.…

Loof de Heer, Hij regeert bij dag en nacht De zon als lichtbron heeft Hij in Zijn hand Tot in eeuwigheid blijft Zijn liefde in stand Hij houdt steeds over ons getrouw de wacht.…

terwijl ik in het kleinste kamertje deels ontbloot de troon bestijg spoken in geest en gedachten over het leven de vele vragen waar ik mij over bezinnen moet de grote net als de kleine dingen die ons in het leven zorgen baren wat bijvoorbeeld is de allerbeste de mooiste uitvinding ooit gedaan was dat de gloeilamp als lichtbron of eerder…

ook nu kan ik ‘t maar niet vergeten Ze spraken van de opkomende zon mijn blik zag enkel ’t donker zwart Nergens een glimp van de lichtbron nergens de blijk van een warm hart In het zwarte scheen een karig licht als een praktisch onzichtbaar baken Teder glijdend gleed mijn deur dicht het noodlot liet mij zacht ontwaken In het holst van…

dan is de duisternis in mij verlicht zoals jij mijn droom laat leven toen zoals de sluier van jouw gezicht Wanneer jij mijn dag benevelt dan ontwaak ik in mijn ochtendgloren mysterieus door de grondmist me kleuren omlijst als nooit te voren mijn balans door jouw kracht de vuurbal die verlaat mijn lichtbron…

. --------------------------------------------------- uit: 'Van de verliezer en de lichtbron', 1997. --------------------------------------------------- Aganippe: verwijst naar een Griekse bron en ook naar een spinnensoort.…

waar eerst een nis was met een bronzen dak een tabernakeltje van filigraan een open schatkist voor het eiland brak een toegang die door niemand werd bewaakt een baken voor wie aankwam in de nacht daar waar de wand een eigen lichtbron had daar werd de rots geraakt het eiland brak onvast als ijs dat breekt rondom het wak de zigzaglijn onzichtbaar…