Alle inzendingen over Liefdesnacht

gisteren dacht ik dat ik van je hield vandaag blijkt ik heb me vergist wat gisteren zweemde naar volmaakt is dat wat vandaag nog meer raakt jij schiep voor mij een oceaan van zoet en zout, hard en zacht een oneindige kringloop van bestaan begonnen in een afgelopen nacht hoe het verder moet met ons geluk twee bij toeval, geloof in samen…

engel van liefde omhels mijn hart spreid jouw vleugels innig zacht schep verlangen en hoop passie in dromen zweef op gevoel zaai liefde om jou heen bezorg mij geluk dagen vol dromen jij bent het einde mijn nieuw begin engel zo zacht, laat mij leven nachten met jou liefde beleven…

vluchtig raak je mijn hand … en meer ’t zachte geweld van zoenen ijs in de borst dat jij tot smelten brengt handen die het lijf als instrument bespelen een liefdesspel dat elk verlangen naar het kookpunt brengt jouw lichaam dat mijn passie stilt … en later je omarming.…

Trillende lippen willen spreken van verlangen hartstochtelijk glijden zij over jouw warme zachte huid. Doordat het kaarslicht het zwart van de nacht doorbreekt glinstert het zweet tussen ons en die geur spoort aan. Ik word door jouw blik gevangen en verdrink van liefde al jouw huid is mijn verlangen als het kaarslicht langzaam…

aan de ochtend er waren weer rozen sinaasappelsap en broodkruimels op bed er was opnieuw vrede thee werd vers gezet en alles had weer een reden vanuit jouw emotionele wortels kwam je bij mij bespraken wij het nut van dagen met nieuwe levensvragen begon het ons met spoed te lichten dat ik weer snel moest dichten over deze mooie liefdesnacht…

de meisjes uit vervlogen dagen we weten niet meer waar ze wonen nooit zullen zij zich meer vertonen waar wij weleer hun lichaam zagen de buren hun adres te vragen zal in geen straat de moeite lonen we weten niet meer waar ze wonen de meisjes uit vervlogen dagen de liefdesnacht met zijn sjablonen wanneer die eindelijk ging vervagen dan…

Droom maar over de liefdesnacht, het wordt zoals jij verwacht. Droom maar warme dromen in een zee van geluk, jou leven kan niet meer stuk. Droom maar in de golven van de slaap, ik ben er als jij ontwaakt.…

de wereld hemelblauw bestaat uit Eva’s, appels en verlangen een seismograaf tekent verhoogde activiteit op geeft vanaf de kuiten een catastrofe verwittiging in knieholtes dreigt mijn tong de ondergang jij murmelt en zoenen vechten om te overleven later geur jij naar liefdesnacht en wij naar liefdesmorgen.…

nacht en stamelde mij toe dat zij een offer bracht aan mijn verlangen - en brak in tranen uit en lachte schamper, roekeloos en luid - het was een vreemde trieste nacht Wij lagen samen - O mijn geliefde, zei ik zacht en was zo blij en moe alsof ik sterven zou ik huilde aan de borst van een beschonken vrouw en in de schoot van een absurde liefdesnacht…

Zoete geheugenzweem Vol nachtelijke merelzang, Frisse lentegeuren - Hooglied ontwakend In twee lichamen Van beider kunne.…

het strand draagt ons gewicht zweeft boven water slechts dat, want onze liefde is, maakt licht gebogen rond mijn schouder ver weeft jouw stem de traagheid van de opgekomen maan haar baan volgt duizend golven in een warme liefdesnacht morgen wacht maar houdt zich lang verborgen…

Er is een stad waar ik altijd wil zijn Waar mijn geluk ligt te wachten Gent de stad voor altijd verbonden Aan de allermooiste liefdesnachten De straatjes bekleed met kinderkopjes Kroegen op elke hoek van de straat Daar samenzijn met mijn allerliefste Geeft het mooiste gevoel wat er bestaat En als de sneeuw dwarrelt door de lucht De klokken…

Middelbare mannen, met buikje, op mountainbikes, fanatiek fietsend voor vetvermindering en verfitting; Zie ze shinen in hun strakke pakjes en kekke broekjes van de decathlon, kletsend over collen als de Mont Ventoux; Ze wanen zich jaren jonger, kilo’s lichter en potenter, hopend, dromend van lange liefdesnachten en atletische standjes…

wij wonen in ons, als steeds worden nekhaartjes opgeladen voegen zich vormen willig in elkaar frivool het weten van buitengesloten nacht ik tast mij jouw schaduw omhoog mijn zwijgen lacht wetend wat gaat komen en dat ik jou niet onberoerd laat aan melkwitte borsten die jij mij eerst plagend onthoudt geef ik mij over - eindelijk weer…

mijn keurig aangelegde tuin met madeliefjes van de notaris en vogelhuisjes in mijn bomenkruin wanneer jij tot bloei komt in mijn dromen heb ik je lief met meeldraad en bloemenkroon wees niet verlegen hier tot mij gekomen nu ik als cultivar mijn mooiste specie toon verander niet van karakter door mijn gedachten er komen nog vele uitgekozen liefdesnachten…

In mij brandt een vurige zon, welt een duisterdiepe oerbron vol onbezonnen dromen; vol ongetemde levenskracht die, als een wilde liefdesnacht, machtig zal overstromen.…

de liefde, lust houd mij dus vast verwarm mij nu innig en kijk zelfs ook mijn lippen zijn die van jou kus teder mij en heftig tot het mij wild wordt in het hoofd schenk mij je lijf en zinnen als ’t jou bevalt dan houdt mij dichter aan je hart streel mij heel zacht in ’t diep beminnen nog niet te laat verdrink ik graag in onze liefdesnacht…

teder, en ondoorzichtig onze lichamen nemen de ruimte, in liefde en schaamteloos genieten het ritme van vrijen is zacht en dwalend in hunkering zo intens is onze schemervreugde in de dwaalnacht van onze keuze misschien de schaduw van het lijfzuchten van duister het stille herademen van verwerken van verdriet doet ons troosten in de liefdesnacht…

Ei (voor Eileen) Na onze liefdesnacht bakken we uitgeput een eitje of vier met gele dooiers en al en vreten we de smurrie gulzig op. Je slaat nog twaalf eieren kapot op mijn drilpuddingbillen en met het glibberige vocht steek je een vinger diep in mijn nauwe anusgat. Je wilt me neuken als een man, maar dat mislukt.…

zijn sensuele mond die me doet verlangen naar een zoen en misschien naar nog wel veel meer En als hij me eindelijk zoent zie ik vanaf dat moment het leven door een roze bril hij spreekt van liefde maar ook over alledaagse dingen …ik denk dat ik van hem hou hij heeft een plekje in mijn hart - in mijn leven - hete liefdesnachten beleven we…

onstuimig was de eerste liefdesnacht het ledikant zou onvermoeibaar kraken de muren hoorden zwoele zuchten slaken je had m’n hoofd totaal op hol gebracht die nacht begon timide en zo zacht op een inviterend brandschoon laken maar niet veel later waren wij als draken en spuwden vlammen met een woeste kracht de mooie uren na het avondrood…

Ik vrij met hem, ten afscheid van dit leven, nog een, afdoende, laatste, liefdesnacht.…

Je vertrouwde me in de lente van je leven, voelde mijn kracht in elke liefdesnacht, mijn opwinding tijdens jachtpartijen in de herfst; laat me je in je winter dan een deken geven. Zie je hoe alle leven sterft, terugkeert naar de Aarde, schijnbaar verdwijnt en wedergeboorte erft? Denk je dat ik jou dat niet zou geven?…

cyclische verdwijnen en verschijnen in de schaduw van het licht als maand van het leven als vruchtbaarheid gegeven je mooie ronde vorm aan de donkere sterrenhemel boven het ondermaans gewemel het initieert de getijden het bloed en de vloed die de vrucht in de zee ontmoet het weerspiegelt de zon in aardse duisternis en verlicht de liefdesnacht…

Ze vormden samen een merkwaardige combinatie in het zoete duister van de volmaakte liefdesnacht de kwast en de wilgen en de lichaamswarmte van zijn beminde geliefde een bekende fotografe er kwam weer regen in de schilder tranen, nodig voor de onstuimige rivier in deze breekbare stilte vol abstracte wellust passie en ordinaire…