Alle inzendingen over Lijfelijk gezien

Al speurend langs mijn lijf, ben tenslotte een normaal wijf, zijn er dingen meer dan genoeg, die me verbazen, niet laat, eerder vroeg. Begin bij mijn tenen, langs hielen omhoog, mijn kuiten, knietjes, dijen, zijn in de loop der jaren flink gaan uitdijen. De grilligheden van het leven, zeg maar. Bij mijn billen aangekomen, die ik…

een bed van rozenvlees doortrekt mijn aderen krimpend van begeerte naar water in de woestijn alle luchten wuiven weg terwijl onze genen zich stempelen in spiegels gelijk van adem en bloed omtrek ik jouw middellijn drink jij mijn zielswater met omarmen van huid en inlijven van schaamte…

nadien valt honing uit de bomen even onaanraakbaar als lucht onder steen er is genoeg winter te gaan voordat blauw een kleur is en groen de aarde nog altijd borstelt het water zijn tanden, ondergaat huid terloops onbekommerde rilling krakend de ruggengraat in vertraging zeer dicht naderend terwijl dit later lijkt op dat voorheen…

fijngesneden appelgroen gestreepte mouwen opgestroopt deinend op borsthoogte vlezige vulmond rose moerbei ivoorbeklede lachspier beneveld door een perzikfluwelen vruchtlichaam staande in de deuropening gaande met besliste tred beklonken en hoorbaar fluisterend bruinogig engelengezicht amandelrijp dorstig naar mosgroen neigend naar…

Ik heb mijn hele leven lang gezien geboren zijn met geitenwollen sokken nu weet ik dat ik er in zal sterven.…

iemand trekt met kalk een witte lijn op de muur rond jouw lijf je bent getekend zonder schaduw verdwijn je in het donker je houdt een lege koffer vast een beetje bevend stapt je rechterbeen in de stroming van de ongewisse tijd een kalkrestje rust gelaten op het verstrooide haar iemand ziet je…

warmte de vering geborgenheid kortom louter pluspunten voor ons lijfelijk geluk…

Dank je wel dat je mij mijn leven teruggeven hebt Mijn toppen en mijn dalen Mijn gevoel van liefde, lijfelijkheid Mij deed trillen alle dagen Jij die alle mannen bent Die met mij deelden hun verlangen In woorden weliswaar en soms een kus Dank je wel dat ik tot leven weer kon komen inclusief de tranen en verdriet Het heeft mij iets…

lijfelijk verschijnen een uiterst opzienbarende en heftige gebeurtenis de intense geladenheid van zijn lichaamstaal kon hij bij een groep vertalers snel kwijt zijn boodschappen vonkten in exegese door de heldere taal en ja wij werden erdoor gegrepen allemaal…

heb de regen voor jou gevangen en gespannen in een boog onder een poort van hemelse kleuren zwelt ons lijfelijk verlangen maar houden we het droog?…

alles relatief en gelijk, toch broedt in de ziel een rusteloos heimwee naar de stilte van een vroeg begin in tijd, resten van een ander leven wat de weerstand naar het einde voedt, die bijzonderheid te herontdekken op de gemiste treden van de werkelijkheid, om niet bang te zijn te sterven, maar voor de onvolkomenheid van het lijfelijk…

Begin bij jezelf oefening in aandacht voor je lijfelijkheid voelen en luisteren naar het orgaan dat je huid heet zo wordt je redder van het leven dan kan je de ander ook leven geven en helemaal aan de lijve ontmoeten…

natuurlijk kan je afwezig zijn zonder lijfelijk afwezig te zijn zodat er in een menigte dikwijls veel meer mensen afwezig zijn dan zij die werkelijk aanwezig zijn zo ken ik iemand die volgens zijn zeggen nooit ergens echt aanwezig is geweest…

Er werd bij ons een bioscoop gebouwd Waar ‘Lawrence of Arabia’ ging draaien De opening ervan kwam hij verfraaien En daar heb ik hem lijfelijk aanschouwd Een halve eeuw geleden, maar het maakt Dat nu zijn dood mij toch een beetje raakt…

Wanneer heb ik je glimlach nog gezien hoelang is het al verloren tijd ? Wanneer zal ooit de dag eens komen dat je zegt dat het je spijt. Je leeft al lang je eigen leven het mijne doet er dan niet toe. Je ziet niet de tranen in m'n ogen, ik ben aan 't eind en o, zo moe.…

Ik heb vandaag iets moois gezien bloeiende tulpen en een vlinder gele narcissen in kleine perkjes en overal spelende kinderen. Een blauwe lucht met soms een wolkje daar tussendoor een stralende zon vogels hoorde ik hun wijsje zingen en ik genoot zoveel als ik kon.…

ik ben de pelgrim der voorlaatste dagen nog even dan is het gebeurd is alles onherstelbaar gedeponeerd alleen de laatste dag is wat ons rest die draag ik over aan wie maar wil want ik heb het gehad ik heb het wel gezien h.…

Vergeefs begeerde zekerheden, beroofd het hart van een nauwe vrede van de brug af heeft dit geen gewicht als die is opgehaald, is dat met een rede, het herkent de vele vormen, argeloos is het vergezicht, het speelt met troebel water, er was geen verleden meer, maar ook geen later, een oneindig spel verbindt de tijd, maakt zich meester…

Ik had Praag gezien, beregezellig, de bus is met mij aan boord van een hoge brug te pletter gevallen. Alle smurfen dood.…

Ik luister En zie Hoor en zie Jou echt Nu moet Ik mijzelf Ook gaan Horen en zien Wil nu gaan Luisteren Naar mezelf De pijn En de wonden In mijzelf Vragen nu Om mijn aandacht Wil jij Af en toe Ook naar mij Luisteren?…

En, heb je de kleur van de herfst gezien in vijvers en in het water van de grachten? Oh, hoe heb ik op U gehoopt en nooit misschien Heiland, om bij U te verkeren toen ik verlaten werd in donkere nachten Heb je de trek van de ganzen gezien zo hoog in de lucht en dat zij gakkend zingen?…

Slappe koude thee verroosterd brood verschimmelde kaas dat is zijn middagmaal en dat niet één dag, maar allemaal alle dagen loopt hij gekweld hij accepteert lijfelijk het huiselijk geweld zijn dagen zijn geteld.…

Ik ben mijzelf verloren Op een doordeweekse dag Ik had me nog geschoren En ik droeg ook zelfs een lach Ik had mijn leren jas aan En alles op een rijtje Ik zou een blokje om gaan Of even naar mijn meidje Maar ergens halverwege Is het het toch misgegaan Van moeheid neergezegen Ben ik niet meer opgestaan Wie ziet in mij nog waarde Het…

Toen de bast de oude boom verliet De pijn te veel gestorven van verdriet Toonde hij naakt zijn aangedane wonden Door verliefden ingekerfd zo diep zij konden Natuurlijke schoonheid die hij gaf Dient hij nu als kist in een graf…

als de dichter diep in haar hart kijkt naar wat haar beweegt dan is de ontluistering niet zo groot dat zij het niet waagt om het steeds weer uit te schreeuwen…

interesse heb Ik voel me schuldig Dat wil ik niet Ik wil leven En ook mijn kinderen vrij laten...... zijn wie ze zijn Te laten leven Wat ik heb laten zien aan mijn kinderen was niet perfect Ik wilde alles goed te doen voor de kinderen Vergat daardoor goed te zijn voor mezelf En nu zoek ik naar een balans En hoop dat mijn dochters Zich gezien…

Gezien de balans tussen jouw lichaam en mijn mentale facet leeft er rust in het dal de kern van ontspanning van het psychosociale aspect om voor jou de deur open te houden. De tederheid van jouw woordkeuzes in de taal van passie en de warmte vooral blijkt door jouw hartstocht voor ons leven dat ik ervaar uit jouw hart met vertrouwen.…

Uitgekotst Buitengesloten Je mag niet meedoen Je bent anders Je mag er niet zijn In een hoek getrapt En ze blijven schoppen Je ademt nog Dat willen ze niet horen Je moet kapot Vernietigd En ze trappen maar door Je probeert weg te komen Maar het lukt niet Je maakt je zo klein mogelijk Misschien houden ze dan op Opeens hoor je een stem…

er schuurt iets in diepere lagen onrustig zoekt het in gepijnigd roepen naar erkenning laat zich niet verjagen begint kreunend te kruipen richting bewustzijn brengt aan het licht wat gewetenloosheid aanricht…

"Kijk daar!" aan de overkant tussen het riet staat een ooievaar wie wordt hem gewaar? tussen de molen en de sloot staande op één rechter poot…