Alle inzendingen over Lucebert

Fout? Fout in de oorlog, fout in de vrede, goed in de oorlog, goed in de vrede. Goed, fout, fout, goed? Het is een kwestie van perspectief: de terrorist is voor de vijand de grote held. De staatsheld wordt na lange tijd als historische fout van zijn sokkel gehaald, waarna hij omsmelt voor een andere held. Hij straalde…

klonterkoek ik ben niet meer dan een druppel levend water uit het boek der boeken het woord de levende bron de vurige tong geniaal muzikaal de dichter torenhoog op ‘t zwarte paard spuugt zijn gramschap over de joodse sjacherige zwetsaard en het zuur is ook voor de zwarte jazzcultuur degene weerloos en van waarde die dichter lucebert…

landt een woord zachter zonder iemands stem als je alleen maar met inkt zou spreken je met slechts dunne potloodlijnen schetst wat doet het woord onder een vernislaag de worsteling met het verzwegene brandt het verleden onder de glanzende schijn wil het zich uit je borst scheuren om zich te bevrijden van die blinde kwelling…

landt een woord zachter zonder iemands stem als je alleen maar met inkt zou spreken als je schetst met slechts dunne potloodlijnen maakt het uit wat je doet of laat onder de vernislaag de glanzende schijn ligt het uitgestrekte verzwegen verlies het blinde afscheid tast vergeefs naar stralend licht…

Er is een grote norse neger in mij neergedaald Nu ik gezien heb hoe de Sint dit jaar werd ingehaald (met dank aan Lucebert)…

O, Lucebert, Couperus, en Hendrik R. Marsman! Waarom konden jullie het wel en Kennik R. Geensnarsvan!…

(Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…

Lucebert was blijkbaar fout PCN heeft hem weggesmeten Want kunst van zo iemand moet wel ontaard heten Beoordeel niet de maker maar zijn product Zo zijn de schilderijtjes van A.H. volgens mij aardig gelukt…

uit de categorie van 'alles van waarde is weerloos ' (lucebert) is 'wat blijft komt nooit terug ' (J.Eijkelboom) ook een hele mooie... ik ben nooit jaloers maar hier maak ik een uitzondering voor dit had ik namelijk zelf graag willen schrijven…

Aarzelend met spanning in mijn lijf nader ik het graf van Lucebert, ik kan alleen maar kijken, mijn ogen sluiten en weerom keren. Dag plek. Dag ooievaarsnest. Wat hij in de dood nog maakt, dat weten wij niet, zo zijn er ook anonieme kunstenaars van een onvoorstelbaar kaliber.…

Hij had zich van de vormen losgezongen Met Elburg, Schierbeek, Campert, Lucebert Vijf 5 tigers met ongekende flair die ook de inhoud met veel lef bedwongen Wat jammer nou dat deze loftrompet De vaste vorm heeft van een snelsonnet!…

ik heb in het gras mijn wapens gelegd en mijn wapens gaan geuren als gras ik heb in het gras mijn lichaam gelegd mijn lichaam is geurig als hout bitter en zoet dit liggen dit nietige luchtige liggen als een gele foto liggend in het water glimmend gekruld op de golven of bij het bos stoffig van lichaam en schaduw oh grote adem laat de stenen…

. ---------------------------------------------- uit 'Alfabel' (1955) van Lucebert (1924-1994)…

onder wolken vogels varen onder golven vliegen vissen maar daartussen rust de visser golven worden hoge wolken wolken worden hoge golven maar intussen rust de visser -------------------------------------------------------------------- uit 'Verzamelde Gedichten' van Lucebert (1924-1994)…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit de Verzamelde Gedichten van Lucebert (1924-1994)…

de wind verft mijn ogen om tot spitse vlaggen en ik geef mijn hoofd over aan de grote verre wolken in de grote verre wolken zitten maanzieke honden als door de ramen de zon schijnt zijn de honden zonzieke poezen mijn benen jengelen uit de verre wolken als van processies verstoken klokken maar mijn hoofd is een haan tussen de honden en…

veel te veilig dan is men verloren voor de poëzie u rest slechts een troost ligt gij op sterven gij verveelt u dan ook niet en plotseling kan dan pop en bal laat herinnerd u laten weten dit was ik en dat was het heelal - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: de Verzamelde Gedichten van Lucebert…

ik droom dus ben ik niet ik droom dat iemand de deur intrapt niet voor de grap maar voor een politieke moord ik droom dat ik niet ben ik droom dat ik dood ga niet voor de grap maar voor niets ik droom dat er een ik is ik droom dat ik eet en drink voor de grap maar ook voor jou…

stram strompelt hij van knooppunt naar knooppunt de eens zo bekoorlijke zondebok je mag hem aanlachen als je kunt hij grijnst maar trekt het zich niet aan aangebrand niet maar afgebrand een flauwte dat gaat weer over hij zal wel weer opstaan plooiend zijn broek zijn rok het ouwe rund dra staat hij lang en breed tussen de pilaren door de schaduwen…

het atelier staat wijd open maar eerst worden van licht de tere benen gebroken voordat de bezoeker zo kan staan als de schilder zijn bezoeker droomt maar vaak is de bezoeker in het atelier een haan met haar en veel zitvlees met stemverheffing geen schilderij kan hem aan soms ook komt als op kousevoeten de beschouwende bezoeker die diep…

ik draai een kleine revolutie af ik draai een kleine mooie revolutie af ik ben niet langer van het land ik ben weer water ik draag schuimende koppen op mijn hoofd ik draag schietende schimmen in mijn hoofd op mijn rug rust een zeemeermin op mijn rug rust de wind de wind en de zeemeermin zingen de schuimende koppen ruisen de schietende schimmen…

met een broodkorst als corsage gaat de blijde zwerver door het wijde land hij wuift naar de koeien in de weiden naar het bloeiende koren hem terzijde terwijl leeuweriken eten uit zijn hand 's avonds stralend staan de boerenmaagden aan de dorpspomp en brengen hem hun groet zij kussen zijn bezwete konen zelfs bedaagde maagden vlijen warm hun…

het gelijk van vissen vingers het kwintet van de complicaties en braille het gelijk van de ogen op borsten het aanraken van de taille der vertedering het gelijk van honderd tegelijk zingende bossen het gelijk van het gelijken op een grote gek die door drinken denkt - in de rivieren drijft de hemel mee met de aarde en de werelddelen…

ik ben geen lieflijke dichter ik ben de schielijke oplichter der liefde, zie onder haar de haat en daarop een kaaklende daad. lyriek is de moeder der politiek, ik ben niets dan omroeper van oproer en mijn mystiek is het bedorven voer van leugen waarmee de deugd zich uitziekt. ik bericht, dat de dichters van fluweel schuw en humanisties…

Over het krakende ei dwaalt een hemelse bode op zoek naar zijn antipode en dat zijt gij mogelijk dat men op zulk een kleine schaal niet denken kan het maakt nijdig of men is verveeld dus veel te veilig dan is men verloren voor de poëzie u rest slechts een troost ligt gij op sterven gij verveelt u dan ook niet en plotseling kan…

er is niet meer bij weinig noch is er minder nog is onzeker wat er was wat wordt wordt willoos eerst als het is is het ernst het herinnert zich heilloos en blijft ijlings alles van waarde is weerloos wordt van aanraakbaarheid rijk en aan alles gelijk als het hart van de tijd als het hart van de tijd…

wij zijn gezichten wij hebben het licht gestolen van de hoogbrandende ogen of gestolen van de rode bodem ik ben vuur veel vuur golven van vuur vissen die stil zijn als het gezicht dat alleen is ik ben veel van steen en vaag als vissen in watervallen ik ben alleen alleen beenlicht en steendood wij zijn gezichten open en rood zijn wij…

er is niet meer bij weinig noch is er minder nog is onzeker wat er was wat wordt wordt willoos eerst als het is is het ernst het herinnert zich heilloos en blijft ijlings alles van waarde is weerloos wordt van aanraakbaarheid rijk en aan alles gelijk als het hart van de tijd als het hart van de tijd --------------------------------…

onverschrokken bij braindrain de schoonprater springt van nest naar vogel en blijft opgetogen in de spaghetti van glossolalie lepelen bepaalde aspecten moeten worden meegenomen als je niet bepaalde effecten voorkomt maar kunnen ook blijven liggen als vorm van antwoord zoals de schepping ook is bepaald die met mensen in de supermarkt al te…

toen haar gelaat nog maar een kamerplant was en zijn wrokkig gezicht een ondoordringbare baard en de laatste resten van het wrak door de kinderen verbrast verging ook dit gezin tot nog maar een herinnering aan lentedagen op een zonnig terras toen alle bomen donker opvlogen achter blakende oogkleppen een een noodklok bombamde tussen blozende…