De avondschemering boven de tuin
en het huis waar ik een gedicht lees
van M.Vasalis, schoonheid en verval...
Even een traan, het regent en ik kijk
naar het natte gras.
Alles wat zuiver was, de grond, de
aarde, jouw ogen en je haren.…
In mijn binnenst stampen beesten
Samen met het ontluisterd licht
Ik heb mezelf van nog geen ding bevrijd
Ik zie het verre water blinken
Het gras gloeit op dooft uit is donker
Er is geen einde en geen begin aan deze nacht
O hand schrijf door totdat de vingers zijn verbrand
Ik heb geen lichaam en geen zwaarte meer
Ik wou zo rustig zijn en…
Haar hele leven bleef het aan haar knagen
Dat ze te weinig tijd had om te schrijven
Ze moest ook arts en echtgenote blijven
Een moeder en vriendin met lange dagen
Even alleen was ze helaas hoogst zelden
Ziek kind, te druk, te moe, teveel problemen
Om voor het dichten tijd te kunnen nemen
De kunstenaar in haar moest het ontgelden
Zo schiep…