Alle inzendingen over MOED

Waardering is dan niet het hoogste streven, maar toch ... het moede hoofd wordt opgeheven, de dankbaarheid zorgt voor een nieuw begin. Helaas voor mij geen vriendelijke groeten, geen lintje van mijn dierbare vorstin, de brief bevatte tal van dreigementen. En erger nog, men aasde op mijn centen. De rechter vond mijn rijgedrag te min.…

Het kleinste aller zaden, zo zegt ons toch de Heer kan groeien tot een grote boom die schaduw geeft en woonst; zo is soms ook ons klein geloof, het is haast niet te zien maar met geduld en veel heel veel moed kan ooit het wonder komen: de zon schijnt door de bomen!…

" uw bezoek is mij zoveel waard of gewoon een leuke ansichtkaart het is een teken van buiten waar in leven mensen fluiten mensen vol van trotse blijdschap en vol van goede moed laat u ziekte bespaard blijven en kom eens langs, dat doet goed…

woord verdoezelt in verborgen taal synoniem aan het einde nu zichtbaar in een schrikbeeld De tranen echt van zilver in een intens verlangen naar overleven De vaag geëtaleerde gruwelen verscherpt door de verbintenis nu opgedrongen naar het centrum van ons leven Een onbeheersbaar gevecht onderworpen aan angst Wat blijft is alleen haar moed…

Maar geef me bovenal je liefde een beetje moed en ook wat kracht laat me rusten in jouw armen ook in deze donkere nacht.…

Wanneer hij haar laatste moed nu had verdreven had ze beter meteen om euthanasie kunnen vragen.…

De liefde is de grootste straf Die God ons heeft gegeven Maar die niet weet wat liefde is Heeft nooit iets aan zijn leven De liefde maakt ons allen dol We vechten om elkander En als we moe van `t vechten zijn Dan nemen we een ander De liefde geeft ons moed en kracht En lust in onze ogen Juist als we vol vertrouwen zijn Dan worden we bedrogen…

opgetogen Haar naam noemt, roemt, verrast, met mededogen Haar hoopt tot ooit weer groter pracht Ik zag haar pas verscholen in de nacht Ik ken haar, maar herken haar amper: Een haar, haast niets, een sikkel, schamper Als een achteloze schildersstreek Ik veeg mijn tranen uit mijn ogen Slik bewogen alles weg dat mij zo speet En vat weer moed…

Een heel nieuw jaar dat staat te blinken als zonnelicht in kinderogen; een heel nieuw jaar waar wij op klinken, om moed en durf voor al ons pogen. Een jaar dat weer naar vrede vraagt en stil geluk graag wil behoeden; een jaar dat o zo graag vertraagt, geloven doet en licht vermoeden.…

Welnee, ze gaan met goede moed verder waar ze gebleven waren. De prent is niet mals de staatskas een donatie rijker Verdiende loon of is men nu een illusie armer?…

Zijn versnelling brak af in de finale Tornado Tom dacht oh dat heb ik weer roekeloos sprintte hij door als een speer alle eer ging naar de Bom van Balen Kasseifretters had hij eerst doen verstaan Moed zou aan het begin van de daad staan Toelichting: 'Kasseifretters'- zo heet zijn supportersvereniging officieel; de filosofische…

Ik scharrel al mijn moed bijeen, normaal een verbaal fenomeen, ik heb alleen geen zin. Gezet op haar zijn nu mijn zinnen, ik sta naast haar en wil beginnen zonder begin. Ik stamel, brabbel, zwets en baal, ik had toch zo'n volmaakt verhaal, ik heb alleen geen zin.…

Je bent rijk aan tijd, Dus houdt moed Een klok zegt alleen maar hoelaat het is, Een klok zegt niks…

Misschien hoor je daar toch gefluister Lispelende woorden, van hier, van ver Je laat ze eindweegs Nu niet nabij, tot trouwhartigheid klinkt De moed en dynamiek is aangrijpend Schrijnend wel Dan een gloeiende torso, Aan beide zijde enigermate?…

De beloofde jeugd en kind dat alles anders zou gaan lopen erin te berusten als een deugd, het moede hoofd te laten rusten, waar het heengaan begint voor een bestendiger bestaan verhul me in een waardig kleed zonder enig wraak of wrok dat eigenwaarde heet.…

Haar hoofd zo vol van zorgen en het hart zo vol verdriet ik kan alleen haar tranen drogen maar problemen oplossen niet Het is me echt zo zwaar te moede wanneer ik haar verdrietig zie een arm om haar schouders leggen haar hoofd huilend op mijn knie En mét haar huil ook ik mijn tranen heb net als zij slapeloze nachten 'k heb nog steeds…

in de spiegel te kijken naar het intens vermoeide gezicht de vrije dagen zijn snel verdwenen met nog meer water naar zeeën van overvloed en decadentie te dragen duurder en mooi maar met een moraal van twijfelachtig allooi zeepbellen spatten als donderslagen klappen het troosteloze rood van verlaten straten roept toch weer de moed…

Waar zal ik dan de moed weer halen?…

de uren te vergaren, wat ons bindt is tijd, gesponnen op de brug van de oude, - en de nieuwe jaren, als we elkaar ontmoeten dan zwaaien we naar elkaar en misschien wel terug, al moeten we bekennen dat we elkaar nog steeds niet leren kennen, wat mensen scheidt, is gezaaid door angst om samen door één humane poort te gaan, de moed…

drieënvijftig lentes waren je gegeven in het leven hier op aard klaverjassen in de Baskuul met vette blow deden we zo groot de lol bulderend lachen kon je goed gaf men moed in bange dagen met jongeren werken daar lag je hart morgen 'n nieuwe start maar zonder jou je bent begonnen aan jouw reis op jouw manier eigenwijs…

en verderweg in de ruimte vinden wij niets meer dan een pad dat uitgestippeld voor je ligt waarin wij verdwijnen in een simpel bestaan drijf maar mee dan op die rivier vol gevaar maar draag je moed wel met je mee want ik draag je tot aan de zee…

Liefde vraagt soms afstand, ook al kost me dat veel moed. Dit is jouw weg, en ik weet even niet, wat ik kan doen. Ik mag er voor je zijn, op afstand en met pijn. Liefde is ook laten. wat je eigenlijk wilt doen. Liefde is geloven, in jouw eigen kracht. Ik zie je lijden, maar weet dat ik in liefde op je wacht.…

het water schaatst niet meer op een zacht zuiderwindje gelijk de dans als een koorddanser die zichzelf maar moed inspreekt in de blauwe lucht ik weet niet waar ogen rusten liggen vingers verzonken op een bladzijde melktobbe gedachten doen verdwalen voordat ik er erg in had maar adem herstelt (verkwikt) als Dante's prayer nog zonder…

Wat gaat er in iemands hoofd om met een leeg gestreden ziel in het verschiet Verwarring en misschien teleurstelling het licht in het leven niet meer ziet Wat gaat er in iemands hoofd om die moe en in volledigheid is ontdaan De kracht uit zijn lichaam vloeit geen moed meer heeft om door te gaan Wat gaat er in iemands hoofd om waar vreugde…

jouw weerspiegeling lijkt eindeloos wanneer ik uiteindelijk de moed heb gevat om erin te kijken, wie is zij, deze vrouw die mij met holle ogen aanstaart raken haar handen je voorzichtig aan waardoor het beeld vertroebelt wast ze haar handen in onschuld doch neemt de zonde langzaam bezit als een slang die door haar lichaam kruipt wordt…

heb je moed nodig, vraag ik me af om ademhalend in een witte wereld te staan jezelf in de berm neer te leggen terwijl elke gedachte waarvan de draad verloren is, kraakt alsof diepte verschuift en ik klank en licht ontverf, onherstelbaar met stijve tong een roodborstje dringt in mijn hoofd, schrikt zoals ik hij is mijn angst voor…

tijdens die vele jaren, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat mijn moed begint te zinken. 'k ben een gebroken man. maar... ik zal die nooit verdrinken in kroegen van plezier waar men niet de dood, maar altijd 't leven viert!…

recht zijn gekromde rug schokt de wereld in zijn strijd een zuil van water verdrinkt de tijd werpt de mensheid eeuwen terug en dat terwijl de rijzende zon verdrinkt verdringt de straling het verdriet vergaat de rouw om vrouw en kind in angst om de dood die niemand ziet de gevallen samoerai gehuld in zwijgzaamheid krabbelt op door moed…

Onbewoonde klokken in lentetijd tikten tot een nieuw seizoen zich vol goede moed had aangemeld waarin elk uur verstreek Bevroren bloemen in zomertijd verwaaien deden ze graag in het hart van jouw aanwezigheid die me altijd raken kon Verzonnen boeken in herfsttijd waar bleef het ware verhaal wat een ieder lezen zou de dag versneld voorbij…

Leeg was ik Inwendig - Mijn toekomst Voorgoed gesloten Vastgeketend aan Mijn verleden Met een fataal Gebrek aan weemoed En de moed der wanhoop Streed ik zo hard ik kon Voor het laatste Restje leven Voor die nieuwe horizon Die 'k in me had En Goddank bereiken kon Met oprechte dank aan: alle behandelaars Universitair…