op uw nylonkousen bracht u mij
door de wintergang naar de buitendeur
van Huize De Schutse
ik zei nog dat het veel te koud was
maar het maakte u niets uit
alsof u voelde dat het de laatste keer was
onze omhelzing en uw lieflijke moedergeur
had zich vreemd verkleed en wij zwaaiden
elkaar een weerzien
enkele dagen later belde pappa ons op…
bestreden zijn
zijn nu volmaaktheid zonder grenzen
waarin dit wezen leven mag
met geërfde gaven, onwennig
maar kort gezegd heel blij
de weigering van verandering
was het begrepen geheim
uit vorig leven
het zijn zoals het was
geboren nat, als het malse gras
de dauw, de dageraad
het mistte, een sliert drijft mee
de zuiging van de moedergeur…
176
Bezig met laden