Alle inzendingen over Mager gedicht

Magere gedichten die Als dunne bomen met Kraakheldere takken Het heelal aftasten Op zoek naar de enige Waarheid die hem verder Helpen kan, Deze bomen zijn het Die - vroeg of laat - Hem begeleiden op Zijn zoektocht Op weg naar de kennis Van goed en kwaad…

Dun als mager riet is dit gedicht. Smalle taal. Zuinige woorden. Vandaag waren echte woorden als pijn en niet te zeggen...…

omdat ik veel te zwaar ben om te zweven mij slechts ontpopt heb tot een mopperkont de ponden binden mij aan slappe grond toch vind ik troost in dit verlicht gegeven: hoe mager is mijn zwaarste poëzie…

Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met het zaad. Ik heb hem nooit gekend die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn.…

Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met het zaad. Ik heb hem nooit gekend, die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn.…

moest denken aan de dood een personificatie van de mens wat botten in zwart gekleed een kap over het hoofd waarin twee punten blauw er was ook nog een zeis scherp als een scheermes er was ook nog een zwaard want verschil moet er zijn zoals HEIN die altijd in hoofdletters gaat en praat…

Er schuilt een gedicht in mij als een trage kanker een koekoeksei dat zich laven wil aan het merg van de vredige avonden Zo weeg ik de dagen in mijn handen en dicht van mijn schamel bestaan, van haar hals die vaag geurde naar viooltjes in haar huis onder de magere maan..…

ik hou van je magere armen ik hou van je kleine borsten ik hou van je ribben die ik tellen kan ik hou nu eenmaal van mager ook als ik boodschappen doe bij de slager…

Er was eens een ambachtelijke slager Zijn koeienvlees was altijd mager Zijn luie vrouw was echter baggervet Die heeft hij op dieet gezet Ze is nu slank en ook nog minder trager…

hier die zeis, gij bleek skelet, en doe die kap eens af dat ik verdorie zie wie ik op zijn smoelwerk veeg gij wilt mijn leven? hier, ge krijgt het verpak ik het in papier of in gestrikte schrikkeldraad ik zal wel sterven heb wat geduld en pijn dan zoals ik…

Wanneer het in een gedicht weer over de muze ging, dacht ik dat dit de enige liefde was. Maar tussen de zinnen door, staarden mij de muzen aan, brachten mij ontgoocheling.…

Een vrouw in vooroorlogse bikini ligt naar haar best appetijtelijke vetrollen te staren. De patatkraam is nog open, ze waggelt er als een vetpatiënt naartoe. Ik sta graag onder die harde straal water die mijn lichaam masseert alsof het een hardhandige vrouw is. Er was een opgewonden vrouw, die zodanig bukte dat ik schaamliplezen kon. Aan de…

In plaats van ‘Mager’ moet dus voortaan Hein gezellig dik, volslank of mollig zijn.…

vinden kan, een slingerend uurwerk tussen beide polen, zo wordt ik bij al hun slachtoffers opgeteld, moet ik leven naar het oordeel van de doden, of moet ik kiezen zonder beide te verliezen, maar wat geeft het, ik weet niet waar ik bij gebaad ben, is dat de moraal of humor, of schuilen er meerdere goden in mij of blijf ik slechts een mager…

trillend als een riet heb je de show gewonnen magere windhond…

Daarom blijf ik maar mager ik eet niet van mijn voer want een mager varken slachten dat doet geen ene boer. Al heb ik nog zo'n honger dat ik het haast besterf dan loop ik toch nog veilig hierzo op het erf.…

als magere Heijn handhaaft Appie zich nog graag in volle schappen…

waren onmiskenbaar mensen voor hem de laatste kantiaan van nazi – duitsland ------------------------------------------------------------- zondag 23 december 2001 zonneleen 23 aantekeningen bij dit gedicht staan op www.abelstaring.tk…

Is doden uw streven, dan heb ik geen leven,' zo kankerde magere Hein.…

Omdat hij nauwelijks at, Werd hij zo mager als een lat, Nu is hij voor altijd uitgegeten.…

nooit iemand die het kan verklaren telkens op oudejaarsavond zijn ze allemaal echt even rond onze vette en magere jaren…

net nog hebt gedicht benauwd voor het leven dat in jouw handen rust is het op veilige afstand met een bloedend hart blijven zoeken en proberen tot weer de dag duistert naar een nieuwe lange nacht…

dat had ook nooit gekund want ze rookte sigaren dikke sigaren, en dat viel op want zij was klein en mager heel mager en klein wij noemden haar moe ze was de grootmoeder zonder kleinkinderen het gaf niet, ze had ons de straatkinderen die haar sigaren zagen roken en haar moe noemden moe en haar hond die had ze wel, een hond haar…

Het grijze baardje valt op 't borstje, zwart, zwarte kooloogjes glinstren goud in 't licht, witte tandrijen blik'ren blank en hard de grauwe handjes liggen mager, roerloos, dicht.…

Letters hangen als dronken draden Speelbal van de wind en van de tijd Als dons doorweekt met zure tranen Hopeloos op zoek naar rechtvaardigheid Lampen zwijgen als grauwe graven ’t Schijnsel iets te vaag en iets te wijd Verlicht de stad haar sluikse slaven Hulpeloos gehuld in zwijgzaamheid Gevels kreunen als lage laden Schuiven langs elkaar…

Ik ging bij Albert Heyn een boodschap doen, Maar trof daar al het personeel in tranen, Bevreesd voor de teloorgang van de banen Na een verlies van vijfhonderd miljoen. En Albert zelf bleek reeds op straat te staan. Daar prees hij luid de nieuwste straatkrant aan.…

Eerst werden melk en koffiemelk halfvol, daarna de frisdrank light, de kaas halfvet. Gezond en slank, de toon was snel gezet, zo houd je ’t in dit leven langer vol. Hoewel, zo’n afvalrace gaat soms verkeerd; nu blijken ook de winkels gehalveerd. .... Nieuwsfeit: Het aantal kleine levensmiddelenzaken zoals groentewinkels en slagerijen is…

Hij wist dat er een ander was Het lukte niet om hem te duiden Wie kon voor hem de klokken luiden Over dat blijkbaar groenere gras Zij was zo stil en teruggetrokken Ditmaal in plaats van uitgelaten Euforisch en in alle staten Omtrent dit zoveelste verlokken Volkomen anders dan voorheen Door wie liet zij zich nú verleiden Wie was het die…

de dood is niet genadig, verwacht maar immer onverwacht de dood is een kankerlijer de dood is een hartenbreker de dood is ongeneeslijk ik zie Hein van dichtbij, een onredelijk figuur, neemt levens hij kan niet anders en ik steel elke dag die ik maar stelen kan…

de Belgische begroting is gegoten met een beetje geld van hier en daar wat bijdragen van hem en van haar heeft de raad eendrachtig besloten dat zij verder moeten besparen tijdens de volgende magere jaren…