Alle inzendingen over Mahler

Hoe hij keek ogen koolzwart gelijk kogeltjes en vol van Mahler…

Soms kijkt mijn meermin op vanonder vallend waterhaar, schrijvend aan haar tafel, haar eiland archipel Ze slaat haar ogen op naar mij en kijkt mij af omdat ik haar verboden heb, maar antwoord weet ik niet, ik heb geen stem. En toch word ik voor haar een sterfelijk woord, een zieke man. Tenslotte zie ik haar Terugdeinen in haar…

Waar woorden star en ondoorgrondelijk blijven - O Mensch, gibt acht - slaat de goedbedoelde beklemming omhoog tegen gotisch glas-in-lood om als een vloedgolf de monden te verstommen, angst als gijzelnemer. Eén stem blijft over, de mondeloze mensen volgen in gebed. (Devoot of geknakt?) De eenzame echo tegen stenen en pilaren zwijgt…

Voor even weer voert Mahler 4, mijn geest langs juichende pieken en inktzwarte ravijnen. Om tenslotte, onder 't goudgeel bladerdak ver van de furie van ons bestaan, de wind fluisterend.. voorbij te horen gaan.…

meer dan wat je vroeg wil ik zijn. vandaag in een beweging naar morgen adem je Mahler of ik bij je was. gisteren een beetje gek wist ik het weten minder. wil ik van je weten het antwoord in een wolkje. dichter naar je toe zag je me wenen in een druppel. meer dan wat je vroeg gisteren. wil ik zijn vandaag een beetje…

David Gates - If Rudi Schurike - In einer kleine Konditorei Johan Verminnen - Laat me nu toch niet alleen Mecano - Tu Mahler - Top Drie Depri Werp mij een munt in de gleuf Random speel ik uw deun Ben ik uw muzikale hoer Draai ik wat u vraagt En morgen reken ik u af, Moet u de rekening betalen, Deunend door de nacht Word ik slapend rijk…

Een week na sneeuw en ijs, tien graden vorst Drong door het bodemrijk uit alle macht, Ontworsteld aan de diepe winternacht Een krokuskoor dat zong uit volle borst Het Lied der aarde, rijm- en woordeloos Heel even maar, toen kreeg ik het te kwaad Door kou bevangen zong het uit de maat Hun paars tapijt zonk terug, voor vorst te broos...…

Zoals 'k me vaak, door 't Zelfbesef verlaten, Om lege werklijkheid van drukke straten Met stille Poolster troost, al zie 'k hem niet, Zo voel 'k na dood van liefde en moeder, beiden, Van heel ver in mijn denken binnenglijden De rust van Mahler's Kindertodtenlied.…

Op de altijd stille Karel Lotsylaan kon men zich arcadisch verstaan verwijlend wandelen bij Beethoven's genie luist'ren als naar zijn Pastorale Symphonie vogels krekels klonken in alle toonaarden Vanwege sportavies aan de bezetter besloot de Gemeenteraad tot herdoop Gustav Mahler gaf hier nu zijn naam nimmer bevroedend als toonzetter in…

Gustav Mahler (7 juli 1860 - 18 mei 1911) In het geboortejaar van de Max Havelaar zag in Bohemen Gustav Mahler vooreerst het levenslicht Als tweede kind van dertien verhuisden ze naar Iglau een garnizoensplaats in Moravia Het militaire klankvertoon speelde hij als kleuter na van vier, op zijn harmonica Des Knaben Wunderhorn…

Als de dood nú was gekomen had ik hem begroet als een jongere broer, die Twist en Shout wil horen als ik de Negende Symfonie van Mahler op heb staan; en met een glimlach had ik aan de dood mijn plaats afgestaan, en was ik licht, zo licht gestorven, och, zoals het bevroren oppervlak van sneeuw zich breken laat.…

stilte vooraf is duidelijk hoorbaar zoals het hoort De spanning is te snijden De verwachtingen hooggespannen Paardenharen strak gekamd Plotseling ontwaakt de ouverture uit een onbewaakt ogenblik tussen koperpoets en paukenketel Eenzaam trompetgeschal raakt steeds verder verdwaald in het donkere violenwoud Een schilderachtige Mahler…

hoog zwevend in alle overgave half gesloten ogen door invoelen violen welke de geest omwoelen gewillig zonder gedachte vragen willoos hangen aan ragfijne draden dromend wiegen bewegende zegen krul ik mijn lichaam in Mahlers negen- de teerhartige opus ontladen omvat dit paradijslijk begeven in welvende klank der schone tonen compleet zalige…

Maria Magdalena mysterieuze mooie maagd mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heuvelrijke hemelbogen Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

Maria Magdalena mysterieuze mooie muze mag met muzikanten musiceren In haar handen houdt zij een hobo van hout halfhoog haar hoofd in hoofse houding halfomsloten door heur haar en halvemaanvormig halscollier over heur hemelboog Menselijk, maar magisch mag Maria musiceren met maestro's Mozart Mahler masculien majestueus Moessorgski…

Mahler. De eerste. De Titaan. Na het concert spreken we elkaar. We praten over heimwee en Joodse muziek. Jaap van Zweden komt de dirigentenkamer binnen, zwart leren jack aan, vioolkist om zijn schouder. De dirigent en zijn opvolger omhelzen elkaar. Ook koningin Beatrix komt afscheid nemen. Lenny overlijdt in 1990. Als uniek musicus.…

zes maagdelijke engelen langs azuur blauwe luchten zij spannen een doorzichtig veld van geluk met een uitgestrekte gracieuze geste genade schenkend met verleidelijke ogen die mij onderwijl bedwelmende bloemengeuren toe zuchten waarop geen enkel aards genot kan bogen uit hun frêle goddelijke flanken klinkt een kwetsbare Mahler…

Ik drijf: de Attersee rondom is glad, blank en donker Ik drijf: mijn oren aan een doop ten onder horen het gemompel van de aarde. Ik ruis mij uit het water, luister: wat dienen zich hier ongevraagd de prachtigste geluiden aan. Ik drijf in nijd: Waarom vonkt er uit het rondom van zon en avond bos en vogels zoveel muziek…

hij houdt van Aspe, ik houd het bij Claus, ik lees de Russen, hij geilt op Mickey Mouse hij houdt van Straus, ik verkies Mahler ik houd mijn haardos, hij wordt steeds kaler Woont hij in Kessel dan ik in Parijs maak ik het bont dan zweert hij bij grijs.…

Voor de laatste keer kijkt hij achterom geen metgezel meer die zo ver meeging, zodat hij verder reist met de avondzon waar wind en water suizen in de nevel eeuwig eeuwig…

…van klagen horen allerzielen opstanding, middernacht, …waar wij tenslotte gaan heen gaan, heengaan. …uit het raam zien waar mensen dansen in een zaal: geen gehoor, geen muziek maar Urlicht, mijn God en dan beseffen dat het grootste is het kleinste licht: lux lucet in tenebris, de liefste voorlopig, die vrouw, mijn god…

New York Buigend uit ramen zien wij groeperen een stoet tot begrafenis een trom slaat Het hoge hotel de beregende straten: een floers om mijn ziel een trom slaat De dood componeert in volledige stilte een cynische dans een trom slaat Ach, Almschi mijn lief, de nachtvlinder en de lamp: versta en begrijp. een trom slaat…

Hij aan zijn schrijftafel dacht: laat ik nu nog even dan dit in stilte laat ik dan en dan laat ik dan glinsterend beginnen: Ging heut’ morgen übers feld Ja, zo moet het zijn. Maar hij moest droevig verdergaan: het zwakke hart, dat nog niet wist, wel opmerkte de tuingeluiden in mineur: Bruder Martin, schläfst du noch? Hörst du nicht die Glocke…

Er schittert schoonheid, ondersteboven, dubbel -- in de parkvijver.…

Laten we samen van de avond genieten -- Na ons de lente!…