Anecdote
poëzie
3.0 met 4 stemmen 
167
167Hoe groot, ô Mahomet! zijt ge in mijne ogen,
Door de eedle daad, voorwaar te min bekend;
Daar gij, verplicht om tempelwaarts te treden,
Terwijl uw kat op uwe mantel sliep,
De brede mouw, waarop zij vrolijk rustte,
Veel liever van de purpren mantel sneed,
Dan in zijn sluimren ’t zoete dier te storen!…
Bezig met laden