Alle inzendingen over Marcus

Getroost door Jezus’ woorden uit Marcus’ tijd waarin ik lees niemand is goed dan God alleen ga ik waar Hij mij kind noemt in Zijn ontferming vol vertrouwen heen. Bij Marcus 10 : 13 - 31…

Het kan eenvoudig zijn een simpel Indiaas recept kikkererwtenmeel en uien wat water en olie om te frituren Een mengsel van water en meel kruiden, de verhouding blijft geheim Uien in rafelige slierten gesneden lichtjes door het mengsel gehaald In palmolie gebakken en warm geserveerd een gevoel krijgen dat het zo hoort niet meer…

Ik kreeg wat ik wou; nu heb ik nergens zin in – ik rommel maar wat.…

Indrukwekkend terwijl ik ´aankomstvoeten´ liever heb dan welkomstvoeten de spatie na de komma mis evenals jouw foto van ons twee door een omstander opgenomen en die je op zou sturen Herbert Marcuse heeft ons nog jong veelbelovend gekend…

Bejubelt op pleinen in Rome De arm gestrekt bloedig rood Ik gelauwerd en vereeuwigd Verdoemd verankerd in de dood Gekwelde dromen bittere nacht Verschijnen doden die ik bracht Wee mij veldheer in grote slagen Geen roem doch leed is mij te dragen Verlost mijn zege van de vloek Golvend over velden bloed Gedreven waanzin van haat…

Vrienden, Romeinen, landgenoten, leen mij uw oor; Ik kom niet om Caesar te prijzen,  maar om hem te begraven. Brutus zei het al: Caesar had ambitie; Was hij het niet die in het barre Noorden de Stam der Belgen heeft ontdekt, wijl ieder dacht dat dit verloren volk reeds lang bezweken was aan drank? Want Caesar, al kom ik niet om hem te prijzen…

Niemand praat nog, later vergeet jij wel gevechten met de mond soms zacht soms hard het gaat ons wel goed of slecht ik ken je echt echt waar lief zo raar laat me maar zitten op deze blaar van het leven maar niet zeuren lief het is je gegeven de tijd en je pijn en deze kus van marcus slap he? ik weet het kus…

Hopelijk gebeurt er wat, na morgen, maar 'k heb er een hard hoofd in zolang Marcus R. Quattuor de scepter zwaait... _______________________________ JEUGDZORGEN Het kind voelt zich vermalen en verlaten De poort naar Welzijn wijkt verder dan ooit, Door ambtelijke molens dichtgegooid Zal hem dat lange wachten nog wel baten?…

De winter is voorbij, de mannen willen actie als rammen zonder ooien en zonder herder Bij het vismeer beloof ik hun koning te zijn Het kost een vermogen, dagelijks voeren karren brood en vis aan de veldtocht begint, we trekken op door de buitengewesten Op de Zalvingsberg bij de hoofdstad kamperen we tussen de olijfbomen De heilige giet…

bloempotten in alle kleuren souvenirs uit verre landen bloemen die de boel opfleuren echt alles is hier voorhanden ik zie plastic rode rozen in een aardewerken vaas gordijnen van viscose een hondje zonder baas enorme groene planten een zilveren kandelaar twee zwarte ovenwanten Brabantia keukenschaar ik bel aan op nummer zeven bij Marcus…

verhaal noch sneeuw regen of hitte gaat het het krassen tegen kom mensen wij leven noch het donker van de nacht houdt het tegen de kracht van de zon de kracht van mens de kracht van het licht hier is alweer een gedicht voor jullie alllemaal zonder jullie letters nooit niet een geheel nooit meer een mooi verhaal groeten en een kus marcus…

Het is zo stil buiten, nooit meer zal hij in de loggia staan, nooit meer zal hij me aankijken, nooit meer nooit meer raakt hij mij aan Ik kon niet slapen, keerde terug bij het eerste licht om hem te wassen en te balsemen, zijn geest was geweken hij was niet meer waar hij lag en ik knielde, omarmde zijn lichaam en huilde de koude doeken…

Marcus IV : 39. Er woei een grote storm van smart Over mijn levenszee, De baren sloegen over mijn schip. Alzo, dat het vol werd van wee. En Jezus was mét mij in het schip, Maar nu was het nacht en Hij sliep. Ik wekte Hem op in mijn grote angst.…

is schaars het lot voert ons daar naar toe om daarna opnieuw te vallen vallen zo diep dat kunnen alleen de dapperen die wapperen met een vlag in niemandsland kom we springen nu en landen zachtjes neer tussen heuvels en veel meer tot daar mogen wij gaan wij zijn de laatste en daar mee uit --------------------------- duogedicht Marcus…

Kaas zo romig als de zomerwind Ik wil het op mijn bord En het ligt er dan maar kort Omdat ik het zo lekker vind Kaas zo zout als de dode zee Ik neem het in mijn slokdarm mee Ik eet kaas heel vaak Ik vermaal het met mijn kaak…

Ze wilde het niet Toch wilde ze het wel Ze verlangde om naar huis te gaan Niks was er hier dat ze nog wou Ze was ongelukkig Ze wou naar huis Daar stond ze dan Zo hoog Ze sprong En zei: ‘Eindelijk naar huis’…

alles heen ik vlieg door iedereen zaterdag reis ik naar het zuiden en als de koning mij begrijpt gaan ze huilen want alles maak ik openbaar geloof me het is maar een gebaar jullie freaks raakte mijn gevoelige snaar nee nee nee geen gemaar het is laat nee nee nee geen haat wakker zullen jullie zijn als je het voelt mijn pijn marcus…

Lees eens wat langer geleden In de verleden tijd Veel lezers weinig wonden Zijn volwassener geworden Maar de dichter nooit niet rijp Wil je door die barrière gaan Wens je veel succes Alleen negen is zes En schrijven is als de maan De donkere kant Want licht zal er weinig zijn Door de bittere pil En heel veel pijn Succes Marcus…

hun klandizie De IND weet zich steeds minder raad Het plan voor AZC's is weer verdaagd Ik hoef mij hier niet verder uit te laten Omtrent het kipkoevarkensoverschot De boer ploegt voort, meet botweg met twee maten De KLM moet blauwe veren laten Al zit Schiphol nu zonder baas, nochtans Is CO2 emissie uit balans En voorts heeft princeps Marcus…

Kan vrijheid dan uitzondering op mijn regel zijn en als regel voor geluk worden omschreven maar gelukkige slaven vinden vrijheid niet zo fijn zoals Marcuse eens heeft omschreven “Van de zee, de zee wordt ik gelukkig” riep mijn vrouw terwijl ze meekeek bij de opzet van dit gedicht maar de zee is ver en vaak zo grauw en op mijn leeftijd in een…

Leiderschap schept geen leven Al is het alleen om koffie Het gaat om geven Succes heeft geen datum Je geld Komt heus wel later Ondernemen kijk vooral Niet richting mij Reizen geeft lust Alleen de tijd gaat voorbij Dit is de code Geen ode Alleen maar tekst Levensecht…

in een zee van tijd zijn wij verloren gegaan tot einde in het bestaan in een zee van spijt zijn wij onder gegaan draaien onze rug in de richting van de maan in een zee van hoop zet ik mijn ziel te koop…

Zoals zwaartekracht geen kracht is en continue tijd illusie is het fort benoemd als ik van eigen makelij: gestolde levenslust in vergelijking. Buiten dat veilig kader - en waarom zou het veilig moeten zijn - de handen zonder houvast leeg en vierend in het open veld blijk ik de ander…

Al zou ik willen vergeten de wind fluistert de bomen ruisen de huizen, zelfs de huizen… hoe je op je tenen jouw lippen de mijne jouw lichaam tegen en nooit was ik lichter mijn naam vergeten sprakeloos je mond losgescheurd op je eigen benen gaan staan je eigen weg gegaan en ik hier naamloos woordeloos zwaar van het verlangen…

je reputatie naar de filistijnen de macht je zag het verdwijnen de nacht alles beklijft op weg nooit ingelijfd stroom verder in het niets zonder herder het lied omhult zonder enige reden dit mens als onbenul…

Zij keek mij als een zwerfhond aan waartegen ik gezegd had dattie lief was. Kauwgom is aan mij niet besteed ik houd niet van kleverige dingen en ben zuinig op mijn tanden zij zijn er klaar voor en wachten vroeg of laat komt er wel weer een strot langs om af te bijten liefst voor de ergste honger. Mijn dubbele tong weet niets van prins…

Agamemnon zingt Elektra en sterft niet van euforie oog om oog met het levenloze lichaam van haar moeder verkreukeld aan haar voeten maar in het vacuüm van het besef dat haat waar wraaklust zich mee voedt liefde in verwarring is ontploft haar hart…

Vandaag Val je niet Op Iets of iemand Trekt je op Tot boven het maaiveld En tot je verbazing Zit je kop er nog op…

al zo lang zijn jij en ik een niemand zo hard zo gemeen maar toch zijn wij een zou je graag vergeten in de nacht samen met al de ellende die jij naar me toe bracht jou kleur is altijd wit en men rookt of snuift ja witte sloper doel op jou verloor het werk en vrouw witte sloper ben u trouw al laat de portemonnee het niet toe het gevoel…

toen je afscheid nam was je op de vlucht waarheid verstopt doel mislukt lopen in de spinselnacht hak geluid weerkaatst echo op asfalt terug val of antwoord laat me vallen ontwaak in mij je maakt me kapot maar toch voelt het goed jou haat maakt mij zelfs blij verlaat spinselstaat ga mee het is laat elf uur elf hoe lang moet het bloed…