Alle inzendingen over Masker

zet je masker maar op en verberg zo je kop zodat niemand kan zien of je jan bent of trien.…

Een masker dat zelfs bij jou geen tranen doorlaat. Een masker dat zelfs bij jou niet laat zien hoe het gaat. Een masker dat zelfs bij jou niet wordt afgedaan. Een masker dat zelfs voor jou niet af wil gaan...…

Masker op Zo diep als dat we samen willen Masker o Zo ver als dat we samen kunnen Masker Zo hoog als dat we samen durven Maske Zo goed als dat we samen doen Zo zonder masker…

Het masker toonde een gelukkige lach het masker toonde een verheugd gelaat Haar ogen verraadden wat niemand zag jawel, ze was volkomen ten einde raad Haar masker was hoe zij zich liet zien het masker verborg haar innerlijke pijn Hield zij haar smart geheim, misschien en leefde haar uiterlijk voor de schijn?…

Masker op speel maar de clown laat de mensen lachen ook al ben je down Masker op niemand ziet je verdriet maak de mensen blij je pijn zien ze tóch niet Masker op, Masker af de twijfel slaat toe al die lachende gezichten maken je soms doodmoe Masker af je zit gevangen in een val mensen lachen niet meer zien je tranendal…

Met de Vastenavond, zo gezegd, Als het feest van de omgekeerde wereld wordt gevierd, Worden díe maskers afgelegd, Dan weet ik dat dit masker ook mij niet heeft gesierd. Masker, bij Vastenavond gaat het óók om zich goed te verkleden, Daarom masker, en zeg nu niet ajakkes, Heb ik door mezelf dáárvoor goed aan te kleden, niet geleden.…

Het is een gruwelijk spel ruk het masker af op het liggende masker ligt een ander masker ruk het af - kijk het volgende en volgende, tot in het oneindige men is helemaal masker in deze vreemde komedie De beschaving moeder! (Want ik had lust naakt over straat te gaan. Maar in Parijs?)…

Kan ik wel leven zonder masker? is de leegte niet te groot, die binnen in mij schuilt? Ik zet het op, maak het stevig vast word één met mijn masker Zijn zoals ik wilde, als de persoon wie ik was Maar mijn maskers verpulverden mij tot as.…

marmer gezicht van wit met doodse wijde ogen de blik staart star, ruw met lachrimpels verfijnd traant 't gelaat verdriet in koele blikken verstilt de wangen rood, blosjes warm 't zicht kleuren totdat hemelse ogen de levenslust proeven en maskers hard, snel breken tot pulver zilver…

mijn gezicht versteent in een treurig masker met elk niet-uitgesproken woord wordt mijn rust verstoord keer op keer versplinteren je gebaren die stilte om me heen waarom streel je mijn glimlach niet waarom dans je niet met mijn lippen waarom omhels je mijn handen niet koester mijn adem die naar je zucht fluister jouw lied in mijn…

Is er dan helemaal niemand Die snapt wat je bedoelt Niemand ziet jouw eenzaamheid De angst achter je gevoel Een clown met een traan in zijn oog De symboliek van jouw bestaan Dat masker van gemaakte vrolijkheid Kan dat nu niet weggaan?…

Ik lach omdat ik anders huilen moet. 'k Ben een clown en de vele verflagen verhullen mijn ware gezicht. Daarom lach ik omdat ik anders huilen moet…

Tot het ontluisterend moment dat schijn en maskers moeten vallen en je de angsthazen herkent die met hun geklaag je tijd vergallen; nog voor hun voorspelbare gezeur vlucht je door de achterdeur.…

Vluchtend in dans en gil betogen wij dat wij leven zoals het andermans masker betaamt, en niet ons Vlaamsch gezicht van kwetterende dwergen.…

het licht en de wolken der hemelstreken met het masker op ons gelaat nu de corona golf ten tweede male over ons heen slaat elk zijn eigen weg in eenzaamheid en wellicht later, veel later pas ontdekken wat covid 19 was…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…

Ik draag een masker, Overal draag ik een andere, Ik zou graag willen zijn zoals ik ben, Maar dat kan niet meer, Omdat jij kwam, Als jij niet was gekomen, was ik nu wie ik ben.…

Een ding is veranderd, ik kom nu achter het masker vandaan.…

Met masker veilig bijna eng, omdat ik zelfs mezelf nauwelijks ken. En als ik voor de spiegel sta stel ik mezelf de vraag: ben ik dat waar ik nu naar kijk? Of is dat het masker dat ik draag?…

ik leg het masker af, waaraan iedereen me herkende, dat zó vertrouwd was en zo veilig... Vanaf nu zul je een andere mens zien, mijn ware ik, kwetsbaarder dan ooit en ik hoop dat je me begrijpt, accepteert, zoals ik ben, kijk maar goed, dit ben ik, herken me...…

Ja, ik heb een masker opgezet, ik doe gewoon net, of ik lekker zit in mijn vel. Ik kan het wel.…

Haar ogen stralen maar niemand ziet haar pijn achter het masker van de lach. Ze is gegrepen door verdriet maar er is niemand om haar heen die het ziet. Bang voor het leven om zichzelf bloot te geven hoe lang kan ze dat verdragen. Je hoort haar nooit klagen toch zal ze vechten want ze wil zo graag weer gelukkig zijn.…

Een mens heeft een leven lang nodig om alle maskers van zich af te zetten…

Klappende handen Staande smoking en open doek In de realiteit weer verzanden Naar aanbidding niet op zoek Blik van zaal naar bruine planken Bordeaux velours daalt Gestorven muziekklanken Wat zich in mijn hoofd herhaalt Het licht is gedoofd Voor jou een lege zaal Pruik van ’t hoofd Weglopen van ‘t vertelde verhaal Duizenden letters…

van achter gesmeden maskers voor altijd in de plooi, klinkt de kortzichtigheid door gewiekstheid ligt ten grondslag aan hetgeen zij zelf verafschuwden 't door de strot duwen van kleurt hun geblèr nog valser tot de dekmantel in duizend stukken uiteenspat er niets rest dan de naakte waarheid…

altijd goed he standaard antwoord want liever lieg ik als je vraagt hoe het gaat als ik de waarheid zou spreken zeggen zou dat alles tegen zit dat alles stuk ging dat ik leef achter een masker uren loop ik te ijsberen probeer de dingen te overzien proberend om de stukjes samen te laten komen m’n masker is breder als de Berlijnse muur…

Ik heb maar een masker opgezet. Zodat er niemand is die er op mij let. Ik doe alsof ik vrolijk door het leven ga. Totdat ik op een dag bijna stil sta. Omdat niemand me kent zoals ik eigenlijk ben. Ik de enige ben die mezelf herken. Dan vraag ik me af 'is dat wel goed'?…

de doden ze dwalen al werden ze in graftombes te ruste gelegd Ze komen terug de doden houd je vast aan dit hangend koord lispelt de turquoise slang Ik ben een Lemniscaat volg mij ik wijs de weg naar de wereld Een onzichtbare reis een gemaskerd bezoek aan levende wezens Waar Kali haar bloedige scepter zwaait zet nu een masker…

Inwendig kookt de paringsdrift en rukken zij het liefst de maskers van hun lijf om elkaar heftig op de mond te pakken.…

's Avonds voor ik naar bed ga zet ik m'n masker af. Mijn masker dat ik overdag draag. Mijn masker dat zo vrolijk is. Maar als ik m'n eigen gezicht zie, dan is m'n masker weg. Ik kijk in m'n ogen en zie ellende, veel verdriet en pijn. Ik kijk naar m'n neus en zie het litteken van het ongeluk.…