Alle inzendingen over Matthäuspassion

Dostojefski wankelde door de kamer; we zongen de Matthäuspassion van buiten, onthulden verrukt de Negende, doorgrondden de wereld met rechter elleboog op linker knie, voelden ons vertrapt in de burgers van Calais maar grepen naar de zon met de voorpoten van de sfinx en spraken in kleuren van Rembrandt in tongen van vuur.…

toen de hoge stem van de castraat inviel werd het doodstil... de angst was merkbaar in het publiek men besefte maar al te zeer dat het laatste uur had geslagen…