Alle inzendingen over Medaillon

Doorzichtig, sierlijk gedragen door de golven van de zilte zee Ik droeg je in mijn gouden medaillon versiert met een randje van puur saffraan Daar lag je dan gestrengeld met een ander Brak het medaillon en de saffranen dansten in het rond Je tentakels prikkelde venijnig, giftig Jij onsierlijke o zo doorzichtig kwal…

Vanuit een diep dal staar ik omhoog naar alle grauwe wolken voor de zon Een traan ontsnapt dan aan mijn oog bij ‘t openen van je kleine medaillon Tussen ‘t grijs glijdt een zonnestraal net of ze ontsnapt is aan ’t grote licht Het straaltje licht lijkt schier illegaal en is waarachtig exact op mij gericht Dan zie ik jouw lach in ’t medaillon…

heden snelt naar het verleden in termijn van kort naar lang tijd heelt vele wonden Gedeeld door twee, is dit dán dus slechts de helft De memorie speelt met tijd die met zich laat spelen Men kiest heel vaak het lot van de geneugten Hoewel schroom zich niet laat gelden vliegt de tijd snel voorbij Net uit Draagt zij haar tijd in een medaillon…

Jouw lichtstraal die mijn hart raakt wat als een waakvlam blijft gloeien glinstert in jouw ogen weer die jou in mijn herinnering schittert. Jouw omarmen in een nieuw tijdperk op weg naar houvast en vreugde om keuzes te relativeren is in miniatuur geschilderd.…

Vooraleer ik aan dit gedicht begon Vond ik een foto in een medaillon Een familiestukje dat mijn grootmoeder had gekocht Vijftig jaar geleden, maar niemand had ’t ooit gezocht.…

't blauwe zwerk met de zon, als een gouden medaillon…

dien avond heeft men ons gekleed te bed gelegd, als in een rose medaillon voor iedereen te kijk - en o bepoederde horreur, het clavecimbel speelt door. -------------------------------- uit: 'Een harp op wielen', 1959. * panier = open mand…

wat verkrijgt de dood in zonden die weemoedig kwetsbaarheden raken, een gestalte zonder vlees het verlegt des krijgers moed en herrijst als duizend soldaten in mijn hand het verhardt zoals de stolsels die hersenen verkrampen en bleke delen het schaambeen markeren met een oud medaillon het verstijft en verteert en reïncarneert in goddelijke…

met schelpen als letters met roeiriemen trage eenvoud en al het water van de zee boetseer ik willende watertaal die danst als de golven op boten van luiheid die soms gevangen wordt als drijvende kurk in een vissersnet misschien zijn mijn woorden te licht voor zware geesten ik verontschuldig me daar niet voor want ze schenken mij medaillons…

Op onze koers verscheen worp van het noorderlicht een medaillon tegen de onweerswolken en begon te stralen als gedolven marmersteen uit Connemara: groen met daardoorheen opalen regen, boog die welfde, won aan gloed van blauw, een purperpoort, een bron van geel, oranje en dieprood inéén.…

Zon als behang, onbeweeglijk, de wereld is een medaillon, waarin gedachten zijn geborgen als onkruid van de zee, draag ik om mijn nek gehangen, als doolhof met me mee, slaap op stenen veren, drink uit schelpen de hartslag van hun zoute leven, gedolven uit het schuim op de lippen van de golven, zoek toegang tot nieuwe dromen, waar de…

Langs oeverrijk water bloeien ideeën op zover al gekomen na dit eerste tumult heeft de kabbelende beek zijn kruiken dichter bij de bron nog maar net half gevuld de strekking van de stroom heeft een volledig verwarrende weg open gelaten medaillons nog niet half verslagen hebben het leven op zich statig verder gedragen met tussenpozen geprobeerd…

Zonnen als behang, onbeweeglijk boven werelden als medaillons waar de toekomst ligt geschoren, in het onkruid van de golven, draag het tij en ontij in gelijke maten met me mee, om de nek van de tijd geborgen, een doolhof van de aardse stee en in de boezemkamers van de hartslag in het ongezouten leven, gedolven uit het ritme van seizoenen en…

Jij kunt ook nu al eenzaamheid wegsturen grijze dagen omtoveren in gouden sieraden dicht op de huid te dragen als filigraan medaillon en vooral de extra etensborden met liefde vullen.…

Onweerbrengbaar uit grootmoeders tijd vieren wij de nieuwigheid, met wat oude borrelglaasjes, een karafstop en wat dingen zilver, een oud zilveren medaillon wat zijn ze mooi bewerkt de ringen! Ringen, te oud deze dromen van zilver bezet met halfedelstenen die meer dan waardevol leken een eeuw later een illusie bleken.…

Toen ging plots de hemel open - En een kleine plek van zon Dreef de wijde heide over, Als een dof-goud medaillon. Wat voor vriendelijke tinten, Wat voor zachte glans dat had, Kan ik niet meer overzeggen - Maar het was een warme schat.…

de doortocht naar regenboogpoort gemaskerd gevlucht onder stervende klaagzang verjaagd door papegaaien en sabeldieren onder vogelvrije gang gelokt naar valluiken en kelders van nobelen en prinsen verborgen door herders en cuisinieres tussen kwispels en kakgaten verstofte gerushte japonnen met gouddraad bezette korsetten capes en cascades medaillons…