Alle inzendingen over Mededogen

Zo subtiel: Met rollende ogen die naast me staren je lach kietelt me in m'n onderbuik Heb mededogen met mijn liefdesblaren stop voordat je me in je leven zuigt Je heerlijke lijf met perfecte fouten je onbewuste dans klopt ritmisch met m'n hart Heb mededogen want ik neig naar dezelfde fouten een versmeltingsdans van jouw en…

spruiten meestal op zeldzame momenten dan sta ik even stil en overdenk de opbrengst of wel mijn ambachtelijke rente krijg ze maar eens groot is een vaak gehoorde kreet of hoe beperk ik de schade bij zoveel aangeboden leed met tranen in de ogen begin ik met mes en vork te eten kom op, zei moeder vroeger al; zij is haar gebrek aan mededogen…

Het allerlaatste zonlicht van die dag scheen op het eenvoudig stenen kruis Wellicht dat God haar smart voorzag zich over haar ontfermde in zijn huis Regenwolken boven de schemering naderden dreigend haar steen gebied De laatste periode bleek één foltering en dus een concentratie van verdriet Grauwe lucht dreigend als die ziekte die haar…

Boeddhabewustzijn een innerlijk glimlachen vol mededogen…

, Toen op enig moment Van alle kanten mij Goed bedoelde adviezen Werden aangereikt Goed bedoeld, Ik weet het, Goed bedoeld, Zeker, begrijp me Niet verkeerd, altijd Goed als mensen om Je geven - maar als Elke ademtocht omgeven Wordt met andermans Raad en advies, dan Voel ik me onbedoeld Belaagd door niets Ontziend mededogen…

Waar het gras In vrede groeit En de bloemen Onschuldig bloeien, Zelfs het onkruid Tot schoonheid komt, Zie ik in jouw ogen Liefde die geen afkeer kent Doch louter mededogen…

kon je het verdriet voelen van zo velen om je heen het eelt op je ziel zou smelten in mededogen nog steeds heerst het taboe pijn niet te mogen tonen flinkheid en aanvaarding zijn als deugden aangeprezen zie de mens in kwetsbaarheid elk harnas heeft roestige gaten geen robots zijn wij met wachtwoord op ieder lijf staat DOOD geschreven…

hoe jij je zelf in woorden ontwijkt maar toch als een reuzenrad de zinnen draaiende houdt en telkens weet met welke letter je moet beginnen rest mij nu nog te zeggen dat ik gaarne je zetel ben, de armleuning van je ziel de stoof voor al het leed dat dagelijks door je ogen wordt aanschouwd maar bovenal ben ik bij tijd en wijle het besmette…

De vrede en de rust die nergens zijn te vinden, maar die we scheppend toch vermoeden in kleur en beeld en woord, in tederheid van mededogen. Bij een kunstwerk in glas van Annemiek Punt…

avond, lente en zomer en alles wat keert, de ruzies en de lieve woorden, de orchidee en de mestvaalt, de liefde en de haat, - we zien en horen het, we maken het mee, maar dwars doorheen dit alles, eronder en erboven, ervan doordrongen en doordrenkt het zachte suizen van eeuwigheid, het grote waaien van de geest, het helder licht van het mededogen…

vatten kon omdat de regen aan de ramen ruiste de avond door de kamer liep dat jij kwam zitten bij mij en zacht een liedje zong totdat de slaap begon te knagen aan mijn ogen en dat heel traag een droom uit klanken steeg die ik nu nog kan horen wanneer de regen ruist en het mij lijkt of jij weer zit bij mij zo vol van troost zo vol van mededogen…

in jouw gelaat getuigden sterk van wie je was of bent geweest want nu vermist Ging je vrijwillig weg of greep het noodlot onverhoeds je zonder dat je wist Of niet begrepen had wat er gebeuren kon als je in vreemde stad met dwingend- vreemde ogen Je hart naief ontblootte in liefde nog geloofde zo oud was je en vol begrip en mededogen…

Achteloos wordt er aan voorbij gegaan Als de wereld eens stopte in zijn baan Zien we misschien de essentie in zijn ware gedaante Het was mededogen waar hij om maande…

misschien ga ik wel dood in de nabijheid van jouw grijpende hand, er is tijd waar koele lucht mijn pad kruist voor wie de klei in mijn stem beheerst, er mee stoeit tot aan de top van de nacht - is eerbied de wet die me kust in de vrolijkheid van het ongeboren kind ? ik ben speels in mijn oudheid echoot met naklanken die voorzichtig het…

Maar ze kwamen niet, droogden op Al voor ze ontstonden, Droogte die mij teisterde In windvlagen van zinderende warmte Die door kieren en naden Binnenkwam in dit onbehouden huis, Huis dat van binnenuit werd uitgehold En waarin alleen Zijn mantel die In mooie plooien naar beneden hangt, Zijn rechterhand op het hart van liefde En mededogen…

in de mantel van mededogen waar geluk zich voortbeweegt in speelgoed van eigen taal op aftandse zwenkwielen schoorvoetend stomend stuivend op de tast bijeen gedreven in straten van sprookjesdorpen waarin je vrijuit mag spelen daarin leef je op de plek waar je schuilt in onwezenlijk schreeuwen en kraaien in het pretpark van jouw…

Diverse politici maken zich sterk de knip te sluiten voor ontwikkelingswerk al wordt men getroffen door de ergste rampen, heeft met epidemische ziektes te kampen, voor het leven getekend door angst en oorlogen, het moet uit zijn met het Nederlands mededogen Immuniteit van renteaftrek hypotheken is toch veel belangrijker vergeleken met het bieden…

er is geen geboorte zonder de vlucht naar het einde, we zijn het universum hier op aard, laat de are groeien totdat het zaad zich wieden laat in elk bedenkbare vorm vorm is behoud en een zucht is de drager van de wind- mijn hand in die van jou en die van jou in de schoot van Moeder aarde de kring laat zich sluiten door liefde en mededogen…

ik keek je aan jij liet je ogen langs mij gaan in een zacht tasten je wikte, woog ik zag je lach en dacht dat wij wel pasten maar onder in je blik wist ik je echt gezicht je bloemen kleurden licht en geurden al je mededogen…

Als blikken konden doden zou je daar nu niet meer staan, zou ik pijlen schieten uit ogen zonder mededogen en was het gedaan met je eigenwaan.…

omarm je vol van mededogen een mens, die leeft.…

Er groeit naast al het groen verbondenheid en teder mededogen.…

laat ons staren doorheen haar en huid; we zullen elkaar ervaren zie mijn open ogen; heb mij lief met mededogen…

De buxusmot heeft weer eens toegeslagen want buurmans haag is naar de Filistijnen Helaas is zijn haag eveneens de mijne De groene wand kan niemand meer behagen Ik vind het erg, maar buurman dipt en flipt Hij had zo mooi De Haag vandaag geknipt…

Gedogen is verwant aan mededogen dat is nog steeds een deugd in Nederland maar 'k lees in mijn zeer deugdelijke krant: die deugd gedogen zal nu niet meer mogen.…

zo breekbaar als je schoonheid was zo teer het ogenblik het is niet de tijd van rozen tracht ik in je ogen zonder woorden wat mededogen een beetje troost te strooien al was het maar een vleugje hoop.…

o boeken ik leer nog zoveel van u wat wijsheid, mededogen is en veel meer o boeken, ik hou zo van u…

Hier, waar het echte mededogen te vroeg is overleden en aan de verkrampte is voorbijgegaan.…

De verlichting is de liefde zonder eisen, puur mededogen. Het puur genieten van helpen te genezen en te bevrijden. De zalige dood van alle egoïsme: zalig die minnen.…

Ik wacht, zonder mededogen, op het onschuldige moment.…