Alle inzendingen over Meetlat

En dan een teleurstelling, de meetlat is op. 10. Ik leg hem weg. Ergens in het midden van nergens……

Heb altijd alles tot in de Puntjes willen voorbereiden, Onverwachte schuivers voor te zijn - Maar nu de leemte gaapt, Ouderdom die met de jaren komt, Merk ik dat voorbereidingen niet bestaan; Er bestaan alleen gewaarwordingen Die de meetlat zijn waaraan Ik mijn leven af kan meten…

Wanneer het ook maar even heeft gevroren Wil ik ze zien, de mannen in hun jekker Die met een meetlat en een Black en Dekker Wat gaten in zo'n slootje staan te boren Dus Friezen, ook al vriest het nog maar net Haal vast eens zo'n Rayonhoofd uit het vet!…

Ooit crosste hij met Gremdaat achterop Naar de EO om een antiprijs te geven Nu vaart hij op een goudschip met +7 Met acht jaar macht en money in de top De VARA grijpt weerbarstig naar de meetlat Maar slaat het kortste spijkertje (en weet dat)…

bescheidenheid, wat dat ook is, wordt vaak gemeten langs de meetlat van de ander ik heb dat nooit geweten totdat ik iemand zag die zei ik ben je tegenstander een wereld ging voor mij open en sloot mijn ogen stillekes, buiten zicht moest ik een traantje drogen…

overmoed wat dat ook is, wordt vaak gemeten langs de meetlat van de ander ik heb dat nooit geweten totdat ik iemand zag die zei ik ben je medestander een wereld ging voor mij open en sloot mijn ogen stillekes, buiten zicht moest ik een traantje drogen…

Het zwart Het gat Doodeng Waarom jij Die weet Die voelt Die ziet Ben je de eenoog meester Degene die over leven en dood gaat Wat een massa Wat een bende Schijnorde Schijnwerkelijkheid De meetlat op aarde Wie meet Wie zet Wie speelt…

Met ogen als meetlatten van precies zijn eigen lengte keek hij mij pasklaar in de etalage van zijn avond.…

ik betreur verleden seizoenen zeker, als immer zijn zij vergankelijk ik blijf ze echter wel benoemen hoe tel ik anders mijn dagen op de meetlat van gedachten die vooruitzichten dragen en nog steeds ongekende gevoelens verwachten of zullen mijn herinneringen gedoemd zijn te vervagen? het heden zal zeker de spagaat verzachten !…

wat heb ik moeite met de menselijke maat want wat wil die mij nu nog zeggen geen meetlat om er naast te leggen wat heb ik moeite met de menselijke maat weinig moeite heb ik met mijn lengte voor een vrouw een reguliere maat geen moeite met die menselijke maat maar mijn gewicht is net boven het gemiddelde qua maat niet dat ik daar…

ik treur niet om verleden seizoenen als immer zijn zij vergankelijk ik blijf ze echter wel benoemen hoe tel ik anders mijn dagen op de meetlat van gedachten die vooruitzichten dragen en nog op onbekende gevoelens wachten zullen mijn herinneringen nog verder vervagen?…

de statistiek is decennialang de meetlat geweest voor leven en bestaan klein groot dik en dun intelligent of dom beoordelingen staan bol of krom synthese van wat zij te zeggen hebben kunnen we helaas niet geven is enkel op het lijf geschreven ieder is regelmatig door de stofkam gejaagd consultatie- bureaus hebben daar echt werk…

De kunst in zekere mate als maatstaf buigzaam riet langs een dunne meetlat, soms misleidend voor mensenhanden educatief doordacht, als kunstproject geraakt, glad als een ritselende slang, spelenderwijs.…

De meetlat breekt, door houtworm aangevreten, de bliksem slaat zijn weerballonnen neer. Hij wordt een dwaas die staart in het kristal of in 't heelal met grote telescopen. Hij roert de oersoep maar hij vindt geen bal. Een kleuter demonteert zijn harlekijn, op Ambon zal hij later slakken slopen.…

De achterkant van de meetlatten, briefjes die op de zotste plaatsen werden meegesmokkeld. De eerste slimme rekenmachines uit mijn tijd, daar kon je al bepaalde bedragen of formules instoppen. Als geheugensteuntjes maakten we ons zelf wijs. Gewoon afkijken, konden we ook, maar daar was natuurlijk een bepaald risico aan verbonden.…

De perforator staart me als een papegaaitje aan terwijl de meetlat de post-its net heeft verslaan Stekkers en veel draden voorzien het scherm van stroom Mappen met stalen beugels baden in papier zo wit als room De hoorn vleit zich in de schoot van de telefoon De kronkelende witte navelstreng vereeuwigt hun amoureuze toon Metalen klemmen…

Je ogen spiegelen glansloos een brug over het diepe water Er ligt een wenk voor later verzonken in het golvende getij waar parels zich nestelen in het gevlei van een schaduwloze maan en de zon die vlammende tongen spuwt Jouw hart schuilt in de stilte van een naamloze God die jouw naam schrijft met cilinder en as met meetlat en passer…

Langs de meetlat van ons rustig leven gemeten gespiegeld in hun ogen niet genoeg gekweld, de ware diepgang onvoldoende ingeschat, om de broekriem nog strakker aan te snoeren waaruit de rek reeds lang is verdwenen.…