Alle inzendingen over Middernachtzon

Het mag geen vrijbrief zijn om maar raak te leven, er een puinhoop van te maken. Maar het kan troost geven, de gedachte, dat toch iets overeind blijft, het onverwachte, dat zelfs is gegroeid, autonoom, naar het licht van de zon, dat bloeit ondanks duisternis of zwaar weer. Iets dat beklijft, tot vreugde vermag, onmiskenbaar, aan het…

Ik zit met mijn gezin op de Lofoten. Nou ja gezin is wel een heel groot woord. We zijn slechts met zijn tweeën. Ongestoord genieten van de zee en vissersboten. Is er dan niets waarvan je misschien baalt. Eén ding: de stokvis wordt hier duur betaald.…

met gedempte doofheid ligt het uitzicht kort op het oog want hier is niets, geen waarheid geen eigen gelijk geen vuil om woorden in te dopen midden in de kamer schijnt een middernachtzon is dit een ets in steenvlees? misschien een foto van de vader nergens is verte buiten spelen kinderen bal op dak…

zwaartekracht valt als appels van de boom ongeremd door ongerijmdheid in vrijheid, zoals alleen het luchtledig die kent zonder weet van afstand, bij wijze van spreken ik schijn de middernachtzon te kunnen zien om de hoek in de schaduw van donkere bossen in nieuw licht van oude kennis er gaan dagen voorbij zonder zon, zo op ‘t oog dan vreet…

gevangen in niet eindigende winterwals het kan: levende wezens op hun achterpoten leren staan maar diepe ontheemding dans of aai of sla je er niet uit opiaten leren ontembare wezens dansen dansen op bevel op ijs aan alle eigenheid voorbij in de modder huilen sledehonden suikerklontjes verdoven de pijn hoe lang nog kan je bij middernachtzon…

. ________________________________ ALZIEND OOG De middernachtzon boven de Lofoten Doet mij weer denken aan Willem F. Hermans En weet ik breek nu impliciet een lans Voor 'Nooit meer slapen' - 't was mij niet ontschoten Een schijnsel rond het middernachtelijk uur Het alziend oog - een immer wakend vuur…

Ijzige machten tronen, de middernachtzon bestraalt warmovergoten de enorme ijspiste. Glinsterend vielen ijzige gletsjers ongestadig met de luchtspiegelingen. De zachtroze lichte glans lijkt op zijn lange dunne sokken sneeuwknisperend weggelopen vreselijk koud twinkelt sterrenstof, danst om de herstoffering met zijn adem.…

Het natrium opspattend uit deze verre ijzige zee, is mij als vlees en bloed gedwee, verdenk mij in deze middernachtzon, zie mij thans klaar verbeeld, verschanst en nimmer gedacht, een heimwee die deze dag en middernacht versteelt...…