Alle inzendingen over Mondriaan

bollenvelden blauw en geel en blatend 'Mondriaan'…

een huis is een rechthoek om de ruimte het lichaam omkadert zichzelf jouw leven een blauw stipje op het canvas contrast tot de leegte eromheen niet zonder reden juist daar geplaatst waar het moet zonder denken ziet het oog soms een glimp van de waarheid…

Bach had zijn Kantaten, Mondriaan zijn kwadraten, Jantje Beton z'n maten - Maar wie bezing jij in de hitte van je lied?…

blauw één punt één kleur één lijn het had géél moeten zijn…

P.Mondriaan (1872-1944) 't Mölnven zeggen ze hier ter plekke ooit op doek vereeuwigd door Piet Mondriaan misschien wel als een eerbetoon aan dit nog altijd fraaie stukje Twente…

het kleurrijk vierkant dansend op één hoek de balans gevonden een strijd gewonnen op de maten van de Boogie Woogie…

Dus voor één schilderij van Mondriaan Gaan er zes astronauten naar de maan.…

op z’n Mondriaans vullen tulpen de vlakken tussen voren en zilversporen zon en zegen zaaien het land dat bol staat van de kleuren ik weet het zeker geen schildering is mooier dan dit werk van boerenhand…

Het liefdesleven van Piet Mondriaan Zag hij rechtlijnig, als zijn schilderijen Liefst harmonieus en zonder bakkeleien Gedraai is fout, het moet rechttoe rechtaan Vond hij die eindeloze joie de vie? Het eind is zoek, dus dat vertel ik nie…

moeilijk om je exact in te voelen in de pijn van het Bos bij Oele bekend en zeker een piet mondriaan van vóór de lijnen en de vlakken bomen duidelijk nog te herkennen zijn natuurlijk nooit samen vergaan dat bos moet dus nog echt bestaan overal gezocht nergens te bekennen vraag nu zaten ze niet te dommelen die dikke lijn is echt de horizon…

(Piet Mondriaan) die tederheid is van alle tijden fragiel als de bloesem aan de appelboom... raak weergegeven op het doek alsof hij tederheid voor eeuwig wil behouden zelfs achter glas zijn de meisjes nog zó kwetsbaar dat ik als vanzelfsprekend een stapje terug doe…

Enkelvoudig glas houtvezel witgelakt rond vierkant versteend emaille Plastic steel verast tabak tot gekraste zwarte leegte Voorover getuimelde zwavel ideeën ziener uitgehongerd over zwetend schaduw licht op beide ver onder stellingen…

wolken hoog gestapeld tegen de blauwe koepel daaronder het weidse land mondriaans vervlakt spiegeling in strakke vaarten met statige roze zwanebloemen siddering in de zomerwind hooi in groen plastic gehuld ontheemde koeien vergroten de stilte in een levensgrote schildering zijn de vissende kinderen in de strakke natuur die ons nog rest…

De bollenvelden spelen geen leentjebuur bij Mondriaan Het duin wordt groen en het strand kakelbont van de paviljoenen Met een trekker sleept hij schelpen uit zee - beulen hoeft niet meer Blad na blad sluiten de bomen buiten mijn vergezicht Kastanjetakken laten hun groene handjes wapperen Ze verteren opgeslagen krachten - takken…

nu de wereld wordt herleid tot lijnenspel doorzie ik het bos…

Trottoirs breken open 't verzet is begonnen tegen een vlak bestaan. Vanuit de kieren tussen tegels gluurt rebellie het kubisme moedig aan. De wereld ligt vierkant omkaderd tussen lijnen verdeeld. Wat krom is moet recht of wijken voor een perfect abstract beeld. 't Craquelé verraadt afwijkingen in evenwicht Begrensde…

wandelboulevard van Schagen Of zal de golfslag het me overdragen Of Carmen Sylva met wat goede wil Het zomert in november en ik tril Met helmgras mee gedurende wat dagen Inzicht heeft hier een goede kans van slagen Al krijg je het verkeersgeruis niet stil Gezeten op de hoogste uitkijkpost Zie ik weer badkoetsjes het zilt inrijden Piet Mondriaan…

We moeten nu besluiten nemen. Stoppen met nodeloos commentaar. We hebben genoeg om tafels gezeten, de plussen uit de minnen gepraat. Kom op, volksvertegenwoordiging! We moeten nu oprecht erkennen dat we vaak angstvallig sjoemelen, zaken die het land bedreigen, schuiven naar het nageslacht. Komt u dat bekend voor, Kamerleden? Fraai…

Mijn broodheer noemt mij - hij is nooit abuis - 'De Mondriaan van haard en tafellinnen.' Ik had maar weinig schik in zijn fauteuils. Zijn staande schemerlamp werd neonbuis. Ik ben tenslotte bezemkunstenaar. Ik gaf zijn bed mee aan een scharrelaar - Zijn dikke, donzen dekens ook.…

Daarstraks zat ze nog roerloos en sereen Vast op een bankje dat van haar verhaalde Het droeg de kleuren van Piet Mondriaan We lopen samen terug, zij zet zich neer En neemt haar fruitmandje dan op haar schoot Haar hondje vlijt zich weer tegen haar aan Ze was dus toch met een als ik begaan Die wachtte op een soort van ommekeer Ik lees nu…

respect voor sommige baantjesjagers en kletsmajoors in de 2e kamer nee dus – ook niet voor de veilingmeester die voor de rijken der aarde een Rembrandt Mondriaan of Banksy voor miljoenen feilt met een klap van z’n hamer maar respect voor hen die hun lichaam hebben laten knakken soms door weer en wind de grondwerkers de kabelleggers de…

ik rijd door velden van mijn jeugd de skyline ach,.... mistige velden doorkruis ik het zijn de polders in Mondriaan-termen geschetst ik weet dat, maar zie het nu niet en stuur haar vooruit, zoals vroeger nu echter wat ingehouden kan ik hem nog vertrouwen lijkt zij te denken de leidsels enigszins gevierd ruimte geef ik haar ik voel haar…

slechts in tere deining van blauw en grijs en roze, verzoent Piet Mondriaan de geest met de natuur. -------------------------- uit: 'Parmentier', 2003.…

me en ik schuil in de boskapel, sta naast de zwijgende Maria, de bui stopt abrupt; ik groet Maria en vervolg m’n weg- en nader het bos dat zienderogen verandert in bomen; de zon komt op, nevels die oplossen hebben met dauw de aarde gewassen en het land ligt erbij als herboren; op het eind van het bospad staat de oudste boom, een- ‘Mondriaanse…

‘Munch’ schreeuw was ook al buiten zinnen Praat me niet van schilders Van Picasso, Kadinsky of van Braque Mondriaan, Dali of Léon Nee, zeker niet van Léon, dat was een Zack Ook Carel Willink kreeg wat hij wilde Net als Appel, aanzien en geld Koude tranen plengend om Mathilde Die weggerukt werd met geweld Hoe bont de schilder het ook maakt…

de Jong, Bjorn Blauwhof. ’t Fleurig kleurtheater vervolgt met Fanny Blankers, Debbie Bont, Henk Mostert, Erik Blaauw, Piet Bleeker, San- der Groen, Henk Groener, Gerrit Mintjes, Jan de Rooij, Sjaak Swart, Simone Rozemond, Ruud Geels en al die hockey-Rode Rikken … We staan nu in een grote natte hal en zien nu blauw, rood, geel – als Mondriaan…

Vanuit Matisse of Mondriaan als bron klotste een woordelijk stroompje. We kregen onze innerlijke beloning: wonderlijk als spaanse margrieten in de winter.…

Laatste freubelwerk van Mondriaan Victory Boogie Woogie, kocht men nog even voor tachtig miljoen gulden aan. Het wereldje draait niet om kunst maar om de lieden die ermee pralen. Het is mooi omdat het beroemd is en beroemd omdat we er veel voor betalen.…

Hoe uitdagend het is om vanuit de lucht het glooiend landschap waar te nemen als een lappendeken met allerlei speelse kleuren en lijnen van waar het einde nog niet is geschreven of gesproken daar het uitzicht me ook doet denken aan een Mondriaan.…

Geen mens nee zelfs geen boom te zien, het groen voorbij, de wereld weg gekeken, glad getrokken, geschikt met een gesnoeid palet. Windstil linnen, elk geruis gestold in verf, de hang verradend naar dat diepste evenwicht, de sluimerende maat van alle dingen. De grote lijnen trok hij zijwaarts en omhoog, als volstrekte armen van een boom…