Alle inzendingen over Mortel

Terwijl hij praat in zinnen die afscheid nemen maakt een grimlach ogen dood zwart wit spalkt zachte kleuren met een foto eens glanzend ingelijst barsten breken verleden tijd en splijten groeven en weer begroet één rode roos de eerste lentedag…

Zo velen van ons Heeft de verliefdheid Al in bezit genomen Alle redelijkheid Aan de kant geschoven Voor kinderlijke kalverliefde Van broos, ondeugdelijk geluk - Alle stukjes van Onze liefdesmozaiek Waaraan het cement Ontbrak vielen als Los zand uit elkaar Boden geen enkele Structuur meer waarop De liefde zich vestigen kan…

"'k Plant u als een wortel het hoofd in de mortel. Zo leer ik u vakkundig metsen!"…

De korrels metselde ik tot dromen en kastelen aaneen, mijn glimlach de mortel. Maar de golven leefden zo snel. --------------------------------- uit: 'Dun land', 1994.…

de stille blauwe hemel verengt zich geleidelijk alsof een muur hem afgrendelt verspert het hoofd en werkelijkheid langzaam als mortel op de steen waarin de tijd zich dringt lucht uit het water trekt nog kan er veel gedaan voor het verstikken nadert.…

ik schrapte mortel weg bikte uren stenen uit je muren legde vuren aan jouw schenen maar jij nam verlegen steeds de benen ik nam je hand maar jij koos toch voor eigen land met huis en haard ben vertrokken met de noorderzon jouw recht wordt nooit meer krom…

levensmuren aftasten met zoekende ogen hart en ziel allergrootste ontdekkingstocht gaten opsporen die smeken om gevuld te worden met passievolle zingeving van nuttig bestaan hoe snel de mortel uit zal harden tussen het aanmaken en inbrengen kneedbaar houden tot alles bijna egaal is bepaald de sterke wil doch geheel effen…

Muren, mortel, metsers, microreproductie van samenhang mensen, mieren, middeleeuwen, middagzon die alles gezien heeft moeten, mogen, mogelijks, moesson die onze intenties wegspoelt moffen, mensen lijdend onder metaalmoeheid, moezelwijn en de ontaarding magnesium, mineralen, het magnetisme en de magnolia, louter zo schoon monstrueus mislukken…

Langs het pad naast dat pand daar bij het zand ligt mortel en ik schouw naar dit mortel en een boom met zijn wortel. Misschien is getij tijden niet helemaal bij kennis geweest, zijn kindertranen zo als wolken drijven compleet verweest. Wat valt te dragen kunnen gedachten die kieren behagen.…

kleed van storm, puur damast rukt aan tak en gevel het breekt spontaan, de inertie vaccineert bij tijd en wijle de kracht zeer onbeheerst de natuur defragmenteert de bouwsels van steen en kapitaal tot een transparant geweten, het scherpt de hoeder van aandacht tot onvolkomenheden en willekeur hamer en sikkel, spijker en riet hakbijl en mortel…

bakstenen op elkaar gestapeld ik dicht er mortel tussen: het is een muur schrijf ik “deur, raam, dak”, het wordt een huis ik laat de zon erop schijnen aan de overkant poot ik een paal neer niet zomaar één er hangt een bordje aan: Bus niets laat vermoeden welk drama er in dit tafereel besloten ligt maar als ik zeg dat de afstand tussen…

Probeer niet te zwemmen of adem te halen, geniet maar van het koele mortel om je heen, voel of je het begin van verstening meekrijgt voordat je hart zijn vrede vindt en zwijgt. Gangsterliefje met je klein kaliber kolibrie vol kogels en je rode lippen, wees gegroet vanuit mijn pijler op de brug.…

Hoge noten verzwakken mortel. Triolen van bassen, krachtig. De muur weggevaagd. Ik de metselaar onbegrepen, werkeloos, bevrijd van de last. De stilte treedt aan. Noten sterven weg in de verte. Geen weerkaatsing, onzuiver, klank vast. Ik de metselaar, geobsedeerd, luister en kijk toe. Het vergezicht is onbevlekt.…

wat ons niet bindt Is ten bate van buigen als graan met de wind Door diep besef van vrij gaan en staan Schiep zich het ontstaan bij ‘n juichend bestaan ‘n Lach verbreekt ieders keten Als op een dag scherpte is vergeten Niets meer dan de helheid van licht Is de felheid van het zicht Door de diepe wortels van weten en zien Schiep zich de mortel…

waar licht als vrede belegd in een krinkelende baan overtrekt het huis in kamers verdeeld lang met jaren vertrouwd een hoog huis waar schaduw krimpt zich uitbreidt en met diepe aandacht over spiegelend water strijkt de hartstocht verloren stuwt de wand omhoog naar de tinnentrans een uitgeroeide storm in mazen van klei en mortel…

Zo bijzonder als een huis dat je ter wereld brengt Zoek de beste en mooiste bouwstenen op die je nodig hebt om de muren van wenselijke constructie recht te trekken, staande te houden, warm ondersteund door glad gestreken laagjes sterke mortel.…

overeenkomsten van een landsaard het hart verloren in Nederland teruggevonden in Brazilië voor altijd daar hier rest de koude van een meteorologische winter en het geloof dat alles warmer kunstiger en beter kan met poëzie en iedereen --------------------------------------------------------------- Wim Keursten (1941) was geboren in De Mortel…

Dood vogeltje identificeert ze als mensen en zelfs uit de Samaritanen onder hen kan veel mortel puilen. Eerst meende het dat het hier arrogantie betrof, maar aangezien de betreffing nogal veel identieks uitserveerde gaf dood vogeltje er de codificatie arrogantisme aan.…

Ge hebt ze doorpriemd en doorstoken, ge stampt' ze in uw mortels tot gruis, ge hebt ze geknauwd en gebroken, ge nagelt ze aan het kruis; - maar uw geweld kan niet maken z' uw slaven, niet laf en niet klein, niet ter aarde hen buigen noch afhouden te getuigen “Sursum Corda” - Zo moge het zijn.’…