Alle inzendingen over Naaldhakken

zij maait het gras en verticuteert tegelijk - op haar naaldhakken…

Was het een man of was het een vrouw die de stiletto-hakken heeft ontdekt? Daarna wandelen velen hun voeten blauw en raken vele voetspieren zomaar verrekt, terwijl ze denken de mannen te versieren, maar die vrezen eerder die wankele zotternij, ze maken liever gehakt van deze hoge klieren, want enkel blote voeten maakt hun zinnen blij. Ik…

Ooit glom er een blitse spiegelbol en twistten er naaldhakken stijlvol. Straks maakt de hengelaar zich een stoofpotje klaar van gedrogeerde pladijs en schol.…

Ze klikkeklakte door de gang Het was een heel beleven Een naaldhak zo ontzettend lang Ik dacht ze gaat wat breken Maar met haar pijpenkrullen haar De lippenstift van moeder Was er helemaal geen bezwaar En ook niet met het poeder…

in de wachtkamer hoort men plots een speld vallen een ferme kreet klinkt een mevrouw op naaldhakken stormt geprikkeld naar buiten en loopt helemaal leeg ---------------------------------------------------- toelichting: Bij de acupuncturiste in opleiding...…

een tuinkabouter met tien armen wentelt zich door boerenhof hij plukt de varkens en de bloemen met een fluitje uit de lucht terras ligt beetje schots en scheef hij verticuteert op naaldhakken schapen laat hij gras maaien zijn puntmuts is natuurlijk groen hij kan alles wat je droomt alleen een beetje anders…

een onbewolkt landschap rukt zich los van bodem en ziel, als een naaldhak door de eindeloze rij uren van het bos zaterdag, zondag, of voor het gemak oneven of verweven met alle dagen; droge aarde berooft zich van schatten ontdoet zich van antwoord op vragen die reizen zonder weg terug bevatten…

Wij zijn passanten in de tijd Waarbij ik jou passeer Ik luister naar jouw stappen welke ik waardeer Geluid in een lichte tred Helder klinken de keien De stappen worden gezet Jouw naaldhakken breien Een warme deken In een vriendelijke sfeer Zoals is gebleken Telkens, keer op keer Dank je wel…

Ritme in de gang wat als een melodie gaat tussen mijn oren door klanken van naaldhakken van levende voetstappen. Gehypnotiseerd door bombastisch symfonie in één beeld gevormd als een fata morgana eist haar glinstering mijn blik.…

Het slikt haar wil die met naaldhakken klakt. Het nijpt op zand dat stuift uit de hand. De tijd is een wand met tongen aan de andere kant. Niets gaat nog open, dit licht is van kant. Iets heeft de schoonheid als van papier verbrand. Het wil haar lezen en het ziet haar niets: zwarte brij, zwaar, inkt op inkt op het land.…

Zelfs de rook boven het vuur verspreidt zicht slaperig over het veld een gesluierde nachtkoelte omknelt de stilte en verhult het naderend uur van lichtfonteinen van nieuwe wijnen Een enkel woord drijft langzaam heen over de schrale en kale landerijen wolken omlijsten de schilderijen scheef hangend aan verweerde steen aan gebroken naaldhakken…

Op weg naar een punt in 't perspectief zwikte ze nog eens door haar enkel en brak een naaldhak. Met moeite wist ik een opkomende grinnik te onderdrukken ...…

Na enkele hier niet opgenomen vloeken sprak zij: 'Jij smeerlap, hou je tengels thuis,' en dreef, conform de zelfbeschermingsboeken, een elegante naaldhak in mijn kruis. (uit: Goed voor hart en bloedvaten)…

ware schoonheid vind je nog hoog gehakt vilein lonkend op paarse heksenlaarsjes onder leren coat gekleed maar schaarsjes van adeltakken die zwaar zijn doorgezakt ze monstert elke kerel van top tot teen komt hij zonder schaamrood op zijn kaken klaar op borsten met getatoeëerde draken en denk niet daar draai ik snel omheen je bent al in…

precies zo’n dag als vandaag wolkenhemel met af en toe wat zon ik weet nog goed dat het toen zomaar begon dat vreemde opwindende gevoel in buik en maag ze stapte voor mij uit de tram slank en rank, plotseling in een zonnestraal gehuld lange blonde haren, borsten goed gevuld haar verschijning maakte mijn rug wat klam het tikkende geluid van naaldhakken…

kleed maar zij beveelt haar spieren de naald van de weegschaal toont het zwart op wit bekroont het zweet maar de spiegel liegt en toont kwabben waar ik ribben en wervels tel een droge vale haarpluk dwarrelt op haar stramme schouder nog één gram lichter één stap dichter bij de pop die pronkt op de catwalk waar een zeepbel onder een naaldhak…

De koning lokt de leugen uit Zoeter dan de taart die hij uit de oven haalt Ze sloven zich uit in eeuwige beloftes Nog voor de taart versneden is Stampen ze dronken van macht Grof scheldend Met hun naaldhakken in zijn hart Hoe kan het ook anders?…

met deze lijn wordt het hier gaande weg verlegd stuitend hoe hier iedere steen naadloos beroerd wordt ingebed gevleid dat klopt zonder harde hand rij voor rij tot op de regel gezet verdicht en achterop bezien raakt hij ontbloot geleidelijk aan zijn ware aard werkt zich zichtbaar uit de naad bijna schandalig hoe contrastrijk de naaldhakken…

zij sloop uit het blikveld een gebochelde nimf waggelend op naaldhakken kraaknet in haar witte kiel de verf bladderde van haar wangen ze keek scheel door bokalen gevangen in een hoornen montuur alles wat zij verzweeg was een gerucht van klanten als een mug die gonst tussen de schappen van een supermarkt met schel licht het gaat over…