Alle inzendingen over Ndali Lodge Fort Portal Uganda

portalen gaan ons in de tijd vooruit ze verdelen de onzekere toekomst in partjes zodat het onzichtbare tóch een beetje overzichtelijk blijft…

Maar, na twee weken Uganda, Ging hij terug naar ‘La Hollanda’ Want hij viel aan heimwee ten prooi.…

De avond steels gevallen Over het pokdalige pad van zand Ons reppend naar de lodge Spotten we plots aan de wegkant Iets wat zich sacrosanct voordoet In mijn afremmende lichtbanen Wij verwoed met gadgets tekeer gaan en Snapshots door de neergelaten ramen Van de lanterende panter maken Waarna we verrichterzake Weer stoffig oplossen In…

Een Ugandese anti-homo-wet Heeft onze leiders zeer in toorn ontstoken Waarop er met Uganda is gebroken Zeer prijzenswaardig van ons kabinet De vraag is hoe er stelling wordt genomen Als in dat land De Spelen zullen komen…

Je spreekt en bouwt een muur Waarin mijn gedachten vruchteloos Een nis van enge geborgenheid zoeken Je schreeuw legt mijn oor te luister Maar het echoët slechts mijn wanhoop Vast te moeten houden aan jouw idealen Mijn wil strekt zich, tast steen voor steen Tracht muren te breken, er door heen te zien Tot zijn vleugels kracht krijgen…

zon maakt vrolijk; de sneeuwwitte tijd door het zingen een wonder gebeurd een meisje dat het getokkel op de harp heeft gehoord de muziek in eenheid gekleurd; zachte adem zachte adem liefde die in 't hart is gelegd onstuimige paarden op de kruissprong van de wegen amazone de zegen in de tweesprong; het gevecht waarheid in het fort…

jouw mond, het portaal van liefde volmaakte taal van genegenheid vloeibaar geluk stromend over tong vertolking van vreugde in mijn oren…

Het fort: ik rol mijn mat uit in de stilte van slapende cicaden De wind is warm, de tijd kruipt met de zon naar Napels Het zit allemaal in mijn hoofd hoog boven het leven van volle straten en winkels waar het geld nooit ver rolt blikken beducht, kussen vluchtig en handen handtastelijk zijn Dat is niet goed Ik steek een storm op blaas…

Niet jij, niet ik, wij allemaal ..zouden moeten verstaan, zonder het dynamische portaal eau minérale, zonder water gaan wij dood..…

Liggend op mijn fiets wolkenluchten polderland forten en weiland wilde bloemen de geur van nat gras op mijn netvlies en ik denk aan niets mijmer van geluk…

hij overzag het slagveld het fort verscholen achter de heuvel hij overzag het eigen leger vermoeid nog na de laatste slag besloot het er maar even bij te laten…

Zij wachten geduldig af, samengepakt in het bos, fort van onaantastbaar dromen. Tussen gebogen bomen.…

Nooit meer Rotterdam De portal tot Europa is voor anderen.…

Inslagen scheuren het veilig gewaande fort en leggen een oude inhoud bloot van dieper dan diepe lagen, wat met beton gewapend was wankelt op het zwakke fundament…

Het hectometerbord meldt snelheid ‘100’ Ernaast een bord dat ’90’ gebiedt Maar ‘70’ blijkt de portaal-limiet Ik voel me op de snelweg vaak bedonderd Al ben ik als bestuurder vrij attent Toch vang ik - balend - mij te vaak een prent…

ik heb mezelf tot glas gedwongen om schijnbaar te zijn, transparant een kerend blad, onthecht, een boom in weerloos kale toestand in het portaal van spijt, vermagerd tot rafelige twijfel, om te keren, woorden te herroepen. Gewoon, om me tegen een geweten te verweren…

Onneembaar kloppend fort, zelf ingenomen. Een wapen schiet tekort als de pijn moet komen. Als de liefde is ontloken, het hardste steen gebroken, en de moordkuil dichter wordt. Dag dromen.…

maan schuift in haar laatste opus in c in do dus serenadeboogje in een zwarte plas piano wat ooit forte was spiegelkomma aan een hoog plafond straks weg en afgerond…

De flodderige urbaniteit achter de rug Trekt Oeganda arcadisch aan ons netvlies voorbij Papyrusmoerassen, vulkanische rotslandschappen En theeplantages om en om als een Hof van Eden Twee Neushoornvogels klapwiekend in de verte Zes drommels op een hommelende brommer Wat lodderig wit vlindergedwarrel Over het deinende wegdek En mijmerend…

In twee jaar zijn we van heel wat verlost De storm rond Wilders zal dan zijn geluwd De farmaceut is in een hoek geduwd En rekent voor zijn pillen wat het kost Een doosje Fitna is dan wel bekend Als hersenhelftenvoedingssupplement…

Ze zingen niet ze krijsen zich een vooravondconcert forte & fortissimo Ze hebben geen noten op hun zang Hoge bomen hun pleisterplaats Voor koude nacht en vroege ochtend Bij het eerste licht vertrekken ze Verrekken het te zingen.…

ze had de kinderen gedood het huis een fort gebouwd op zand het weerloze achtergelaten in een bolwerk van glas de verontrusting bedekt onder lagen van vage woorden soms begint iets pas met de ontknoping…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, natuurlijk door de vloed herwonnen wordt en allengs tot de helft wordt ingekort ervaar ik weer wat ik ervaren heb: een kleine jongen ben ik met een schep, hardnekkig vechtend voor een wankel fort totdat het weldra toch is ingestort- de zee geeft op het laatst de volle mep; een klap die onafwendbaar…

Waar namen er niet meer toe doen De Merwede stroomopwaarts wegvloeit in de Waal Gras uit stenen groeit Daar ontstaat Vreemd genoeg Alsof mensen wolven worden Vrede in de waterlinie Een fort dat nooit meer onder vuur ligt Organisch Zonder er iets tegen te doen…

Groen is de slag van de stroom door het dal van de dag heuvlen van licht zijn de wallen de stad is een fort door de poorten der bruggen ligt zon gestort over de ruggen der golven de stad is bedolven onder het haar van de zon.…

de vader bewaakt zich als een fort een bastion van spanning en van dreiging mijn pijlen buigen krom nog voor ze zijn geschoten mijn boog is reeds verdord nog voor hij is gevormd en zinnen breken af nog voor ze zijn gesproken mijn woorden zijn te kort om vader te verstoten…

vijftien mannen in een fort uniform vermoord, warm bloed vloeide niet des vaderlands hun leven met een pennenstreek in een wet verwoord de moordenaars gaan vrij maar men spreekt nog steeds schande over de slavernij…

Met een gespleten geest, probeerde 'k destijds de draad weer op te pakken Koesterde het leven, maar 't leven was niet weg van mij. 'k Stond op, om niet voorgoed te verdwijnen Vervolgens groet' ik jou in stilte nauwelijks hoorbaar reso- nerend Fietste ik de lange dijk dan was de wind tegen mij. Steeds trap ik door om niet weg te kwijnen…

vrees niet kleintje daal vredig neer uit het portaal der liefde kom bruisend aan in het licht des levens vloei maar uit jouw pure liefdevolle lichaam in gloed van dageraad kraai maar je eerste geluidjes in de fonkelende morgendauw je eerste levensdrift zo rustig ademend…

De V&D gaat nog een tijdje open Dus stonden we vanochtend allemaal Te dringen voor de deur in het portaal Zo'n buitenkansje laat je toch niet lopen Want wat er om ons heen ook explodeert Een tientje voor een tas is niet verkeerd! (Hoe edel, trots of oud het lijk ook was De gieren storten zich op het karkas.)…