Men wilde haar niet kennen
zoals zij was, want dat zou
hen verpletterd hebben, maar
hun schaamte is nu dubbel
zo groot en het lot zal hen
inhalen en wreed vermalen,
tot hun geest zich buigt
en de brokstukken kust, tot
zij in zichzelf Nehalennia
leren uitbeelden, beminnen.…
door het oppervlaktewater
komt zij omhoog
nehalennia
open mond
een regenboog
het water danst sierlijk om haar heen
geen taal mag sterven in het lot wie dan ook
wie kan herinneren
het vuur en de dood
wie niet bang is mag sterven
oog om oog
tand om tand
wij vallen steeds dieper
geen nagel houdt stand
geen boek geschreven
voordat de hel…
En toen ik van de Hooge Hil afdaalde
Twee stenen tafelen voor mij alleen
Was het of Nehalennia verscheen
Was zij het die mij veilig binnenhaalde
Zij die van menigeen het lot bepaalde
Beschermvrouwe der scheepvaart naar ik meen?…
Wind stoeit met water stoeit met strand,
zand stuift over wuivende duinen,
onbesuisd, onder meeuwen die deinen,
dansen op het ritme van de branding,
golf op golf op golf,
Nehalennia's hartslag.…