Alle inzendingen over Noordwijk

---------------------------------------------- (wanhoopskreet bij het zicht van het Noordwijkse strand op een dag met tropische temperaturen)…

Even vlug trok jij een ander plan zwom aan land rekte je uit toen de zon haar warmte en licht aan je gaf jij glinsterend mooie water fee het zoute water droop van je af maar de golven wenkten je terug je riep nog kom het kan ik liep met je mee maar bleef op het strand en dacht was ik maar een zeemeerman…

Vanaf vandaag 20 oktober tot en met 31 december is er een tentoonstelling over Henriette Roland Holst in de Bibliotheek van Noordwijk. Zie voor meer informatie: http://www.schrijverspantheon.nl/Projecten/Tentoonstelling/ Tekening door E. Reitsma-Valenca uit 1933 Bron: http://www.dbnl.org/auteurs/auteur.php?id=rola003…

PERSBERICHT Noordwijk, 18 januari 2013 Gedenkteken joodse slachtoffers Noordwijk bijna gerealiseerd In de afgelopen maanden hebben veel Noordwijkers en andere betrokken burgers uit de Duin & Bollenstreek financieel bijgedragen aan een respectabel initiatief: de oprichting van een gedenkteken voor de twintig joodse slachtoffers uit Noordwijk die…

Nu, kijkend naar de watertoren denk ik aan òns fietsen naar het Zwarte Pad ons praten, wandelen aan strand, uitzicht op Katwijk Noordwijk, ons liggen in een pan omringd door helm en wind geruis van golven, zee door halve koppen die door sprieten mee wilden genieten, en ik denk aan het terugfietsen weer naar de straat waar je woont,…

voor die Grand Prix moet alles wijken de stikstof en de Pfas normen gelden niet en we crossen gewoon door een stiltegebied die natuurfreaks moeten niet zo zeiken hier wordt dus gewoon gemeten met twee maten het gaat uiteindelijk alleen om de (financiële)resultaten…

Het paviljoen vertrekt in stukken van het strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart ZONNELEEN De episoden van Amos 40.4…

Het paviljoen vertrekt in stukken van het strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart Hij draaft maar rond in minderende kringen op minderend zand – niemand splijt nog wateren niemand schept een pad voor hem Grijs de dagen zat van regen de akkers nooit vol de zee en 's avonds waait nog van verre fijn…

Het donkert vroeg maar bij de zee is altijd toegift van het licht…

guur weer en in nevelen gehuld de ministeries o thalassa een straaltje zon kietelt je wiegende huid…

in de koelkast groeit zelfs de venkelknol door waarom nog somber? stelpend: om mij wattige wolken zon op mijn huid bij de stille sloot steekt hij zelf de loftrompet narcissus dat verre duin in de zon op haar rug een lome vrouw kijk nou die meerkoet met plastic overschoenen pvd!…

in de droom een school donkere ruggen onbenoembaar springvloedbestendig paviljoen in badplaatsstijl geweldig toch? ijzige dag over de wetering wandelt een ral verstijfd van de kou wil die iele narcis zon en nog eens zon dor eikenblad het blijft maar hangen net als de winter om en om worden wilgen hier geknot het oog wil ook…

zo vrolijk die crocussen wit en blauw in het kale gras…

zondagsrust als alle stappers slapen begint het licht…

zij gaat aan land zonder hartstocht zonder omslag de zee vandaag…

uitgelaten de duinen door banjeren mijn weidegang…

langs de heerenweg overheerst de hele dag seringengeur…

de doodsklok luidt in de stromende regen doe ik boodschappen…

in den beginne een beetje stro een kribbe een kind wat licht nu een groot glitterding in ons duister opgesteld…

in de luwte de dader en de zon drenkt gul met licht…

ik zie ze vliegen rondom het huis ter duin spreeuwen drones?…

Ik weet het niet zo goed Hij bracht mij thuis in Noordwijk dat voelde best wel goed Maar, tjee, wat moest ik zeggen ik was zo groen als gras Een hand heb ik gegeven da's alles wat er was Ik voelde wel getintel Zo bibberig in mijn bloed maar ook wel zenuwachtig Want Henk die meende het goed Toch is het niets geworden Zijn naam, daar…

Eén fikse storm en de stoere populier is afgetuigd In nevelen blokjes boven het strand – Den Haag…

Een meisje leest in de Prive het laatste gerucht: 'John Lennon houdt zich in Noordwijk verborgen'. Maar in Sarajevo is geen plek voor kinderen, ze zouden alleen maar de soldaten hinderen. Jong bloed vloeit er door straten en stegen, weer een kind dat geen toekomst heeft gekregen.…

De kassa-automaat heeft geen gezicht, geen mond die onophoudelijk blijft kauwen, die ongevraagd gaat jij-en en gaat jou-en, en die zich luidkeels tot collega's richt. En die mij dan (wat ik het meest verfoei) geen goede dag wenst, maar volstaat met: doei!…

Achter mij in de zeereep verheft zich het hoge huis met de vele woningen waar ook voetballers logeren en dienaren van staat of Mars vergaderen. Velen dalen per wentelwiek uit de hemel. Samenbindend hier is de onbescheiden beurs. Zoals ook de ijzeren greep om het complex. Soms staat op de midgetgolfbaan een tank te kijk en te pronk en ratelt…

Lucht en leegte en vooral licht, intenser nog dan het licht in Noordwijk. Jeronimo is verliefd. Verliefd op dat licht boven de Slufter waar de aarde op haar zij ligt te wachten op de overweldigende zee. volle maan en straffe noordwester: de slufter voelt tot in de smalle prielen de drang van het water…

Dichtbij lijkt Noordwijk hier, maar 'k kies de havenhoofden, die met hun armen schepen welkom heten. De hengelaars die staan er maar de hele dag zo bij elkaar. in donk 're plassen zie ik wolken en het blauw, en alles zucht 'k hou van jou.…

Opgetrokken in Noordwijkse retrostijl die me doet denken aan Normandische badplaatsen, aan ansichten uit de negentiende eeuw. Ik lees psalm 93 uit het Book of Common Prayer, Day 18. The waves of the sea are mighty, and rage horribly: but yet the Lord, who dwelleth on high, is mightier. Verouderd wereldbeeld, bezweken denkmodel?…

Hoe veel verschilt dees middernacht Van al die nachten die we in Noordwijks duinen zagen! Mijn Overdorp! toen wij, met Pelgrims moed bezield, De kracht gevoelden zelfs der guurste wintervlagen!…