Alle inzendingen over OUDE SCHOONHEID

In de verte, in de landen, Daar ligt wat goud, - De nacht maakt onze handen Zo stil - zo oud. Schoonheid hebt gij ons leven Eenmaal gekust, Dan gaan wij 't avond even Zwijgend te rust.…

Het is logisch dat ik met de oudheid dweep, terwijl ik op de kerktoren Breda beschouw, de oude schoonheid vervangen door botte architectuur, snelle handel de overhand, in de drukte zoekend naar de ideale jou, verwarmt een vreemde mij met vlotte schijnbewegingen, verlang ik naar Ameland.…

lach, een lied Meer niet Ze ging van 'n bar naar een souper En van een tea naar een diner Een lichte, lachende kokette Met wufte weelde van toiletten Ze wekte haat of sympathie Hier dweperij, daar jalouzie Haar eigen hart was nooit van slag En tikte als iedere dag La-la Ze was een lach, een lied Meer niet Nu is zij moegedanst en oud…

Man en vrouw bespeuren ook tere vragen naar kleine waar, reeds lange tijd verwekt: allerlei ouds mag Huiskamer behagen.…

zij hebben alles gewist ik ben gelift gebotoxd en restyled tot nieuwe vormen en gezicht pas later wist ik wat zij misten in tekening van alledag het leven van die jaren zichtbaar op mijn huid de lijnen kwamen samen spraken zich voortdurend uit in het strakgetrokken vel spreken alleen mijn ogen de waarheid nog wel…

Zij zweren bij de baard van een profeet Die niets van schoonheid of historie weet En alle oude beelden op laat blazen. Misschien dat ik de barbarij kan stoppen: Ik stuur ze al mijn oude opblaaspoppen.…

Dikke vriendelijke duif berooft me van mijn speculoosje De zo schattige diertjes horen niet in een eng klein doosje Bambi, mijn lekker flodderkontje spint en kronkelt lekker om mijn benen Ik mag haar warme genegenheid en charmes even lenen Een serene oude abdij helpt mijn hart haar flinke dorst te lessen Omarmende warme tederheid kus ik zacht…

De stilte werd in mij gewekt om te luisteren naar het ruisen van de luwe wind haar verhaal waarvan ik vind die luister van de natuur bij mezelf te zoeken rust op mijn oude dag om te genieten van dat vleugje schoonheid en adem het zuurstof in dat verwondering wekt wanneer vertrouwen gaat bloeien die een open wond nodig heeft om dicht…

Kijk, daar loopt een ranke gele Blomme. Haar naam? Die felle blonde? Voor zeker Margriet. ’t Kan me echt niet schelen, verdomme. Zo’n lichaam? Mijn liefde straalt, jodelt zijn levenslied. Ze verdwijnt, ik blijf achter, als een stomme. Wat ’n blaam? Margriet zingt, lacht met mijn liefdesverdriet. Mijn stoer imago wankelt naar…

Vandaag waarlijk veel gras gevreten Heden zo spijtig, wel een must. Men mag alles slikken en bovenop nog pikken Ons land wordt nooit meer wat het was, die dikke klasse. Aanvaarden wat je niet kan veranderen; knappe slagzin Nooit zal ik zowat vijftig sjaaltjes om mijn hals knopen hoor. Partner en ik werkten tal van jaren wel voltijds Bruto…

ik liep niet zomaar voorbij want ik keek en zag schoonheid in natuur waaraan ik niet voorbij kon.…

Dwalende regendruppels aarzelen waar ze niets bevochtigen en het licht geen regenboog kan vinden die lijkt op een belofte die ik kan verzamelen of weggeven aan de zomer die zijn schoonheid niet wil ruilen voor een oude jas van herfstachtige buien.…

De stegen van de oude stad, oranje, geel en beige, blinken uit in onregelmatige schoonheid; het is alsof parallellen hier niet bestaan. Behalve dan aan de boulevard, waar palmbomen in slagorde de novemberwind weerstaan.…

De dochter van de onbekende rots verdraagt vijftien graden vorst en steekt bij dooi de kop weer op Dit witte sterretje, dit eenzaam godsbewijs door vaders gele klomp elk voorjaar aangewezen ------------------------------------- uit: 'Binnen de wildroosters', 2012.…

Geronde stenen met wrakhout in schuim zeewier, plastic, kwallen Meeuwen op jacht eeuwig en altijd slechts ontevreden kijkend Zon als ploert, hitte terwijl golven blijven ronden, smelt ik plotseling…

Ach waren wij geen twintigste maar middeleeuwse dichters zouden wij als vlinders mooie woorden laten dansen Van aangezicht tot aangezicht met elk van bei de schoonste maagd de liefste deern van stad en streek aan onze zij Helaas, wij leven en zij zweven niet, in deze tijd zijn 't anonieme vlinders waar ons woord…

als een oude boekenkast tegen de muur geleund grijs van verleden zwaar van geschiedenis draagt hij vele levens op z’n kromme rug maar lacht de schoonheid van een eerste lentedag elk jaar opnieuw…

Toen de bast de oude boom verliet De pijn te veel gestorven van verdriet Toonde hij naakt zijn aangedane wonden Door verliefden ingekerfd zo diep zij konden Natuurlijke schoonheid die hij gaf Dient hij nu als kist in een graf…

Niemand zag haar schoonheid die was achtergebleven in haar spiegel ze had hem nooit meer afgenomen alleen de uitgedroogde tandpasta zat er op 's nachts liet ze dromen niet meer toe en van slaap werd ze alleen maar moe ze was nu als een oude krant niet nieuwswaardig.…

hij rookt een sigaar het dagelijkse leven sluipt zacht naar de nacht luisteren naar Bach het lijden en het sterven het gewicht van spijt het hart loopt over Bach brengt veel in hem teweeg hij dooft de sigaar een drukke dag wacht aankomst van volle wagons stille mensenzee ongezien dichtbij ongehoorde smeekbeden Bach’s erbarme…

Kijk over de stilte van het water, de zon tegenmoet Zie een kerk, haar klok, het is weer later, maar hetgeen ik voel dat doet me goed. Luister naar het fluisteren van de wind, gedrapeerd liggen bloemen in een kleurig lint. Steek mijn hand op voor een laatste groet, denk aan vroeger, denk aan morgen, put hieruit……nieuwe moed.…

in dit oude verbond nabij Zijn woning en engelentuinen boven een vrome, gezegende grond verzamelt zich licht in withoge kruinen nabij Zijn woning en engelentuinen wanneer de nacht het aardse heeft gewist verzamelt zich licht in withoge kruinen; zie je verborgen schoonheid in de mist (pantoum)…

hier stroomt onze trots al in de Oude Vrijheid gekend door haar wederkerende loop en sponzig ademend water een levende ader als weerbare kracht erkend is veelzijdig en uitdagend draagt haar schoonheid waardevol op weg naar later…

God’s schoonheid is heel dichtbij, doch verder dan het gevoel dit te delen met je half jaar oude kind…

zwemmend in een bloemenzee die eigenlijk voor jou bedoeld was had ik jou liever aan mijn zij om samen te genieten van de schoonheid van Moeder natuur aan wie ik jou te vroeg moest afstaan natuurlijk was het zelf verkozen liever had ik een gezonde moeder die oud had mogen worden in haar eigen cocon…

Wil zo graag Nog even die Jongen zijn van Zo'n jaar of acht Spelen in opa's Tuin, schaatsen Op de gracht, Wil zo graag Nog even weten Wat ik toen dacht Mezelf kortdurend Verliezen in mijn Gedachtengoed van toen - Maar 't zijn, ontdek ik nu, Onbereikbare bestanden Opgeslagen in de hersenen Van toen - 'k moet leven Met…

In een spleet tussen de stenen op ons terras groeide je op in de maand april op een onooglijke plek dicht bij de muur achteloos liet ik je er staan Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden ik kwam je tegen als een steel met een pluizige bol erop een ronde vorm met punten en draden Een fijn weefsel glinsterend in het licht ik keek in dit…

Die ooit de Kracht van leven Had, groeide van Oud hout naar nieuw, Werd stilaan door De eeuwen ingehaald, Schoonheid die zich Toont op ons pad, Verrassing van leven Gevat in steen En wij die ons Verbonden voelen Met elkaar en met jou, Liefde die doorgroeit Door de eeuwen heen…

Schoonheid zit van binnen, werd mij altijd gezegd. Maar ik kon nooit winnen, in het verbale gevecht. Ondanks de schoonheid die ik bezat, werd ik gezien als een wrat. En nu moet ik vechten voor mij, De schoonheid tegemoet, Worstel ik me eindelijk vrij...…

Als zware deken hangt geluidloos de nacht wikkelt stille vormen in haar ravenzwarte vacht Myriaden sterren kristallen van licht maken de hemelboog een goddelijk gezicht Het meer bespeelt de volle maan het spiegelbeeld kraakt rimpels in haar zilver als water haar raakt Lopend in de nacht één met zoveel luister mijn blik reikt omhoog…