Alle inzendingen over Oerend hard

piepende remmen, harde knal. losgelaten, niet meer verbonden in verbintenis hou me vast, pak mijn hand, maak ons, verbonden in verbintenis…

het leven is hard…

Wat voelde het toch goed Het kon ook niet verkeerd Het leven is soms wreed En hard als je niets leert We waren zo verliefd Het klikte bij elkaar Als eenheid vreselijk hecht We pasten als een paar Ik snap dan niet Waarom het is uitgeraakt Dat uitgerekend jij Tussentijds bent afgehaakt Gestopt bent zonder mij Je was er zo dichtbij…

Door menig melancholist is hij de hemel ingeprezen, Maar realiteit, zo hard, weerhoudt hem om zijn eigen boek eens door te lezen.…

Dwars door de tuinen Van roos en ranken Zich ’t pad te banen, Dan door de lanen Van zand en dennen Vluchtig te rennen Tot waar de kruinen Van hoge duinen In ’t blauwe blanken En zo te naderen Met zwellende aderen In laatste loop De harde golven En, overdolven, Hun koele doop.…

Tijd is geen snelweg tussen geboorte en sterven, Maar ruimte om in de zon te parkeren Tijd is geen kast Om je leven in op te bergen, Maar een vitrine om het tentoon te stellen Tijd is geen typmachine Om alles te beschrijven, Maar een harde schijf om alles op te slaan Tijd is geen kalender Waar alles voorgeschreven staat, Maar een boek…

Vervolgens hap ik in een boomgaard, droom zo hard ik kan want je weet maar nooit je zal maar verdwalen met je mond vol. Ik tel tot vier en prijs me gelukkig de wereld is niet ontploft mijn zelf, onaangedaan dus genoegzaam lik ik mijn lippen af.…

tik tak en het wijzertje verplaatst zich met een elegant sprongetje weer een seconde voorbij die nooit meer terugkomt ik lig op bed probeer aan niets te denken probeer de tijd stil te zetten ik denk dat als ik het heel hard probeer ik mezelf wel eens kan stilzetten maar de klok tikt verder...…

Overgoten door de ochtendnevel onderweg, Wandel je blootsvoets over de harde kasseienweg. Je wou en zou enkel deze weg nog kiezen, Al zou je hierbij al het mooie verliezen. Maar eens de nevel op zal klaren Zal je merken hoe je liep op je eigen blaren. Wees daarom voorzichtig met de keuze van dit pad.…

Ik ben mijn meisje kwijt kan alleen maar hopen dat ik na verloop van tijd de band weer kan knopen nu is harde werkelijkheid ik ben mijn meisje kwijt.…

Het bed waarop ik lig is hard, ik richt me op en staar de leegte in. Ik kleed me aan, ik huiver, buiten wacht de duisternis.…

Blik op oneindig, eindeloze zee, de wind met harde vlagen, neemt mijn gedachte mee. Minuten worden uren, van elke gedachte ontdaan, hoofd leeg gemaakt, ik kan er weer tegen aan...…

wachten terwijl je op de stoep van een kasteel staat te dralen langzaam verdraait de bel een geluid uit de gang harde stappen behang gaat aan de kant wasgoed leeft op de kasteelheer in aantocht lawaai...…

Kijk in m’n ogen, diep en hard. Je pupillen worden groter, donkerder en het groeit, als inkt in een glas water kijk ik hoe het vloeit. Het is donker en het groeit, donker en het groeit. Ik verdwijn als een stip, ik verdwaal als een kind. Vloeibaar ontvoerd.…

EENZAAMHEID Eenzaamheid woekert in haar als de wortels van een eik onder het asfalt die vertakken naar overal haar eenzaamheid is als de schubben van een vis hard en ongrijpbaar ze wil vluchten en zich van het gevoel ontdoen maar als leeuwenklauwen heeft het zich in haar vastgeklampt ze bijt en wil verbijten tranen…

Mijn auto, ja die reed te hard, die maakte het de dag, die alles liet veranderen. Er kwam een grafsteen met jouw naam. En het maakte het de dag, dat ik me schaam. Iedereen heeft wel eens haast Maar mijn haast die was niet gewoon. Mijn haast is een moordenaar en kostte het leven van één persoon.…

Het gaat hard, je zult wel zien: Mijn nieuwe start, mijn nieuw begin…

de toortsen branden langs de paden van het verleden er is geen verloren tijd wel een verlichten van het heden wat ooit geleerd werd mag nooit meer vergeten de weg van harmonie ligt open de zachtheid leren zien tussen de regels van het harde leven voeten op de grond altijd op de grond…

achteraan zitten in die veel te grote klas kijk ik naar de klok wens dat het half vier was dan zo snel mogelijk naar mijn te kleine fiets voordat ze er aankomen als eerste zijn, is tenminste iets trappen zo hard als ik kan rij steevast door rood licht moet ik razendsnel thuis zijn en gooi de deur keihard dicht…

De oliesnor is los Hij krakeelt weer in het bos Soms roept hij Pet en Fluim met z'n mondje niet groter dan een duim Wee wie hem 's-nachts tegenkomt als hij met duizenden samendromt De ene keer sluipt hij hard dan weer is hij vervuld van smart Dus als je hem ziet luister dan niet naar zijn lied…

moet je trouwens harde zakencijfers wel kunnen interpreteren als de bonuspremie de hoogste betrachting is en meer genot verschaft dat het diepste orgasme?…

schrille protestklanken schetteren hard: Tubataks, Tuut, Bàaah, Taks glimmende instrumenten ta-ra-ra-boem-di-ee lokken mensen in de straat achter honderdjarig vaandel loopt voltallige fanfare tambour maître slaat de maat…

een muur van verwijten scheidt luttele centimeters tot een metersdiepe kloof waarlangs de harde ruggen onbeweegbaar liggen want wie draait zich om en doet de eerste stap door simpelweg te zeggen: sorry ik zat fout en nu liggen ze te staren elk naar hun eigen kant de afstand onoverbrugbaar vooralsnog…

En wees hard. Wees het waard, wees mooi. Doe alsof er niets aan de hand is. Het warme gevoel dat ik krijg, De macht en de pijn, Angst giert door mijn lijf. Maar ik kom hier uit. Dood of levend...…

Hypotheek Onderpand voor wonen harde steen en ramen schulden zonder pijn zolang de mensen kunnen overmaken Mening Verloren in de massa privégedachten de waarheid in een eenzaam huis Belang Financiële rompslomp ijzeren greep lenen om de bovenstand hoorbaar stemgedrag hogere verlokking…

wakker worden in een wereld die niet de mijne blijkt te zijn tracht ik al het wit uit mijn ogen te wrijven doch zonder geluk op de vlucht slaand voor hetgeen aan mijn voeten ligt ren ik zo hard ik kan naar hoger gelezen gebieden die eerder nog onontgonnen leken zijn nu bereikbaar voor hen die al langer van de letteren waren maar nu duidelijk…

De onvrijwillige tuimeling van de harde hazelnoot kwam louter en alleen door een schichtige specht die sperde zijn snavel uiteen van honger en verdriet Zijn tranen waren gelukkig echt en drupten op de grond zonder doel heel zacht versmolten en ongezond langs een broos dood takje met hazelnootpasta…

't Kwam uit een planten- pot verstopt achter de bruine hoop Ijdele herfstblaadjes in een hoek gedreven door koude harde wind; er kwam maar geen verlossend einde, lijk kom je uit de buikvlinderkast ?…

oktober is de ommekeer van mijn gemoed en zoveel meer er drupt een traantje in mijn thee ik sta onthand en kijk gedwee naar dwarrelend blad het valt niet mee oktober is een harde noot en nauwelijks te kraken doch barstensvol melancholie dat neerdaalt op de daken oktober is de ommekeer van mijn gemoed en dat doet zeer…

Soms een hard gelag, zo voel je zwakte en dan weer kracht. Maar telkens word je je meer bewust van het gene je ervaart. En de werkelijkheid krijgt betekenis voor mij zo waar.…