Alle inzendingen over Oliver

Een lintje houdt haar lichaam samen, straks, denk ik, dwarrelt ze open, vergeeft me ; en haar gelaat volstrekt zich langzamerhand, ik beteken, ik beken haar met lange warme vingers die ik ontdaan over mijn handen trek. Voorzeker bestaat niets wat niet is en zij is alle vermoeden, ook van louter pijn, want alles ontgaat me, het gaat met haar…

Op het scherp van de snee stond hij op, liet het leven zijn gang niet gaan en wanneer de dageraad er was, streek hij de plooien glad, de kruimels uit het bange laken, tastend nog. Maar allengs kreeg hij vorm. De vorm van ouder worden, een blad in het vergeetboek, dat lazen ze hem voor althans, gezichten uit oud gesteente, de lippen verzuurd…

Zand is een bed, korrel na korrel, het zacht van haar neus wordt doof, gehoorzaam is het lijf, de ledematen. Schaduw zamelt plooien, ze is van kop tot teen bevriend. Er is niet veel. En alles moet nog, ze moet nog worden toegedekt, van schoonheid nog, de vrouw nog uitgevonden. Ze ligt te wachten dat het overgaat en dat een huis rond haar ontstaat…

Ze bestond uit lijnen. Haar rug zacht gebinte, haar armen naar de palm gericht, aan haar vingers hapte licht naar lucht, en dat overkwam mij. Het was een laat uur in één van die overloos droeve dagen, lege straten als muren, een pad dat nergens toe leidt, je weet wel, het onbegane in mijn hoofd ook. En op die lijnen, hurkte ik, verging ik…

Sneeuw. Zijn er woorden voor wit? Boven de blokken huizen hangt iemand een grauwe mantel uit. Dakota's misschien om hun zwarte hart dat ook uit de grove aarde steekt. Een scherpe snee weg naar het Zuiden, een haar dat op de vlucht slaat, maar de grotten zijn dicht. Neonlicht doet allicht vergeten. Het stapelen van stenen en het wonen, het…

Op het binnenste waar hiërogliefen staan, als straten van oude steden, gebrand op een zachte kaart, het verdwalen in oeroude vorm, in barnsteen, vergleden tijd op tijd, en van mezelf beelden die ik buiten de tijd ontgin, omzwachtel als een wonde, zelfs bewonder wanneer een nieuw spoor in me loopt, vers bloed dat kruipt en warmer wordt. Daar…

Toon me niet, ik breng de nacht door in schelpen, de parel in mijn rug en alleen de vloed van kokkels en het kleur van hun behagen stemt mij. Verfoei me niet, ik ben hun prins. Ik heb een stad in mij en van de liefste der dingen kijk ik door haar heen. Licht is mijn dochter, ze smaakt zout en zoet. Ze licht mij op, maar ze heeft mij in de…

Van nergens komt het, het is als ontwaken in een kamer, de lucht rijp van de hondsdagen, gedachten die hun schil verliezen. Het bloed trekt zich terug, het eb is snel het strijkt de uren uit, er is alleen het zand en as en er is de lange schaduw die kantelt en de stilte die valt en zoveel dingen van nergens, en zoveel maal stilte wordt me gelaten…

The Phantom, Oliver, Elisabeth, Voor al zijn teksten zeg ik: dank je, Seth!…

in beperkt schijnsel van de toverlantaren zag ik destijds als in een stripverhaal de beelden voorbijkomen van Stan Laurel & Oliver Hardy als brokkenpiloten zelden heb ik later nog zo ademloos genoten als toen in die duistere achterkamer bij het avotuur in zwart/wit…

Men vindt een mossel van vierhonderd jaar Dat wetenschappers verderop beweren Hoe straks de mensheid gaat evolueren Steekt bij zo'n vondst slechts af als dom misbaar Een mossel die vierhonderd worden kan Weet veel meer. Ook al weet ie dáár niks van…

In de harten van patiënten en lezers, blijf je voortleven Oliver. Leven!…

Schuin tegenover het bisschoppelijk paleis kocht ik mijn eerste plaat van King Oliver met Jazz, met Blues en de High Society Rag. Het gebeurde later meer dan eens dat ik daar stond mee te trappen met Basie of Johnny Hodges terwijl de bisschop in zijn hoge Renault uitreed op een golf van roomse blijdschap.…

ontzegd en te jong in de kamer geweten zonder luister verzonk hoop zo vaak en dat wat in mij werd ontnomen de nacht bond zich driemaal aan levenslang en slingerde mij weg uit een dun gedraaid bestaan ver weg naar het gevangen zwijgen en het gesloten veld van eenzaamheid nooit werd ik opnieuw geboren foto: Oliver…

We voelden ons beiden wel Oliver en Stan om voor eigen werk geld te moeten verkloten.…

Geen krant of tijdschrift zonder exquise menu’s en lekkere maaltijden bereiden kun je nooit zonder Jamie Oliver en zijn boeken. De kerstbomen worden welhaast weggegeven, gekapt door een Haagse milieubarbaar. Zelfs de oorlog is naar het schijnt voorbij, gezien het constant gebrulde “War is over”.…

=================== wie heeft de wereld gemaakt? wie maakte de zwaan, de dieren van de nacht? wie maakte de sprinkhaan? deze sprinkhaan, bedoel ik. degene die uit de lucht komt gevallen in mijn schoot. degene die suiker uit mijn hand eet, die haar kaken heen en weer beweegt in plaats van op en neer, die rondstaart met de blik van een veel…

verlegen, zachtaardig, in zichzelf gekeerd met altijd aanwezige vragen begaf hij zich -een leven lang- op het moeilijke pad van het schier ondoordringbaar menselijk brein en altijd weer die vraag: mag ik het kan ik het en is het waar... zijn patiënten als het hoogste goed hun waardigheid immer bewaard zijn vertrouwen onaangetast hij zal…

witte dagdromen scheren over de heuvels ik sta versteld en staar in mijn hoofd kabbelt onzinnig gekeuvel rond in de hitte van de zon een mindier drie dagen drie zinnen terwijl de bergen wegroesten in de rivier geritsel door het hoge gras van de boomgaard er is geen ratelslang te zien een vogel schiet angstig uit de halmen voort hoor de…

Door het dikke wolkendek kon ik de maan niet meer zien Als Li Bai was ik naar haar aan het turen Hij zag zijn eigen schaduw en de maan als zijn metgezellen Een drinkende taoïstische dichter uit de achtste eeuw Misschien is het toch zo, zoals Mary Oliver zegt Dat je niet deugen hoeft Een vriendin deelde haar gedicht met me En gedroeg zich ernaar…

Thuis, in de zon, kijk ik aandachtig naar het nieuws, ik bestudeer de foto's de boog van een mortier als een vallende ster en het grijze puin na de inslag Overal zijn er camera's Ik ril van alles dat ik wel en niet wil weten maar ik zou niets weten als ik het niet wist Ik lees over mensen die wakker werden en naar een kelder renden…

Gelovigen geven aan God een deel van Zijn overvloed niet als offer, maar als mens die buren en dorpsgenoten helpt lastdieren ontziet en vlinders laat fladderen en niet alleen lief is voor knuffeldieren maar fonteinen bouwt om de edele paarden te drenken Ongelovigen beslissen zelf of ze hun opbrengst verkopen wat ze opeten en wat ze…

Wij gaan een gouden toekomst tegemoet En groeien uit tot grote, mooie mensen Maar daarna zijn er slechtere tendensen Want na 3000 gaat het minder goed. Daarom wordt over duizend jaar de leus: ‘Wees extra kritisch in je partnerkeus!’…