Alle inzendingen over Ondanks aftakeling

Dit is míjn verre kust. Mijn krakend schip, met altijd stinkend drab in ’t ruim. Koppig bonkend tegen de kaai en van alles wat draaien kan ontdaan. We worden weggesleept. Een korte reis over het IJ brengt ons voorbij de laatste kranen, naar mannen met roest in hun baarden. Zij tekenen met krijt de zwakke plekken. Ik zal het aan mijn…

onweldadig lot de tijd verzamelt wrakken voor haar vreugdevuur…

vandaag trekt de wind aan hij blaast deuren heen en weer het bovenlicht klapt onrust door de gang buiten loopt een regenjas gevuld met de terloopsheid van een regenachtig uur aan het stuur van en passant vecht een tas om stil te blijven hangen is een werkwoord dat zijn lading dekt vanuit de natte bomen trekt een koppel spreeuwen luidkeels…

ik voel je, in en om me heen je bent een deel van mijn kern laat me niet langer alleen ik kan het toch allemaal niet zonder jou ik weet niet hoe dat moet ik voel me toch nog steeds jouw vrouw ooh ik weet dat ik zelfstandig ben dat ik bij vlagen zelfs verschrikkelijk handig ben maar het is allemaal leeg en zonder hart wanneer jij er niet…

Waar de zware stormen tijd en lente storen waar het ontwaken kwelt in mijn slapen waar de herinnering voelt oprukt en terugwijkt waar de koude ogen van de straat met de adverteerders doodslagen uitdelen onder de makken waar een televisie nog maar honderd euro kost grootbeeld met gratis iedere dag nog grotere schrikbeelden waar geen droom…

Ondanks alle voornemens vermommen we als een excentrieke diersoort, waarbij de voortplanting vanuit het instinct wordt gemotiveerd dat de resultaten voor onze nazaten, het op z’n minst een betere opstap hebben tot een hoger doel, wat scoort is te zwak uitgedrukt, geprojecteerd in een gevoel tussen materie en afhankelijkheid wat wordt…

Welke kleuren moet ik kiezen Om te schilderen hoe ik ben Met welke lijst me omlijsten En welke lijnen zal ik schetsen Zodat iedereen me herkent Bekijk me zelf in een spiegel In een schier geduldig glas Zoek de hoeken van lichtval Zie de beelden zo ze komen In de vormen zo het komt En hoor hoe langzaam Elke lijn en geluid verstomt.…

Ben je de zeventig gepasseerd, loopt alles niet meer zo gesmeerd. Kwaaltjes komen om de hoek, je vitaliteit raakt een beetje zoek. Je gewrichten zijn wat minder soepel, niet erg, want door een hoepel, hoef je niet meer te springen. Net zoals hangen aan de ringen, die gymlessen zijn uit een ver verleden, maar misschien dat in uw geest van heden…

Een leven lang waren jouw handen mooi, slank en werkzaam. In één omdraai liet je iets gebeuren of was het steeds zó gebeurd. Zacht als zijde, fluweel en ongekend opwindend zalig strelend. In het heden laten reuma en artrose zich voelen en is de huid rimpelig geplooid. Toch geniet ik, net als gisteren en weleer, van elke zachte…

regen, het is meer dan dat zorgt voor geluk een diep vertrouwen in mijzelf De gezichten van de mensen, die ik tegemoet loop in de regen staan zuur, alsof ze elk moment in splinters zullen verbrijzelen Mijn glimlach is er niet voor hen Enkel toch voor mij maar het is niet erg dat er van geprofiteerd wordt Ze is speciaal voor mij want ondanks…

alles Wij nog steeds aan elkaar toebehoren Het is jij die mij laat zien Dat ondanks mijn mindere kanten Ik jou nog steeds verdien Daarvoor wil ik je bedanken Het is alles om mij heen Dat mij doet verblijden Wetend dat jij alles bent voor mij En niemand dat ooit kan scheiden…

Toch mis ik je meer dan ik je ooit zeggen kan Omdat ik ondank alles nog steeds van je hou…

Ik kan slechts naar je kijken mijn arm om je heen slaan je in de ogen kijken om te laten voelen dat er ondanks alles, liefde is.…

alles blijf je mijn vader ondanks alles ik jouw zoon ondanks alles, ja ondanks alles hou ik toch van je…

dat wij af en toe elkaar in de weg lopen botsen omdat synchroon geen heerser is het is niet vallen en opstaan maar vertrouwd elkaar aanvoelen, aanvullen en aanhalen verwarmen met kussen die niet uit de tijd zijn kom, laat mij je dragen over de drempel net als toen, waar wij overheen vielen lachend in onze armen en jij getoupeerd dat ik nog…

Alleen de bomen spreken geluidloos naamloos in groei van de natuur rivieren worden smaller in ruimte in gedachten zonder poëzie beschrijf je landschap in een boek alsof er niemand jou kent ondanks jouw zwijgen is er een verhaal in de beeldentaal van tederheid leeft het schaduwland in gedachten.…

En toch, ondanks dat ze niet meer " onder ons" zijn, Ondanks dat we ze niet meer zien, zijn ze bij ons, Heb jij dat gevoel ook wel eens misschien? Ik wel, ik verloor inmiddels zoveel geliefden, dat deed zoveel pijn ik dacht, Zou dat voor iedereen zo zijn?…

open blik nog zoveel te zien naast het gemis smetteloze klokjes geven vaagheid weer betekenis ondanks… een tuin waar het leven vliegt, springt de vogel het hoogste lied in herhaling zingt ondanks……

Ondanks de koude komen de wilgenkatjes weer blij te voorschijn. Haiku…

Ik weet zo weinig van de dingen ik weet zo weinig van de wereld ik weet zo weinig van het leven Toch moet ik er over dichten maar vraag niet waarom zelfs dat weet ik niet.…

ondanks alles…

Ik mis je het huis en tuin missen je net als mijn gevoel...aftakeling. Kijk je van boven toe? Onderhoud voor dingen te koop voor het hart geen oplossing. Eenzaamheid geen gedeelde vreugd over deze vernieuwing. Ik mis je. Kijk je van boven toe?…

Want de regels voor geluk, hebben nooit bestaan. Voorwaarden voor succes, blijven niet voor je klaarstaan. Ik wel, en dat heb ik altijd al gedaan. Verlangens en het onbereikbare, versmelten langzaam samen. De pijn is dan niet te verklaren, En begrijpen deed niemand het, behalve dan ik, dat is dan nog het rare. Dus zeg niet dat ik beter…

Maar ondanks al je lieve zorgen ben ik ook graag eens alleen even geen gezeur aan m'n kop even jou niet om me heen. Jij voelt op je klompen aan hoe mijn stemming is zo'n dag jij laat me in mijn waarde zodat ik even mezelf zijn mag.…

Heden ten dage heb je vele vrienden, je zussen kennen je zelfs weer. Toen alles hen goed ging, was jij een domme peer. Toen telde je geliefde, ze was er steeds voor jou Nu, plots zijn zij erg belangrijk en ik sta in de kou. Straks mag je hun affectie proeven, dat wordt vast echt en strak Liefje, voel je bij hen totaal op je gemak.…

Wanneer de bunkers die ons omgeven, aftakelen en worden afgebroken. Wanneer ons logisch denken zwijgt, en zuivere gevoelens leren spreken. Zo worden nieuwe dichters, die diep in ons verborgen wachten, onverwacht geboren.…

Waar eens overvloed trappen klom Zich etste in glas-in-lood panelen Waar haute cuisine door kelen zwom Men lucht verbouwde tot kastelen Werd schoonheid in Renoir gekocht En pleister in bombastisch barok Met prieel en vroomheid werd gepocht En schulden rezen tot de nok Die huisden zijn door de tijd genomen Met ziel in zalig armoe vergaan…

Morgen worden wij ondergedompeld in teelaardelijke stoombaden die de magmadelijke wormen doen krullen Miljoenpotig zweet breekt uit de poriën Wakker worden wij verzwolgen door de coulante wildernis van de aftakeling Zuur en zwak en lammetjesmak verdrinken wij in het slijm sterrengeestdriftig in het nest van incest…

Mooi de zomerweg En verscholen tussen Vele bomen Een verpleeghuis Woonbestemming voor Vergeetouderen Leerplaats voor jonge mensen In`t smetteloos wit Confrontaties met aftakeling Geur van diepe wonden De dood Ontroostbare familie En toch moeten Goedkoop Jong In`t smetteloos wit.…

Voor onze aftakeling een teken: doof de zomer nooit met gebreken.…