Alle inzendingen over Onstuitbare natuur

natuur bemint en omarmt door iedereen op den duur.…

onstuitbaar draait het vuurrad wentelingen rondom het pentagram der zuilen waar in de navel van de vortex in een loden schrijn de as van het zijn in luwte rust…

ontkleed van wat ik waarde gaf bevrijdt verlangen zich in vrije val terug naar waar de moeder mij mijn oorsprong gaf opnieuw geborgen in haar schoot hartslag in harmonie met ademweg laat ik los en geef me over tot ik voel dat zij mijn adem haalt…

als een witte zee danst ze golvend door mijn blik klinkt haar speelse melodie zo wijd ik horen kan onstuitbaar dompel ik mij in haar pure pracht kijk en luister en geniet…

Het libido van de man, is onstuitbaar, on- beteugelbaar en onaantastbaar. Echter zou dit tomeloos beperkt moeten worden, gezien het onlogische misbruik van ditzelfde libido. Het leven is meer dan... .libido.…

een flinterdun laagje vernis product van mijn verstand vormt een zwakke bescherming emoties vreten het aan onverwacht en onstuitbaar barsten ze uit in tranen in woorden in kleur in slapeloze uren…

De onstuitbare gang der dingen Laat zich toch niet ergens tussen dwingen, Dat gaat toch wringen. Maar intussen Is het wel ondertussen.…

Mijn vrouw laat mij niet meer met rust De hormonen gieren door haar lijf Opgewonden als een sexy wijf Word ik belaagd door haar onstuitbare lust Is dat niet wat iedere man wil? Een gewillige vrouw aan de pil!…

Als een fontein van vuur, Kleuren, geel, blauw en rood, Kwam heel je natuur, In mijn ontwikkeling bloot. En, voort gaat je bloei, Je kleurenzee, In onstuitbare groei, Neemt heel mijn leven mee.…

in het kluwen van liefde omhels ik je hart onstuitbaar verlangen bezorgt mij de kracht om te zijn wie ik ben wat ik wil zijn gewoon als een lied één enkel refrein dat breekt met zichzelf bevrijd in verlangen zoekt naar het zijn in het lied van je hart…

Prinses met je droomogen Toen ik het licht zag dat je omgaf je glimlach het monotone grijs van mijn wolken brak je schoonheid mijn bloed liet ruisen als een witte branding van pure extase heeft zich in mij onstuitbaar de passiebloem ontvouwd…

Op woensdag steeds dezelfde situatie, Onstuitbaar komt de donderdag eraan. Ik moet vandaag weer aan het rijmen gaan, Maar als ik later dan het resultaat zie…. Wat ooit begon op een gedichtendag Verandert later dan in zelfbeklag.…

in de kluwen van liefde omhels ik jouw hart onstuitbaar verlangen bezorg mij de kracht om te zijn wie ik ben wat ik wil wezen gewoon..als een lied één enkel refrein dat breekt met zichzelf bevrijd in verlangen zoekt naar het zijn het lied van jouw hart…

Prinses met je droomogen Ik zag het licht dat je omgaf je glimlach die het monotone grijs van mijn wolken brak Je schoonheid liet mijn bloed ruisen als een witte branding van pure extase Je hebt in mij onstuitbaar de liefdesbloem ontvouwd…

ze zegt het met een kus zo fluisterstil dat niemand weet wie zij was of is dat spreekt zij later uit een foto moet nog gemaakt zij stuurt dat zelf in een gedicht dat raakt het landschap trekt de hemel onstuitbaar aan met windkracht twaalf het doet de luchten vluchten wolkensluiers van de maan…

Torenhoge muren Onstuitbaar verdriet Beklemd tussen twee vuren Het gevoel hypocriet Diepe valkuilen Bewust bedriegen Schaamte doet schuilen Verlangen doet liegen Irrationele uitleg Ongecontroleerde razernij Vluchten is de uitweg Een einde aan tobberij…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

kristallen transformeren op bevroren water… zonnestralen weerkaatsen licht op een klein wonderlijk theater fruitig geel en groen laten zich vooral gelden… gekleurde nevel zweeft verder boven uitgestrekte velden een moment van schoonheid die weldra zal wegkwijnen… wanneer de zon straks weer volop gaat… schijnen!…

wat donkere wolken drijven samen de hemel wordt plots hel verlicht gekraak, gedruis … een bliksemschicht een foto waard, die luchtopname. in mum van tijd, wat tellen later als hemelsluizen opengaan verlangen akkers drooggestaan... naar bakken vol met regenwater. de regen daalt nu heftig neder het levensvocht voor vele dingen laat dier…

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

De drang naar zee onstuitbaar en water trekt aan het oog voorbij.…

we voeren van het grote eiland naar het kleine in het begrensde landschap van de boot toe, lach nou, zei ze vanachter de camera sieraden bungelden onstuitbaar mee zijn verre glimlach wrong zich stroperig naar buiten hij keek door het raam opdoemende rotsen weerkaatsten zijn blik hij deed de ogen dicht…

er waren de dagen van grote gebaren van nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van minnen en haten tot dood er op volgt of eeuwig en altijd van nooit meer een ander maar leven gaat verder onstuitbaar en dom nu zijn het de uren voorzichtig genoten want elke minuut is een teken van…

Nauwelijks tijd om te kleuren worden het in oneindige dans op grote hopen geblazen, rusteloos, onstuitbaar……

Vlokken, vlokken, vlokken, gesteven schuim, met scheuten en schokken door 't ruim! Ze zakken bij pakken, en, als er wind in zit, waaien ze, waaien ze, draaien ze, draaien ze, - de lucht is donker van wit. Eenbarelijk buien! De grond wordt zat; en dikker kleven de kuien wat. Ze leven, die losse wittigheên! Ze wervelweven, ondereen,…

een rode gloed betovert een stille avond na geflirt tussen zon en zee wordt de horizon één met rustig kabbelend water fenomenale kleuren, weerspiegelingen van roodoranje geboren uit liefde van natuurelementen drijven eindeloos mijn geheugen legt vast al dit moois op mijn netvlies voor eeuwig gebrand!…

In een landschap wild en onbedwongen, vloeit een beekje vol verlangen. een prille lentezon laaghangend, belicht een brug, in neveldraad gesponnen. het klare water zo zacht kabbelend, zocht kronkelend zijn weg naar zee. zelfs mijn schaduw onderwater nam gedwee, de vele hindernissen, moeiteloos en zonder struikelen. het onbekende van dit woelig…

Het algoritme van het brein als machinekamer dendert voort Nooit was de vernietiging zo groot De schoonste bloem vermaalt in rekenkundige modellen Een mooie wereld ging ten onder Een starre geest telt onze dagen af…

Een snik, een traan, een waterval, onstuitbaar verdriet, het besef, dringt tot me door, jij begrijpt me niet....…