Alle inzendingen over Overgaan

fluister het tegen de wolken vertel het aan de wind leg het te rusten in de takken om haar te koesteren als het ochtendkind ontwakend in vele armen verscholen onder een bladerenbed doet ze zich te goed aan zonnestralen die haar weldra in het middelpunt zetten ontstijgt ze al gauw het aardse uiteindelijk is ze volgroeid om haar vleugels…

De belofte van het ogenblik is de verleiding van jouw lachende woorden en de aarzelende tijd die ons niets vraagt en schaamtevol niet meer weet waarom we niet meer fluisteren en niet meer geloven in de klok en de gedachte die onze momenten weer wachten laat…

beseffen welk paradijs Er opengaat als ik je kus Met de overgang van de seizoenen Blijkt in alles een bekroning van liefde en ik blijf je zoenen Van de zwaluw tot de winterkoning Met de overgang naar een gelukkig leven Een glimlach als tatoeage in de tijd Ik zal mijn wereld aan je geven voorbij de gang naar eeuwigheid …het zal nooit overgaan…

Doodgaan doet ieder mens wel een paar keer op een dag, sterven is doodgaan bij het gevoel en stilstaan bij het liefdesverdriet wat je hebt, overgaan doet elk mens maar één keer bij het verlaten van het lichaam en de aarde.…

de kaart die op tafel ligt hoeft niet meer te worden gepost het boek dat ik voor je had liggen hoeft niet meer te worden gelezen het broodje paling dat we zouden halen hoeft niet meer te worden gegeten al varen boten voorbij vol verhalen over jou…

het schip een paard van hout met vleugellamme stilte volgestouwd het vertrek valt hem zelden zwaar de thuiskomst steeds een smeulend verlangen maar thuis zijn gewoon thuisblijven dat kan hij niet verzucht Penelope het water huivert de veerman meert aan een roerloos wachten in onderbroken tijd…

in het brakke water schemert koel grijs licht tussen zout en zoet hoe til ik het stille gewicht van de nacht naar de dag?…

Je hebt vrienden, die er voor je zijn je hebt vrienden, ze kunnen groot zijn, of klein Vrienden, aan wie je alles kwijt wilt vrienden, met wie je alles deelt Velen praten veel, een paar luisteren vaak een paar bewonderen me, en vinden het bijzonder wat ik maak Al heb ik soms de kracht er niet voor dan steunen ze me, en ik dender daarna door…

De grens overgaan, Rennen en lopen zo aan, Werkwoorden voldaan.…

Leven gaat over Liefde gaat over Alles gaat over... Maar niet de pijn die jij me toebracht…

De dood kwam stille en in de nacht muren vormden heel geen bezwaar Ik sprak ik had je vroeger verwacht hij glimlachte; wij begrepen elkaar De dood bood mij de rechterhand ja, hij nodigde mij, als het ware uit Ik breng je zo naar de andere kant wanneer ik jou in mijn armen sluit De dood zuchtte: O ik ben doodop ik moet even rusten aan jouw…

overgaan is als het goed is het zelfde als weer gaan zitten met andere boeken nieuwe schriften schoon ondergoed…

ik trek een jurk van tranen aan verse nog ongeboren gedachten kleuren de dag die langzaam overgaan in een gigantische regenbui…

Toekomst ontstaat uit het heden, heden wordt direct weer verleden, verleden en heden uit toekomst ontstaan, leef daar en niets zal overgaan.…

hun lippen zoeken woorden op plekken waar ze vloeiend overgaan ze ademen nieuwe taal met lichamen die elkaar begroeten en verstaan…

zij hebben de deuren dicht gedaan ter voltooiing van hun leven zijn de reeds nabije dood al eerder aangegaan het huis is leeg toch klapperen er zo af en toe nog deuren alsof er leven steeds ontsnapt dat nog had moeten gebeuren de lach en traan in warme zorg de liefde van het zijn tot overgaan zij hebben daar niet voor gekozen…

Zij schreef haar zwanenzang doorheen de jaren van groeiende leegheid waar eerst nog ruimte werd geschapen in samenhang der dingen Zij dreef af in een oceaan van een voor haar en mij onpeilbare diepte dan wel oploste in een onmetelijke heelal. Reddingsboeien werden woorden, inhoudsloos doorschijnend, en haar spraak verdampte vruchteloos…

Inmiddels blijkt dat het nog erger kan: Men pleit ervoor, dat een politieman mag overgaan tot bandenperforatie. Het plan wordt vast (dat stond niet in de kranten) gesteund door autobandenfabrikanten.…

Anders moeten omgaan met hoe wij mensen overgaan, weer met de orde van de dag oplopen. De verdediging van die vrijheid van mijmeren vol van al die nachten laat ik zelf aan een ieder. Anders moeten omgaan met overgaan blijft de eeuwige vraag. Hier heb je en daar laat jij ja wat, ik trek de polder in, glunder opnieuw.…

Als ik me opsluit in mezelf diep in mijn verstand en mijn gevoel hoor ik gegil gekrijs zo hulpeloos stemmen die er uit willen zich willen uiten zodat ze kunnen overgaan in vaag geroezemoes van tevredenheid en vriendschap…

Het overgaan van een donkere dag in de nacht laat het gegeven even te willen ondergaan bij kaarslicht; mij zelf al te doen dagen dat er iets wacht, vlammend verlangen schijnt 't rappel door een grillig zicht.…

naar regels zoeken die naadloos in elkaar overgaan als bij de daad en dan wellicht nog tot een hoogtepunt komen ook…

TREKVOGELS Het zou wel overgaan melancholie om afscheid van wat eens zo vertrouwd dichtbij was en voelbaar Een hoofd achter een spiegelbeeld een hand op een schouder een naakt lichaam ervoor onbekend en ver weg…

Woorden, die overgaan in zinnen, gevoelens, die het van gedachten winnen, zinnen, overgaand in een couplet, emoties, die ik in woorden omzet, strofes, vormen een gedicht, gevoelens, even voel ik me weer licht...…

Jullie, Woorden, Zullen verschijnen Plotsklaps verdwijnen Omgezet in stem Overgaan in lucht En blijven niet Langer Bestaan Dus schrijf Ik Jullie snel op Voordat jullie Voorgoed Vergaan…

ik zag kou in het licht kristal van je ogen je hand rijpte witte vingers gebogen in blauw toch ademde je de condenserende damp van het overgangsland ging een bevroren leven jouw dood voorbij jij ontsnapte door de lach aan het eind van de tunnel waar licht en warmte in wake op jou hebben gewacht…

ik heb de dood in al zijn eenzaamheid kunnen verwelkomen met witte bloemen mijn kist wist niet dat ik nadat mijn laatste uur geslagen was nog steeds gezelschap had aan ruimte was er geen gebrek voor het maatje dat ik altijd bij me had ik bedankte hem voor al die goede jaren hij lachte wat zei zacht ik wachtte op je grijze haren…

Een poort in het leven Moment in de tijd Metamorfose ondergaan Tot overgaan bereidt Je verlaat ons in vertrouwen Op het pad zij aan zij Pure liefde waarop wij bouwen Oeverloos bij elk tij De stroom tussen ons Zal blijvend getuigen Bij de ophaalbrug in liefde Respectvol wuiven In licht & liefde…

de hemel was paars niet de kleur die ik zag het was voelen hoorde geen stemmen kon ook niet spreken verstond geluidloos bedoelen geen lopen maar zijn waar ik me dacht of werd verwacht deelde zonder verlies van identiteit was overal tegelijk niet alleen met zo veel om me heen waar ik bij hoorde waarom dat paars mijn geluk…

ik zag je wit met donker in bewegen jij die vroeger met perfecte vormen alle kleuren straalde in je jeugd de hoogste toppen uit het leven haalde nu ben je bijna transparant en schaduw jij het leven nog even en de wind neemt je zo mee wat blijft heb jij ons al gegeven…