Alle inzendingen over Overgave

In de schemering Is er een fluisteren: Lieveling, lieveling! De hemelen duisteren, Maar klaar glanst hopen en herinnering: Lieveling, lieveling ! Kom in de schemering. Handen zullen teer strelen, En aan uw oor de hele Hele stille fluistering: Lieveling, lieveling! En aan mijn wang uw hoofd gevleid. Om mij de warme zaligheid…

Als de donkerte zich op rukt tot aan de ramen en deuren van mijn huis, dan haal ik mijn kracht uit de luwte van het Morgenlicht.…

O, dit geluk bij u te zijn En al ’t andre te vergeten. Alleen te leven van het weten: En ik ben de uwe en gij zijt mijn! En geen verdriet of wensen meer; Een vreê, waaruit men niet kan dwalen; Een rustig hoorloos ademhalen In zuivre keer en tegenkeer. En oog ziet diep in anders oog Al werelds bonte wisselingen Vergaan in wijde lichte…

Zó gezwind kan nooit een vogel vliegen, Als hij stort door alle heemlen heen. Maar hij voelt zijn vallen als een wiegen En de sferen rimpelen alleen. En het is in 't weerlichtsnel verschijnen Van de dingen, of hij stille stond. Even glanzen zij en zij verdwijnen, Als de glimlach om zijn zachte mond. En de werelden, die langs hem rollen,…

Het is een blijde dag: het wit Der sneeuw is door geen voet gekrookt. De zonneschijn is zuiver goud. De luchten staan van kristallijn. De wind, die door de bomen strookt, Rooft heel hun schat van tintlend rijm. En als een vorst, die door de straten rijdt, Strooit hij juwelen achteloos en wijd en zijd. Het is een blijde dag: wij twee Gaan…

jouw lippen beroeren mijn mond zo zacht zo intens compleet afgerond zinderingen komen door lichaam en geest ik verdwijn van de wereld ik ben er geweest! Metske,2016…

Komt ge zo laat tot mij? de dauw Der nacht dampt uit uw donkre kleren. Wilt ge den jammer van dit uur vermeêren, Dat bitter is van wroeging en berouw? Ik ben om u de woeste weg gegaan, Door wildernis en doornige valleien. Ik hoorde u, hopeloos, om deernis schreien ... Laat ge mij voor gesloten deuren staan?" 'k Vermoedde uw…

Overgave aan het Leven Betekent ook: Overgave aan de pijn Die er tragischer wijs Bij hoort En gelukkiger wijs Weer wegvloeit…

De zee is onweerstaanbaar, ik schop mijn schoenen uit; ontdoe mij van mijn kleren bij bruisend stormgeluid. De drang is onbedwingbaar, naar zee die ik bemin; geen koude kan mij weren, ik ren de branding in. Het treffen onontkoombaar, ik gooi me in de strijd; reeds word ik weggezogen, zodat ik onderglijd. De golven onverslaanbaar,…

Onderga dit heksenuur: overtreed jezelf, speel met vuur dat lichter maakt en duister; duik onder en daal af, betreed de cirkel van innerlijk gefluister; gebruik je adem, ontstijg dit aards bestaan en verken je diepste oorden, ontsteek een kaars en breng een stilte-offer aan mijn woorden.…

ik, dwalende, met bijna gesloten ogen half ziende over haar kwetsbaar lijf heeft zij, ontegenzeglijk mij opgezogen in haar overgebleven zijn, omkleed met blanke, gelaagde togen Sanfte Hingabe ich, herumirrend mit beinah geschlossenen augen halb sehend, über ihren verletzbaren leib hat sie unweigerlich mich aufgesogen mit ihrem…

door de muziek van het hart, de "ouverture" van de ziel, waarbij zinnesnaren trillen. en ik ver weg kan zien heb ik niet te willen als een draaiend wiel met zoemende tonen en zilverglanzende spaken ga ik door het heelal zonder van mijn plaats te geraken begeleid door schone klanken van een engelen partituur raakt dit het wonderlijke…

de pas ontloken zomer kent al een weelderige bladertooi als een overrijpe puber te vroeg volwassen nu al aangrijpbaar mooi het doet mij even verwarren dit ritme van de natuur zal het lover nu eerder vallen heeft de koude dag nog rust voor een vredig openhaard vuur? och, ik mijmer maar wat, turend achter een raam en het water al…

Als ik weg ga uit dit leven, liefste dan leg ik mijn hand in die van jou Je moet nu weten dat ik alleen dan me kan overgeven aan het onvoorspelbare Op weg naar de eeuwigheid zal ik zo zeker weten dat wij van elkaar geleerd hebben met overgave lief te hebben…

ik hoef de ogen niet meer te sluiten eb en vloed zijn binnen in mij zelfs bewegen zij de dromen en ik, ouder geworden, laat de getijden bescheiden, dat wel, gaandeweg in overgave stromen…

jij komt tot mij in nevelen je ogen dicht, ik laat mijn handen aan de wind het lichaam aan de golven de voeten aan de nacht giet mijn bloed in de rivier zodat het stromen kan ik werp mijn schaduw achter en draag de zon voor mij…

het blad gedragen door de wind tot waar de wind wil ligt het stil wacht…

het is een lange zwarte jas met diepe zakken ik kocht een nieuw huis om in te verblijven mijn handen wilden niet meer wuiven naar zwijgende takken die in het water verder en verder drijven…

de dag rust al ruw op mijn dak in de bevalling van het licht en voor het spreken houdt mijn mond het denken dicht een wiel draait ongevraagd door met verdoofde spaken ze gaan aan mij voorbij zij aan zij in kleurloos waken…

sterven in de nacht of wordt voortdurend in eenzaamheid gebaad ik ben aan mijzelf gebonden in stilte ver van aanwezigheid ook ik raak daar niet aan gewend het blijft hongeren naar geluk dat mij vaak schemerig verraadt ja, ik ben vrij maar iedere keuze is slechts in het ongekende bekend mijn ziel is daarom, denk ik, slechts met overgave…

Binnen aardse muren, op de eindige flanken van leven en gedurig verduren, valt de avond over de dag zonder morgenlicht. Een onbewogen stuiptrekking tart het laatste beter weten. Een gelaten vertwijfeling ten hemel gericht. De handen ineengevouwen tot een onafwendbaar lot.…

niet zelf heb gekozen vaak hoef ik ook niet meer te zeggen wat ik eigenlijk bedoel om me heen immers herhaalt zich alles in wezen weliswaar regelmatig in een kleur getint en met wisselend gevoel eens hoop ik te kunnen zeggen: ik heb niet alle seizoenen volledig begrepen maar uiteindelijk wel door verworven overgave…

in de donkere kamer onthullen zich bij tijd en wijle beelden van onbekende aard ook al lijkt de waarneming zuiver en belicht onder de juiste hoek soms groeit er ongewild een boze duistere geest waarvoor ik ernstig huiver zou een slang zich verbergen duivels van zin die plots enkel schaduwen baart en, zo lijkt, mij met stuurloosheid willen…

Zo dicht op de huid het afstaan van je lichaam in overgave…

ik ben gloorsnikkend hoor haar damp slaat neder de warme schaal derwijze de snik valt achterover over de tong sprakeloos de larynx in de zeep melkwit haar wassende ter zijde op ’t halzen beneveld' ogen was ik haar uit wellend onuitwisbaar slempt zij mijn overgave de put in mij glorend' is zij zijnde haar kleed lakend' doende alsof het…

leeft en de dood, op sterven na stokkende zuchten weeft terwijl jij en ik uitzien naar de ochtenstond waar 't zachte in de warme hand, en de omhullende arm, in het innerlijke weer landt het neemt zijn tijd als ware het een eeuwigheid doch sterker is de wil die zich in de hoop nedervlijt op het rad van avontuur: ik draai mee, tot overgave…

Zee van golvend zilt gebruis Neem me mee in je gewoel Wild klotsend langs de rotsen Voer mij ver het diepe in Door kou en warme stromen Mijn mond en lippen zout van smaak En met immense kracht laat jij Het blauwe donker van jouw macht Mijn wezen binnenkomen…

Nu mijn zoektocht ten einde loopt sta ik stil en verloren als aardling in deze nacht zonder einde Verwonderd toch in bange verwachting richt ik mijn ogen naar de hemel waar in het nachtzwartfluweel sereen flonkerende sterren mij toefluisteren wees niet bevreesd nu het einde van uw wil nadert. Mijn herinneringen verzamel ik om…

Vloeiend ga je op in ons spel Je adem voelt in mijn borst Je hart klopt in het mijne Stroom van verrukking Vloeiend ga je in mij over…

Daar sta jij dan met een warme lach. Ik snap niet hoe het kan, wat jij in mij zag. Toch achter mij aan hopend op mijn stem. Zal ik stil gaan staan, laten zien wie ik ben. Ik sla mijn ogen op en zie een leven. Alles staat op zijn kop, jij wilt mij rust geven. Waag ik de gok en pak ik jouw hand. Of roep ik dan weer stop en gebruik…