Alle inzendingen over Paradijs

hoe diep was ons de nacht genegen, hoe dicht-nabij het paradijs. Toen vielen wij als snelle vissen bij waterval en draaikolk neer, en gleden tot waar gele lissen zich bogen tot een windstil meer. En wij die als het water blonken en geurden als het kruizemunt, wij dreven, dreven droomverzonken het meer af, naar het verste punt.…

Als poëzie familie, kruimelbeeld van geest, religie of goedkoper nog vizier op kop in overmoed van stof die jou mijn hart terstond de vuilnis geeft de aarde uit haar bol mijn verzen eet de hemel de wijn de hel de wiet vooral de dingen weet die in verschiet het paradijs nooit aan de galg vergeet geloof…

Ons oude brein zet het koude verstand in de hoek sleept ons mee in de fictie van film en boek Onvoltooid halfweg mensaap naar 'n aards paradijs wordt verstand gebruikt voor wapentuig, 't verlengstuk van de roofdierklauw Eens beheersen wij onze destructieve gevoelens bron van het kwaad niets recht praten maar wat krom is recht…

Ja ik ben in lijvenland beland Italianen lopen dicht langs elkaar in badkleren Bruin, wit, dik, dun, oude meiden naast jonge heren Zo gaat het er hier aan toe aan dit bom volle strand Betonnen daken beschermen je tegen de zon Water wordt uit flessen gedronken Iedereen lijkt onverschillig juist niet naar elkaar te lonken Is dit zoals in 't paradijs…

bloem zee met strand en zand in de diep blauwe rotsformaties witschuimende waaiend op muziek van de fraaiste regenbogen die tussen de talrijke watervallen de zon lieten schitteren ik zag stukje hemel maar waar de ziel huisde daar kon ik de vinger helaas niet op leggen tot ik mezelf zag in de spiegelzaal als adam in het paradijs…

Het schikte me niet dat hij op bezoek kwam juist op het moment dat ik mijn koffers pakte voor een paradijselijke trip. Wrevelig wierp ik hem de folder toe waar de blauwe zee van afdroop. Ik keek naar de afgetrapte schoenen op mijn kurk droge vloer. Hij nam zijn hoed af en veegde met ranke handen denkbeeldige stof van zijn jas.…

door felle bliksemstralen waar donder boven buldert houthakkers stappen moeizaam voort dragen stammetjes op hun rug hierin ziet de kunstenaar al het zwoegen van de mensheid bovenal het eigen leed Hemels gehoor ontwaakt binnen de gedachten van de man der muziek engelenzang toont mensen die zich spoeden naar Gods aangezicht geluk van 't Paradijs…

. ------------------------------------------ Cornelis Paradijs - Grassprietjes (1885)…

meer en het presteren het spreekwoord klopt: de tijd zal het ons leren de rust staat bij de grijsaard bovenaan Den Haag hoeft voor de bejaarden niet te bruisen het is een stad die pracht en kunst bezit en waar het leven lijkt te zijn bevroren hier blijven vogels zingen, bomen ruisen rollator, wandelstok en kunstgebit zijn thuis in 't paradijs…

Het zuivere land van de goede bedoeling, liefdes paradijs.…

EVEN EEN ZONDAGGEDICHT VAN FOPJAKJE Op de bodem van mijn bestaan vond ik na de psychose mijn moeder, mijn geloof en mijzelf ik zal nooit meer op eigen benen staan maar ik vond daarin de kracht om door te gaan en ach als je in de hel bent geweest is de aarde een paradijs en de hemel heel dichtbij als je zover van huis bent geweest in je eigen…

Het paradijs is niet af als er een mens is die lijdt, ontdaan van angsten. Vleugels van zilver beelden ontwaken, eeuwenoud, volg ik lichtgeraakt. Gebroken kristal, puzzel herschikt haar scherven, uit beide ogen. Getroost door winden wanneer zij hun woorden wegen, als vondelingen.…

ik loop mee met jou en de tijd samen in een pas die ongelijkmatig oogt maar ons zeker leidt zo het diepste dat beoogt onderweg naar daar waar ‘samen’ ons roept met wuivende hand, haast onzichtbaar ver, waar wellicht geluk ruimhartig teder baadt langs een paradijselijk strand voel de loop van mijn rimpels van links naar rechts andersom…

bedrog verveelde vrouwen trekken er aan de eenarmige bandieten kauwgum etend, rokend, oversized Geen wonder dat de mannen vooral denken aan de ‘hotgirls’ die je tegemoet schreeuwen kijk eens wat een tieten ze zijn er helemaal voor jou Hier mag jij lekker alles Wat thuis verboden is Hier is het de achterkant van het brave Amerika het paradijs…

O, gij daar op hoge hakken Die uw kuiten doen verheffen En heupen stuwen Tot een gewei van een edelhert Mij overkomt de ware zin U, eens in dromen te huwen Maar, helaas, ik ben u niet werd Het hoofd dat u behoort Drijft op wolken In mijn aards paradijs O, mijn verre lieve Gij brengt mij van de wijs Laat krachten in mij kolken…

Ik vloog in één ruk naar de hemelpoort en klopte aan en ‘t werd ook nog gehoord; de deur ging open, toe geloof me, heus. ’t Was Petrus, rijk gehuld in witte doeken; hij vroeg mij: ~Maakten ze het jou ook wijs dat sprookje van een Hemels Paradijs? Nou wijn en luim zijn hier heel ver te zoeken.…

Vloeibaar worden, massa die verbrandt zuurstof nodig heeft en vuur spiegelbeeld zijn van al wat buiten ook verkleind binnen is in de kleinste hoeken en gaten Kennismaken met een wereld van atomen, vorm krijgen in een molecuul paradijs voor illusionisten, licht breken tot kristallen blazen, waarin herinnering voor altijd wordt bewaard Zij…

enkel een oppervlakkig lied Waarin de prins rijdt op zijn witte paard Ik hoop dat zij van oorlog blijft verschoond En wens haar veel besef en inzicht toe Ik voel me oud, neurie mijn eigen wijs Had ze ooit in een land als dit gewoond Bekend om tulpenbol en wooden shoe Als Tommie, Yankee en Canuck de prijs Betaald niet hadden voor haar Paradijs…

En drinkend met de zaal'ge zinnen Des levens reinste en hoogste vreugd, Trad ik het schone leven binnen: Het werelds paradijs der jeugd.…

Een toon schalt: "Blijvend Paradijs wordt gewijd!"…

Ik droom de dagen van weleer als in het heden De dagen onbezorgd van jeugd, geluk en spel Toen tijden onbekommerd om de toekomst streden Gedachten aan zorg en last waren niet in tel Ik droom de wereld geschapen in zijn eenheid Met menig hemellichaam en sterren en maan Die ongeschonden door menselijke domheid Als ‘t paradijs vol bloemen en…

moordende raket melden de slag was catastrofaal alle inzittenden vonden de dood zijn spel werd sluw gespeeld een chaotisch beeld van afschuw en leed een zee van vragen en tranen niemand zag zijn familie en bekenden weer de ganse wereld was in shock bij zoveel onmenselijk verdriet en pijn wij hopen met ons allen dat ze in het Hemelse Paradijs…

Langs uit leem opgetrokken hutten Slaan onfluitbare krekelsymphonieën In het gouden middaglicht rumoerig Op het prutten van de motor aan Blijven kinderen uitbundig Mij naroepend of wuivend staan Of rennen de brommertaxi achterna En bij het liefelijke logies wat later Uitkijkend over de rijzige bergen van de Maan Aan een meer in een paradijselijke…

mensen, richt je op hun herontdekte schreden, in onbestaande mogelijkheden, misschien onechte treden beschildert ze met je eigen kleur van aardse waarheden, waaraan niet aan te ontkomen valt, het markeert de meridianen van het hart naar de ziel, as van het tijdswiel van de wieg naar gene zijde, belooft het ons voorgehouden paradijs…

Ik droom van een paradijs, waarvan alle mensen dromen. Het is een ongeboren toekomst, die vol verwachting op ons wacht. Het is een heilige geest, die, zoals in alle nachten, waait. Vannacht.…

ze hebben ons gebonden met normen en hun waarden staan gelezen in de aarde wij hangen U nabij wij zijn niet vrij belast met zonden die in het aardse paradijs nog niet bestonden leven met die schaduw zo nabij is het groei die bloei noodzakelijk maakt die ten koste van de zwakken het ezelskakebeen laat klappen gemarteld en bespuuwd…

Moeder, jij bent vertrokken voor een verre reis en iedere dag kom ik je wat naderbij om samen in Gods Paradijs te zitten in dezelfde rij.…

deze ochtend is voor ontwaken te licht ik blijf volhouden dat je op de rand van het bed zit vandaag sta ik op en valt er regen met af en toe zon er hangt geen geur meer van verbrande schepen de ziel van gevulde koeken en nagelaten brood is voelbaar aan een blinde muur bloeden de wijzers die klokloos het paradijs weten vandaag…

ik zag kleuren vloeien in voortijdig lijnenspel nog branden we geen vingers aan ons vurig overspel de hitte moet nog komen na het gloeien van glazuur in het mozaïek van dromen leggen wij de liefde puur we lijnen warmte uit in harmonie met voelen ik hoor in tonen van je huid de muziek van jouw bedoelen we passen in ons paradijs van…

het ziet alleen nog haar, het paradijs is nu en hier. weg is ’t zwaar verdriet: het geeft haar licht plezier.…