Zwart
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 
88
88Een lege lijkwade het canvas
Als stukken klei onaangetast
Lag het uitgespreid voor mij
Als ooit haar lichaam was
Alle horizonten wentelden
Rondom haar ziel
Zoals de aarde om de zon
De geuren die ik rook en ook
De lucht die ik inzoog
O alwat ik haar leerde was alles
Ik weet, ze gaf me alwat ze droeg
En nu voel ik mijn beide handen Verbitterd…
Bezig met laden