inloggen

Alle inzendingen over Pelgrim

94 resultaten.

Sorteren op:

Pelgrim, onderweg ben je

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 187
Met één voet op aarde de andere vooruit gaande voort in een tijdloos tempo om dan opeens met twéé voeten pas op de plaats als vastgenageld staan het is té veel té mooi, té groots overweldigend, hemels hoog dat alles te omvatten te kunnen bevatten dringt diep naar binnen maakt van jou, peregrino een ander mens nog mooier, voor Altijd…

Eens was ik pelgrim

hartenkreet
1.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 133
Eens was ik pelgrim Toen ik op weg was naar het verpleeghuis als een pelgrim met een boodschap van opbeurende troost en liefde in een klankvolle symfonie gevat als een sprankelend lied dat ik zong alleen voor hem die ik zo liefhad de klanken klonken zoet en sereen hij proefde het als bitter water die zijn vergetelheid onderdompelde…

doolhof

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 120
vroeg stapt de pelgrim met herfstzon door het doolhof en vraagt naar de weg…
Cece Ka9 februari 2016Lees meer…

[ Ze werken erg hard ]

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 30
Ze werken erg hard, terwijl de pelgrims slapen: de beurzensnijders.…
Zywa17 november 2022Lees meer…

Pelgrim

hartenkreet
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 634
In het kleine Heiligdom drommen moe de pelgrims binnen: rustpunt op een lange reis van onthechten en bezinnen. Wees Gegroet en Onze Vader duizend keren in kapellen - duizend mijlen als gebeden die van schuld en pijn vertellen. Op de weg naar Santiago voeren auto's af en aan mensen met te korte dagen voor een overvol bestaan.…

Pelgrim

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 321
ik ben de pelgrim der voorlaatste dagen nog even dan is het gebeurd is alles onherstelbaar gedeponeerd alleen de laatste dag is wat ons rest die draag ik over aan wie maar wil want ik heb het gehad ik heb het wel gezien h.…
hendrik22 maart 2010Lees meer…

De Pelgrim

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.700
Al was het maar een koele dronk Van water, uit oprechter harten, Waar gij eens pelgrims dorstig smarten, Om Jezus' wille mee beschonk, Gij zult uw loon dan niet verliezen, O, vriendelijk en hemels woord, Van zulk een ware mond gehoord, Wij willen u tot Heer verkiezen.…
Jan Luyken30 oktober 2011Lees meer…

De pelgrim

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 50
Ga met God en laat je leiden door de zon. Stel je open voor verdriet De wind zal je tranen drogen Je stappen in het zand zullen vervagen De aarde zal je zorgen dragen. Ga met God en laat je leiden door de zon.…

zoete dronk

netgedicht
4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 264
een keuze waar iedere ziel eens voor komt te staan of reeds staat -gezegend zijn zij de Liefde of doorgaan op oude voet weliswaar droge voeten in een uitgedroogd landschap dat is getekend door verleden en toekomst een Liefde, die stroomt, die draagt, en niet onderworpen is aan de wetten van deze wereld verandering toestaat Haar zelf aanschouwt…

gebroken vleugels

netgedicht
3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 229
zo dichtbij en toch, zo ver van hier zie ik je schuilen in 't sprookjesbos achter de zon met ineengekrompen lijf staar ik in open heldere ogen die vertellen over eeuwige jeugd och, regenboog vogeltje met gekwetste vleugels het was niet jouw schuld…
pelgrim21 april 2010Lees meer…

vleesgeworden woord

netgedicht
4.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 220
voorbij 't denken jou gepasseerd raap ik kastanjes uit het nachtelijk uur ik verblind daarmee de tijd open wonden helend nog te komen tranen veeg ik uit jouw ziel ik ben op weg voorbij aangekomen in het vleesgeworden woord…

een weg terug

netgedicht
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 179
Gesloten gordijnen, schrijven mij brieven over nooit geziene beelden, die mij als kind al – achtervolgen en verschijnen als deuren die openen in het licht. Het licht dat verdwijnt, zodra ik het binnenga, mijzelf daarmee achterlatend op een oeverloos eiland, waar de geuren van eenzaamheid opstijgen uit wolken van gedachten die als hongerige…

een vreemde dag

netgedicht
4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 212
ik hoor ze roepen van ver het is een vreemde dag ontgoocheld en met een dubbel gevoel kleur ik de wereld wakker, kleed ik mij in mistroostige gewaden dat het licht in zichzelf doet keren, herinneringen flitsen voorbij het geestelijk firmament voorbij de horizon wacht een verlangen op mijn thuiskomst, een wereld die niet de mijne is; trekt…

Fiat Voluntas Tua

netgedicht
4.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 462
Ik kan je nu niet meer vasthouden mijn gezicht naar beneden -gedrukt in de aarde, ik moest je laten gaan, om weer te kunnen verstaan, de roos die spreekt onder de schrale bodem van het menselijk lijden, nu ik ben gevallen, zijn 't mijn tranen die spreken en zoekt de pijn een weg om het 'verraad' te wreken. - aan de poorten van de hemel, heb…

vertel mij

netgedicht
4.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 587
vertel mij hoe zal ik schrijven over de Liefde, wiens naam louter door de stilte in mijn hart kan worden uitgesproken over de geboorte van mijn sterven in haar peilloze diepte waar het verstand blijft grijpen naar de tere takken van haar kruin ze afhakt, verbrandt voor eigen gewin over de eenzaamheid voorbij de oevers van de tijd waar…

schoonheid

netgedicht
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 223
sta stil en ga voorbij maar pluk haar niet geen gouden, met diamant beladen kooi zal zij overleven, gelijk de vogel in de lucht niet stil kan staan huil maar maar laat haar staan want nimmer zal zij de jouwe kunnen zijn laat het verdriet je kneden de Liefde in je hart doen gisten om de stilte van het zijn in het voorbijgaan…

bloem der bloemen

netgedicht
4.0 met 35 stemmen aantal keer bekeken 482
de zee bracht je aan mijn oever sloot met haar binnenste, de ogen van de nacht op diezelfde oever zal ik op je blijven wachten, de dagen doorbrengen in zandkastelen tot jij weer terug bent, om met kinderhanden de klanken van mijn ziel te leiden naar onschuld waar zij nu breken op de branding van het leven en stilaan de botten van ons…

Duivel noch God

netgedicht
4.0 met 48 stemmen aantal keer bekeken 863
zo zwaar en donker als ik kan zijn hoeveel groter moet het licht de ruimte die ik ben, zijn om 't te dragen de stroom vliedt in en uit mijn hart klamp ik mij vast aan hetgeen gegeven hard als steen zal ik zijn, zwaar wandelen ploeteren in het zweet des aanschijns om het verschil te ervaren dagelijks nog eten wij zelf van de appel maar…

isoleer

netgedicht
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 436
ze zit in de hoek gevangen tussen 't vocht en wit van levenloze muren waarop haar ogen ogen -als open vensters haar innerlijke leegte reflecteert en toch als je goed kijkt doorheen alle lagen van pijn schijnt er een lichtje - een herinnering van onmetelijke liefde diep geraakt kijk ik haar aan ze glimlacht, schijnt mijn gedachten te…

droom me

netgedicht
4.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 432
droom me, laat mij schuilen in stilte onder je weidse vleugels laat ruimte mij oplossen wanneer ik val zonder horizon, vrij van gedaante om op zilveren oevers te ademen een nest bouwen zal ik met tedere wolkjes en gouden zonlicht voor jou adem van mijn adem roep mij niet meer als schaduw van onvergankelijkheid maar draag me…

licht en beweging

netgedicht
4.0 met 15 stemmen aantal keer bekeken 421
Een muur en nog een muur. En daar tussen in sta jij spreekt mij iets toe, het licht boven je gezicht in kruin donkere aarde onder je gewortelde voeten je handen gebaren mij te komen. Een deur een wereld. Verder gaan of stilstaan. En daar tussen in goddelijke handen die spelen met het licht op jouw lichaam, een regenboog van vlinders…
pelgrim15 augustus 2010Lees meer…

het dal van......

netgedicht
4.0 met 36 stemmen aantal keer bekeken 510
In het dorre landschap van de geest waar hier en daar een bloem van onvergankelijkheid geurt raap ik de scherven van mijn hart in herinnering heerste de stilte hier en sprak met ongekende diepte elk woord was als een rijpe vrucht gevuld met de puurste nectar van liefde het landschap ademde regenbogen en nu met zijn nieuwe heersers…
pelgrim22 augustus 2010Lees meer…

mijn reflectie

netgedicht
4.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 515
Mijn reflectie stoort mij en met verbazing kijk ik naar het terugkaatsend licht. Ik voel mij te klein om groot te zijn, te groot om klein te zijn maar de duiven blijven terugkeren naar het nest waar ze gevoed worden. Het kompas van mijn gevoel daarentegen, slaat soms wel op tilt, alsof de wereld magnetisch is, en mij express wil doen…
pelgrim24 augustus 2010Lees meer…

zinloze strijd (proza)

netgedicht
3.0 met 31 stemmen aantal keer bekeken 595
niet vaak of zelden, zeg maar dagelijks doet het mij aan, alsof de dag er één is die de mens moet door zien te komen, en op het moment men maar even stil staat, barst het gevecht met de leegte los, met verwilderde ogen vol wanhoop beschouwt men de wereld als vijandig, -de naakte kwetsbaarheid-, het gevoel alsof de aarde onder onze voeten verdwijnt…
pelgrim2 september 2010Lees meer…

droomboom

netgedicht
4.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 436
Raad eens waar ik mijn gedachten verberg, hoe ik de wereld als puzzel op zijn kop gooi en de stukken taart als bladeren aan de boom laat groeien. Als de onverzadigde zomer wind herfstig de bomen kleurt, en met genadeloze zweepslagen mijn verborgen dromen van de takken slaat, dan zal ik mijn geheimen prijs geven. U zult zich op zijn minst…
pelgrim3 september 2010Lees meer…

van glas

netgedicht
4.0 met 20 stemmen aantal keer bekeken 310
zij draagt de zee flinterdun onder 't wit van huid in gesloten schelp weegt zij niets lief mij adem gesloten deuren zacht open draag mij als vuur gewichtloos in ogen…
pelgrim14 september 2010Lees meer…

morgenland

netgedicht
3.0 met 21 stemmen aantal keer bekeken 424
de nacht opent de deur van stilte onthult haar geheimen maanlicht fluistert betoverend de aarde luistert zachte golven dragen mijn ogen naar ongeboren licht van het morgenland…
pelgrim23 september 2010Lees meer…

een roos in blauw

netgedicht
4.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 341
opstaan uit het stof van de aarde kind zijn vrij van zonderlinge gedachten kunnen slapen en ontwaken zonder verhaal - zonder heimwee in een bed zonder vreemde stemmen balanceren op s`levens navelstreng om niet meer te hoeven verbergen mijn gezicht in het huis van gedachten waar de kilte het lijf in harnas steekt ik wil opstaan uit de…
pelgrim16 oktober 2010Lees meer…

courage

netgedicht
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 419
het vergt moed en een oprecht hart om te zeggen: 'ik weet het niet'. Stil te blijven staan en luisteren naar een alomvattende stilte. Om tegen je geliefde te zeggen: 'ik hou van jou', maar niet weten wat de Liefde is, en toch bereidt ervoor te sterven. Om van je hoop en verlangens een nest te bouwen voor je naasten, en ze laten gaan…
pelgrim16 november 2010Lees meer…
Meer laden...