Alle inzendingen over Pelgrimstocht

Ik ga in de vroege morgen. Ik ga midden op de dag. Ik ga in de late avond. Ik ga in de donkere nacht. Ik ga met een rustig hart. Ik ga niet gekweld door zorgen. Ik ga met een optimistische lach. Ik ga gebaand over goede grond. Ik ga naar het licht waar de toekomst wacht. Ik ga naar wat leidt tot vreugde in mijn hart. Ik laat mij leiden…

Hervonden na tien jaren tijds de plek waar geen sterveling komt. Waar het stil is als in een crypt. Waar zij zijn in blauw-zwarte lei. Twee adelaarsvarens, manshoog, vereeuwigd fossiel in steen. Ik adem, ik heb het bereikt. Er komt mistige kou van de wand waar hun werend domein is, waar zij ongenaakbaar, met zwijgend gezag, mij doen weten…

Een pelgrimstocht tot in het hemelrijk, Want de weg naar God gekozen zal zeker de juiste zijn. Vrede gloort na aards verpozen in een eeuwig leven zonder pijn.…

Me onderdompelen in de wierookmist van de botafumeiro, verlangen naar het altijddurend zomers licht, intenser dan de sterkste laserstraal, licht dat voorgoed mijn blindheid geneest, licht op mijn pelgrimstocht: de weg naar hem, de weg naar Hem. Zo zal het zijn.…

waarom vertoefde ik hier twee nachten heb ik gedroomd in het inner van uw stad mijn woorden geparkeerd in het uitgehongerde hart stof heb ik gezogen pas toen heb ik je aangekleed met mijn poëzie mijn Friese pelgrimstocht door je straten in het begin zul je wachten maar nu ik weg ben zal je aanvaarden dat mijn tweetaligheid ook…

Het schip zucht op haar bogen Een laatste gelovige legt zich biddend neer Het binnenste niet langer opgetogen Want God is dood en herrijst niet meer Een laatste kiek wordt nog genomen Door een toerist die het heilige niet raakt Geen pelgrimstochten zijn er langsgekomen De kerk is oud en zwartgeblaakt En de dominee schuifelt voorzichtig…

We hadden ons gehuld in lange zwarte jassen en schuld die tastbaar in de benen hing. De berg op moesten we. Een hoop mededogen. Geen bluf, geen blarney, maar boete doen. En boven breekt de zondvloed los. Tussen lijf en leden struikel je. De aarde smakt obsceen en maalt de varens in haar luie kaken. Het land is weggespoeld. Dit is een total…

Jij, onverwachte Dood, weet jij het nog, van Elcerlijck en van zijn pelgrimstocht? Weer spinnen Nornen winter in de lucht En duiken eksters steil een curve omlaag De weg in waar zij vallen uit hun vlucht.…

nog ligt het wit diep op de hellingen als enge mazen om een smart – de toon van fluit schelt hoog in lucht en zware voeten treuren stil je hoort nog enkel wat gezucht van grote vogels ’t blanke schemer een brede plaats vol harde pennen en afgestorven ogen van ‘t verlangen aan het begin van pelgrimstochten – en de door schaduw aangeleerde…

Was al mijn voelen en mijn leed van jaren geen pelgrimstocht naar u, die ‘k diep belijd, tot wie ‘k zacht zing, o wees gebenedijd, wier zuiver beeld ik biddend mag ontwaren.…

Ik wil op elke Allerheiligendag een stille pelgrimstocht voor elkeen wie nu nog geloven mag en naar genezing zocht. Mijn palmtak is het vredesteken deze neem ik heden mede bovenaards. De tijd is nu nog niet verstreken, Vaarwel ik stijg nu in stilte hemelwaarts.…

laat de eventuele vinder in het ongewisse informatie, over intelligente detectie kijkt naar het leven met een knipoog lezersbrieven met ontzetting bekeken herinneren zich nog de schokkende beelden opgehaald in het eindstation onmogelijk om daar nog binnen te geraken terwijl de pelgrimstocht noodzakelijkerwijs goud raad vroeg aan…

moeten nemen, hier op die top, aan d' ene kant de ondergaande zon, schuin boven ons de volle maan, we keken naar de roze hemel alsof wij hen heel even zochten we hadden iets gemeen, de pijn verbond, verstond elkaar de hond nam zijn eigen weg tussen helm, wij dronken troost in een tent, tussen thee en wijn een proost en praatten over pelgrimstochten…