Alle inzendingen over Pleinvrees

Een schaduw op de muur is een donkere kopie. Het leven van een persoon dat het licht niet ziet. Iedereen weet van het bestaan maar word niet gezien als bijzonder Maar denk dan eens na vindt je het geen wonder Hij is aanwezig onder alle mensen Heeft echter slechts één ding te wensen... Dat het zich kon tonen in het warmste licht Schijnt dat…

"Het Witte Plein", voor actie zonder rellen, bood plaats aan wie beslist wilde betogen. Dat bleek ineens niet op het Spui te mogen; men was genoopt zich elders op te stellen. Dus staat zo menig ras-republikein straks uitgerekend op het Kóningsplein.…

geniet op mijn banken vergader op mij ja voetbal betoog verlies in de massa mekaar uit het oog - maar geef dat ik niet met mijzelf overschiet kietel mijn flanken met de rankste der skaters versier mij met kruiden & kramen voor uw gulzigste eters - maar geef dat ik niet hier alleen wortel schiet sta op mij in de rij om ter meest om…

Tijdens het voetbal daar een plein bezetten als een oranje, kolderieke kliek met infantiel gedrag ‘en plein public’, dat wil men ons in Wenen gaan beletten. Géén Hollands stukje Wenen, aangezien ze daar het standpunt hebben: Wien bleibt Wien.…

ik ben slechts jouw hulp in de huishouding maar vandaag wandelde je met mij in het park een kwestie van vertrouwen en dat deed mij goed volgende week leer ik jou boodschappen doen in de supermarkt op het plein dat jij vreest ik wil je weer tussen de mensen plaatsen, je zelf vertrouwen dat zal mij goed doen…

Een schijnbaar onbreekbare dag maar.. tussen fleurige parasols die als tropische eilanden op het vroege marktplein drijven en terwijl zwierige banieren oranje prinsen bezingen sterft er een kind een rijzige gestalte wandelt - ogenschijnlijk zonder om te zien - met de handen in de zakken de beschaduwde steeg binnen weg van het plein…

ik ben het weeskind van mijn gedachten roerloos in de schemering met een energieke boodschap beiden hebben mij verlaten, zwalkend honen doorgaande straten sturen mij de laan uit, doodlopend bewandel ik de steeg pleinvrees resteert, ik kom niet meer buiten, bang dat ik de weg kwijt zal zijn…

mijn werk zit tussen pleinvrees en een naderend einde in mijn werk zorgt voor een schoon toilet en een goed gesprek de notoire verzamelaar de oude vrouw, kat, schildpad een schildklier die neigt naar 33 of 110 kilogram het maakt niet uit ik kom thuis en daarna ga ik, tevreden, naar huis…

Last van een stralende lach, een open gezicht, een frisse blik of integratie, pleinvrees of ... (weet ik veel) acceptatie? Last van regen of van zon, want onder een capuchon is je gezicht niet te zien of heb je iets te verbergen misschien? Ongeschoren of moet je naar de kapper 't scheelt wel, ben je knapper ben je wel te herkennen?…

Frits Pleinvrees betaalt. Wat te doen als het ontwerp, vormgeving en kleurgebruik, een uit de kiem gekropen haiku de pers haalt? Fors blijkt het stadshart geraakt: zonder éen fobie! 'Humane Architectuur verkleint uw kwalen.'…

ik veeg, klop en zuig ik stof af, dweil en zeem ik zie de mens pleinvrees incontinent zuurstofslangen broze botten ontkracht ik veeg, klop, zuig, stof af, dweil, zeem en steeds weer zie ik een mooi mens van wie ik node afscheid neem de glimlach is daverend tevreden fiets ik op huis aan…

durven was een openbaring waarin ze eindelijk zichzelf begon te vinden maar zij wilde meer dan gewoon gelukkig zijn in een hopeloze poging tot zelfbevestiging verdronk ze haar gevoelens als een nest jonge katjes in een teil water en het laatste dat nog niet dood wilde werd doodgeknepen pleinvrees kortwiekt de holle vrijheid…

Of je mee wilde gaan naar een lezing over de Haagsche romans van Couperus je de gelegenheid geven voor een sporadisch contact in levende lijve En dat ik ook wel wist: je neen zou zeggen bang was in het donker pleinvrees je trof overdag een fobie voor insecten ouder dan een eeuw Je nog steeds gruwde van de lipovlo waarvan de larven…

Bibberend zet ik mijn grote stap een klein beetje pleinvrees overwonnen met durven nog maar pas begonnen toets ik onzeker een tree van mijn trap Voorzichtig beklim ik mijn wezen leg mijn leven in de schaal en lijm met mijn verhaal in hortende rijm -Wat doet het goed dit eindelijk te lezen- Van de reacties schiet ik nokje vol moeilijk ook…

Die worden dus door Dorrestijn verlaten, waarna je pleinvrees in hun doffe ogen leest. Kijk, die zijn naar Dorrestijn geweest.…

Angstige momenten met iets van pleinvrees overheersen de gevaren van de straat. Een gevoel van angst kan je beklemmen als je in afwachting van die belang- rijke operatie twijfelt over of het er straks met jou wellicht iets beter voorstaat. De claustrofobische momenten wanneer de angst paniek zaait in een hart.…

ontbloot sta ik oog in oog met gespitste oren passie vormt een verendek van woorden die ongehakkeld de vrijheid vinden en geademde antwoorden ontmoeten - het doet mij slechts vragen om meer je ogen ruimen al snel een plekje voor me ik schurk me naast je en reik met aandacht raak je zacht - je bent dichterbij dan verwacht - en met enig pleinvrees…