Alle inzendingen over Poëzie leven

een stille liefde de losse eindjes in een mooi verhaal het ademloze talmen van onvoltooide muziek het rusteloze zoeken naar een vergeten dag de schoonheid van vergeefs wachten een gemiste ontmoeting op het lege perron de schitterende scherf van het gebroken glas de taal die me aarzelend bij de hand neemt naar ongeschreven poëzie…

op zijn zestigste, ontdekt hij de poëzie, alsook het leven…

Niet veel is dit, dit mager leven zonder magie en tja, wat doe je d'r aan? ja, zo te leven, als ik er nog poëzie van kan maken, ja poëzie poëzie! Het leven is een feest, dat kan ik werkelijk me- nen, al is t op papier.-…

Poëzie. Ritme. Heelal. Schepper. God. Leven. Liefde. Routine. weer Poëzie. weer God. werkwoorden, werkuren, werkelozen, werklustigen... Adem. In ademen. Uit ademen. Proces. Levensproces - Poëzieproces.…

verbaas mij over vloed van treurnis in poëzie alsof levensvreugde is vergaan kan het soms niet rijmen of is poëzie daaruit ontstaan? alhoewel mijn leven zich gekerfd heeft in de huid behoor ik soms tot de minderheid die zich met humor omarmen uit pure zelfbehoud?…

als er een God is dan is hij dichter een dichter naar mijn hart dan weet hij dat in de poëzie die het leven is rijmen geen gegeven is…

het jongetje loopt stil weg de geluiden rond hem vervagen en alleen het beeld van zijn betraande moeder blijft hem bij het jongetje loopt stil weg een schriftje onder de arm geklemd want hij moet leven van poëzie het jongetje droomde dat hij wegliep telkens opnieuw tot de dag dat ook poëzie verboden werd…

Er is geen poëzie in een te helder leven, in zuivere spiegels is geen gat waardoor men in de afgrond stapt en in het woord valt, woest en ledig. --------------------------------- uit: 'In inkt gewassen', 2006.…

Waar zou ik mij aan houden in gedichten als schone poëzie niet klinken mag of ‘t fraaie metrisch ritme zeek’re dag voor toonloos hersenspinsel zou zwichten. De glans van “t leven zou in sleur vervlakken geen zangen zouden nog te horen zijn gesprek eentonig strak en stijf van lijn het hele leven zou verveeld verstrakken.…

in mij is geen poëzie verrezen ‘k ben slechts wat as en steeds op reis door het vuur dat mij niet doodt zie hier, ik draag de dag voorhenen nog in mijn hand ‘k laat niet los al zou dat me wel verheven, verheven bovenal in de zocht van elk gewoontedier neen, laat mij maar mijn eigen piraat wezen die zijn bonte kleuren schouwt zoals…

Niets haast in Dit leven lijkt Houvast te bieden - Maar de poëzie - Zij bewijst dagelijks Dat ik besta En legt verslag Van waar ik ga of sta…

Als ik het leven Niet gevierd heb, Laat me dan In ieder geval Mijn einde vieren Met veel bloemen, Mooie muziek met Krachtige refreinen En eindeloos veel poëzie…

De poes van de buurvrouw krijgt hopelijk voor heel even de schrik van haar leven Haar langdradige poëzie met miauwende decibellen begon me gruwelijk te kwellen Toen ze met veel kattengejank haar werpselen wilde uiten rond middernacht in de tuin buiten De stank is niet meer om te harden te zacht om op te tillen rottende sheba uit die…

dit is wat ik bedoel op zoek naar een groter doel krijgt het leven smoel zo wint het gedicht aan betekenis... ik vind het in poezie letters maken woorden en die woorden verzinnen tot strofen de zin van het leven schrijf je zelf…

dichterlijke zegen het zwijgen in de woestijn dat is poëzie, niets anders dan poëzie…

Het leven van een snelsonnettendichter: Adepten, fans en vrouwen om je heen (Ik heb er minstens 3 aan elke teen), Het maakt het leven aangenaam en lichter. Nou geeft Arjan hem 's maandags van katoen, En hij weet nu wat poëzie kan doen.…

Wat ís poëzie?…

Veel raadsels En geheimenissen Kom ik tegen In mijn leven Weet niet meteen Het hoe en Het waarom Toch weet ik Dat ik alles Wat te duiden valt Niet nauwkeuriger Kan omschrijven Dan met de hulp Van mijn poëzie - Beter, en nauwkeuriger Kan ik het niet zeggen…

poëzie' 'of een gedicht'?…

De woorden, ze stromen, ze helen de wond, In de poëzie van ’t leven, vind ik mijn grond.…

ver van huis wil ik leven alleen mezelf neem ik mee verwelkte dromen laat ik varen wat voorbij is wordt rooskleurig langs een rode draad plant ik poëzie…

verwondering , ik ving aan in je ogen stralend door de iris van schemer waarin je ogen open gingen en dan te bedenken hoe wij nu leven de taal in jou sprak met mij het strooit woorden in mijn poëzie als druppels water van liefde als teken van leven…

Zij die voor mij kwamen en dichters waren, Zij hebben hun droefenis, in de Herfst, uitgesproken En éénheid gevoeld tussen hun gebroken Leven, met het vaarwel aan de drommen hunner dromen, En het sterven der zonneblaren aan de dorre bomen.…

- O kinderkens, wier lieve tred Het hart ons in verukking zet, Wanneer gij huppelt langs de vloer En dwaalt als scheepjes zonder roer, En, dartelend, zonder dat gij 't weet Of wilt, op 't ouderlijk kleed In onschuld treedt, Wie weet, Of ge eenmaal al te met, O smart ! Uw voet niet zet Op 't ouderhart! ----------------------------------…

De blinde bedelaar langs de stille straat, en met een stem, die beeft van koude en honger, zingt hij een liedje van verwelkte bloemen. Doordringend klinkt de klagende romance. De man is oud en grijs. Onordelijk fladdren zijn dunne lokken op de vale jaskraag. De hond, met wie hij elke bete broods deelt, zijn trouwe metgezel in wel en wee, ziet…

' Hij sprak: - 'God leeft, die ons voor het leven schiep.' Ik zag mijn gids in de ogen; al mijn angst verkeerde in zwijgend, liefdevol geloof. De boomstam kraakte… ik kon niet meer terug. Toen daalde een lichte nevel (dàt was het bangst), Doch, hand in hand, ging 't voorwaarts, blind en doof.…

ze glimlacht de zon door de wolken raakt sneeuwvelden zonder pijn bindt vleugels aan aarzelende voeten kleurt leven en liefde als lentebloesem weet hoe het weggaan klinkt ze is zo zeldzaam poëzie…

bij het bereiken van mijn leeftijd hoor ik goddank het fluiten van de vogels nog leve de uitbundigheid van de poëzie mompel ik binnensmonds en daarbij is het koesteren van een mooie dag al winst in het seizoen van de herfst blijft er niets te raden over…

Niemand heeft ooit poëzie gehoord. Poëzie bestaat niet. Als iemand sterft is hij dood. Er rest alleen honger.…

Ik hou van poezie maar begreep op school nooit iets van metrum en van ritme van jambes en hexameters maar terwijl ik het niet snapte hield ik van poezie voor altijd…