In een zwarte spiegeling
zie ik haar marmeren huid,
koud en kil
en stel me voor hoe deze,
beroerd door zijn vingers,
warm en kneedbaar zou worden.
Hoe hij haar kloppende adertjes
onder zijn vingertoppen zou voelen
wanneer hij haar streelde.
Hoe haar lippen, rood van glas
langzaam zouden smelten
en hem terug zouden kussen
en zij, met blozende…
"Hoe overrompelend
zinnen verduisterend
harten veroverend
is haar charisma
hoe zinsbegoochelend
rede verblindend
handen uitnodigend
haar welvende huid
charmant haar mimiek
elegant, magnifiek
de magnetische uitstraling
van motoriek!"...
...met ogen geloken
had haar hart gesproken,
werd de stilte doorbroken
door 't geluid van…
Al vrees ik dat Pygmalion
zou schreien
Bij 't zien van een paar
ouwemannendijen
Met blaasbalgkuiten als
twee totempalen
Is daar wel inspiratie
uit te halen?…
Als in de zeventiende eeuw
De schepen naar de Oost vertrokken Werden de zeelui geitenbokken
Die paren wilden en hun schreeuw
Werd half gesmoord tegen de borst
Van haar, de 'Dame de Voyage'
Een stoffen pop, zij was een rage
Die heel wat lieden heeft getorst
Pygmalion had één van hout
Parijs had rubberexemplaren
Daarmee was het geweldig…
de schrijfplank Oostindische inkt
Wil hij de regenboog gaan imiteren
In bleu royal zachtgeel en karmozijn
Doemt langzaamaan een silhouet, amorf
Van honingbijen zoemend
rond hun korf
Turquoise indigo aquamarijn
Dan kleurt het tafereel in ambergroen
En een dame blanche, gedoopt
in chocolade
Wordt sepia, een zomerfloriade
Die hij, Pygmalion…
886
Bezig met laden