Kaarsrecht achter mijn schrijfmachine
komt zomaar het geratel van een dood
gewaande melodie tot leven
ik schrijf sneller dan God (of mens)
kan lezen
knipoog naar de letter V
een muffe geur van carbonpapier
doet het belletje rinkelen
de punt slaat gaten in mijn brein
en tien vingers
vergrijpen zich aan letters
die hamers samenknopen…
De enkeling denkt
Schijnbaar in samen,
Maar weet wel dat zijn
Gedachte een illusie is,
Immers trouw is hij
Alleen aan zichzelf -
Hij blijft de mens
Die als kind ter wereld kwam:
Een krijsende pasgeborene
Die geborgenheid mist, en
Die op zoek is naar troost…
Als het zo zal gaan
Als jij nu schetst,
Dan zullen we uitstappen,
Elkaar omhelzen,
Missen zullen we elkaar ook -
Maar vergeet niet:
Alle samen is schijn
Op de weg die je aflegt
In je leven -
Liefde vind je overal,
Op alle wegen, maar
Trouw, onvoorwaardelijke trouw,
Woont met niemand samen,
Ze woont alleen…
Nog op een oude Remington getikt
Nog in de tijd van het carbonpapier
Nog lang niet aan de wilgentak de lier
Want zesentwintig pas en zeer verkwikt
Wilt u meneer schreef je indien het schikt
Eens kijken naar de vleugels van mijn dier
Het is zeer edel en rijdt Jan Plezier
Drinkt gerstenat als nectar, lacht en hikt
Je was een jonge leraar…
Het doel in zijn
Leven was alles
Te weten
Wat er te weten
Viel -
Naar mate hij meer
Begon te weten
Des te minder het
Gevoel hem nog trok,
Zou hij het geweten hebben
Dat hij het verschil
Tussen goed en kwaad
Niet meer wist,
Zou hij het geweten hebben?…