Alle inzendingen over Resoneert

Wat is dat toch de tijd die in oude namen lichamen resoneert over de klinkers van Zutphen alsof het is afgesproken ik hoor je tijd in gezichten een naam spreken de wereld is ineens oud geworden toen die nog jong was in veren van zijn kleed.…

tussen noten gelopen partituurde de tijd kende hun hoogte wist de melodie altijd vooruit in alerte blik speelde zonder geluid de klanken waaierden uit ontmoetten gelijken zonder te strijken vormden fortissimo in akkoorden piano aan om een vitaal accent te horen die muziek is niet vluchtig verdwijnend maar vult de lucht resoneert…

ik heb gisteren muziek laten schallen de loftrompet gestoken maar natuurlijk is de melodie van ons allen aan instrumenten ontloken jouw rol in het orkest lijkt niet zo groot toch weet jij iedere noot gespannen sta je klaar volgt mijn klein gebaar in opmaat gaan we samen jij sluit het stuk met een schitterende toon de triangel resoneert…

het pompstation voor de waterzuiverheid staan dikke hekken wolken wervelend in vochtige gewelven amarylles bollen voor allerheiligen poetsen vrouwen de graven met kraanwater - in het winterbos resoneert de sopraankoekoek van voorgaande herfst de waterstaete staat aan de vissershaven met bevroren vis…

het is niet de muziek van koor of orkest die ons verbindt het zijn tonen die klinken uit het gewone als je er oor voor hebt een enkel woord resoneert soms in mij tot een warm akkoord dan kijk ik op zie de noten in je ogen van onze melodie we laten ons gaan dirigeren met liefde de symfonie van het bestaan…

tussen jou en mij weven we broze bitterzoete draden een onzichtbaar onverbrekelijk web onze vingers glijden over de vage contouren van twee kinderen zo lang geleden een jongen en een meisje onze handen reiken naar elkaar in de broze bitterzoete draden resoneert de melancholie…

ik kan mezelf niet vinden niet in jou en niet in mij vergeef me ik ben geen wonder en toch kan ik niet zonder vind me alsjeblieft zing mijn lied speel me op de piano zoek me in de tonen in de snaren van de gitaren ergens in de dood ben ik verloren en word opnieuw geboren laat mijn schreeuw daar waar het resoneert in een bevrijdende…

Het stormt in mij, maar vederzacht resoneert het rood, hoor je de kracht, van noten, guur gestreden, in de tragiek van toon verslijten? Haar waaiend lied stuwt echos voort, die mijn binnenste doen splijten.…

Je zijden stem resoneert in mijn hoofd in ondertonen vibreert wat je niet zegt en toch belooft in korte klanken sms je blijde boodschapjes in de morgen bevestig je slapeloosheid rechtvaardigt lila denken je zult ervoor zorgen – ik hoor je.…

Adem het uit of in, dat laatste woord is een begin van een regel of zin, dat allemaal vormt de zekerheid in taal, resoneert de tekst, verbaal in de tegen – polen in een ware zegetocht in de ringen van de ‘nibelungen’ en de poëzie en op‘ de schaal van richter’, in de dingen die zijn vergaan, blijft een mens een vrome dichter…

Wij spelen een verduistering, als we elkaar bespelen, schoonheid weggeschonken, resoneert na iedere trommelslag, gordijn omfloerst de leegte, doen de stemmen zwijgen, opent deuren van de huizen die in doorzichtigheid te bloeden staan in het brekend licht, geslonken ruimte breekt uit schoorstenen, rolt zingend van de daken, we omarmen de…

heeft geen toegang toch weet je ergens dat je niet wilt weten je hebt al de pijn gevoeld van wat je zou voelen als je niet wist wat de vogels doen als ze gewoon maar wegvliegen daar gaan ze daar gaan ze zie ze verdwijnen naar de einder zoveel spijt dat je niet bent meegegaan naar Amerika,Australia,Canada,Europa de 'a' resoneert…

Wanneer een woord resoneert als toon. Wanneer uit klanken en woorden een klinkend gedicht ontstaat. Wanneer filoMUzieK tot ons spreekt. Wanneer de filomuze in ons luistert.…

Op de grens van Zin en waanzin Is de gekte In mij gekropen, Onherkenbare gedaanten Met mij onbekende namen Nemen bezit van die Ik was, ben, en zijn zal - Mijn naam is legioen, - Resoneert in de krochten Van mijn brein, woorden van Een acteur die moeiteloos Van rol verandert om De mens te kunnen spelen Die kennelijk ook in…

stiller in grote druppels die mat glinsterden geluiden zijn verdwenen als in watten verpakt zo voelt buiten aangesloten op nat niets ontziend snerpt kou de miezervlagen zo lang huid en haar dat nog kunnen verdragen koude leegte trekt warmte uit het lijf dat langzaam in ontheemde staat eenzaamheid begrijpt totaal verlaten resoneert…

hout doordrenkt met schuimend bier, verlichting van het spongat, vanwaar ik kijk, waaruit jij alleen kan tappen, waarover een vooroordeel rust, de twijfel zegt, dat alleen de overgave telt in een moment van gelaafd vertier, om dan de grappen te verleggen, en met je lippen van een halfvol vat zal nippen, in die ontstane ruimte resoneert…

Wat vrij leven is voor mensen, wat lucht en ruimte voor de vogels is bestaat zich daarin vrij te wensen en wat de oceaan is voor iedere vis, vergaat in gesproken woorden, resoneert in stemmen die voorgoed gebroken zijn na al dat bloed dat is vergoten, smaakt de verworvenheid naar pijn, blijft de deksel op de beerput, of komt hij er vanaf, zonder…

Trillend op zijn eigenfrequentie resoneert mijn ziel bij 't horen van haar stemgeluid. Verschaft me hopelijk eloquentie voor de productie van enig loos gepiel over 't horen van haar stemgeluid.…

Hé, zwaan kleef maar aan, roept mijn duifje, daar bromt de taalstrot, hier resoneert hij. Zij hangt haar kousen te drogen. Ik lig op haar bed en steek een sigaar op. ---------------------------- uit: 'Raadselwater', 2015.…

mijn ultieme toekomst moet me ondertussen meer in meditatie begeven godsgeduldig wachten op mijn eigen aankomst gingen we maar met een hete luchtballon voort vervoer over water is dan wel de juiste weg maar mijn haast neemt wel een autosnelweg duizend intonaties vertellen van een woord duizend betekenissen van hoe je het hoort en overal resoneert…

Geluk resoneert nou eenmaal grillig haar aanschijn straalt verlangen uit..…

In je vertrek weerklonk de diepe stem van een bronzen gong, de eindigheid voorbij, gekozen vrijheid resoneert in klankenvolle beeltenissen van jouw afwezigheid, ongenaakbaar, althans voor mij, lui jij morgen de vrijheidsklok, zoals je beweert?…

Wat vrij leven is voor mensen, en lucht en ruimte laat voor vogels bestaat zich daarin vrij te wensen, wat de oceaan is voor de scholen vissen, vergaat in onuitgesproken woorden, resoneert in kristallen stemmen die voorgoed gebroken werden, naast al het bloed dat werd verspild.…

schuimend bier, turend door het spongat, waaruit jij alleen je eigenheid kan tappen waarop geen vooroordeel berust, mijn intuïtief gevoel op doelt, dat alleen de overgave telt in een moment van gelaafd vertier, om dan onze grappen te weerleggen, met onze lippen gelijktijdig van een halfvol vat zal nippen, in die leegte resoneert…

verslinden zich aan de weelderige pracht die liefdevol in armen ligt van trots en blij de ouders die de snaren van passie zo vreugdevol bespeelden uit puur genot vormden zij diep en magisch jouw leven dat zij met glimlach wiegen terwijl hun vingers dansen over jouw roze wangetjes als spelen zij zacht gitaar in akkoorden verdrinkend resoneert…

Vertel me je verhaal en laat je stroom niet stoppen Spreek zacht tot mijn gemoed, ik luister heel aandachtig Mijn hoofd breng ik tot rust, dat is niet oppermachtig Jouw lied, mijn dierbaar hart, reist met de bloedbaan mee En elke lichaamscel weet van ons wel en wee Het weefsel resoneert in beelden en in kleur Je dringende appél klopt op mijn…

Het verluid weerklinkt in de diepe stem van een bronzen gong, de eindigheid voorbij, gekozen vrijheid resoneert in klankenvolle beeldvorming van onbaatzuchtigheid, ongenaakbaar, althans voor mij, luiden we morgen de vrijheidsklok, daar willen we allemaal bij zijn om het heden een betere plek te geven.…

oorlogsinferno Schept jazzdichters met veel gusto Speed en gin strak in pak verpakt Best man op trouw van ernst en scherts Getuige in een haven van fortuin Van de dorpen van het stadsruim Steeds kek benepenheid vervloeken Dissonant altoos verbinding zoeken Spitse solo's verfrissen de kluit Harmonie stuwt de beat vooruit Zijn slotakkoord resoneert…

Afscheid ligt in de ogen die ons dan nog verbinden in het licht dat ons schampt, in de trillingen van het geluid dat resoneert met het zoemen van de honing die we drinken uit de bloemen van ons vlees. ------------------------------------------------------------------- Zie ook: http://home.hetnet.nl/~bcbvh/gedindex.html…

Getuige van haar diep gevoelde heimwee, die onaantastbaar woelt, resoneert het verhaal van blindelings zoeken naar schoonheid in metaforen, die het leven tot verhaal en mythe, tijd en thema bekoren. Tijd, de tijd bestaande uit weefsel door haar zelf geweven.…