Alle inzendingen over Rimbaud te Milaan (1

Beiden sliepen als twee puppy's in hun nestje en het had weinig gescheeld of de jonge Arthur was nooit verder gekomen dan deze eenzame vrouw in een droevig, vervallen Milaan. Helaas, hij wees haar af, want hij wist nog niet hoe schaars geluk kan zijn. Arme knaap, had jezelf gegeven inplaats van die verdoemde bundel!…

Het lage zelfbeeld van Rimbaud berust op zijn onderdrukte jeugd...…

zo klein, zo teer, zo vol belofte nog bijna alles in 't verschiet zo hulpeloos en zo volmaakt toch hij maakt je blij als je hem ziet zo groot, zo weg, op eigen wieken de tijd een zuchtje in de wind juist daarom heel intens genieten van Milan, jullie kind…

lieve milan bijna al ben jij twee jaar veel te kort mocht ik jou kennen maar je zit voor altijd in mijn hart al zal het jaren nog duren hoopvol blijf ik op je wachten je dan te omarmen en met oma liefde verwarmen geduldig en trouw zeg ik dagelijks in gedachten lieve milan oma houdt van jou.…

Een naaktmodel in Milaan Heeft veel voor haar loopbaan gedaan: Zij ging voor de heren Steeds grif uit de kleren Om in een goed blaadje te staan…

vanuit een half glazen geleide bolide kijk ik naar de koude kant betonnen wormen kruipen over zwarte paden - met witte streepjes ze zijn al gevuld met stromen heersbeestjes doorhangende lijnen spannen van paal naar paal naar paal, de grond is bevroren wit laagjes water plaveien hun pad naar de Po altijd vooruit altijd lager van glinst’rend…

Vroeger sloot men mensen zoals ik achter stevige sloten van een gekkenhuis en toch het verschil is minimaal nu ik beweer Rimbaud te zijn en hem ook werkelijk ben, meer Rimbaud dan Rimbaud, zie ik ze kijken met argwaan en angst, in hun benauwde ogen de wrede sloten van vroeger, maar niet in staat om mijn witte hart te vangen.…

Milaan zat er al tijden mee omhoog Zagen door de bomen het bos niet meer Wisten zich geen raad met de atmosfeer Ze raadpleegden al menig bioloog Mocht je nu nog naar frisse lucht snakken Dan hoef je alleen de lift te pakken In Milaan is de bouw gestart van het eerste 'Bosco Verticale', letterlijk 'het verticale bos'.…

Na een pijnlijke reis vanuit Roche, waar zijn moeder hem geen blik waardig gunde en zij liever pronkte met een oude broche, dan weer geconfronteerd met zijn onkunde, leed hij nog het meest door haar afgewende ogen en niet zozeer door de kanker in zijn lijf en botten, waar hij zich veel minder door voelde bedrogen, maar wel door haar 'wat kan…

Een stiekeme koopman in Milaan Bood me antieke straatstenen aan De prijs was heel laag En hij mompelde vaag Dat 't om een gat in de markt zou gaan…

Een vrome zuster uit Milaan Liep onlangs naakt door 't Vaticaan Doch toen iemand vroeg Waarom ze niets droeg Werd 't als non-item afgedaan…

Een aap uit Amsterdam west Werd op zijn intelligentie getest. Het antwoord kwam spontaan “2 apen krijgen een banaan” Apen begrijpen zulke plaatjes best.…

Op de Allée Arthur Rimbaud liet ik mij fotograferen als een trotse pauw met op de achtergrond de Nationale Bibliotheek, waar ik als een kip zonder kop nog rondgescharreld heb.…

Wie bij Inter Milan iets ondertekent, Wordt jaren later daarop afgerekend.…

(een pass van Rijkaard, die van Milan kwam) Dat doelpunt bracht de cup naar Amsterdam, Omdat de club toen tot de top behoorde. Had elke speler maar een voetbalzoon, Dan werd een overwinning weer gewoon.…

met volle bepakking op zijn rug slingert hij van liaan naar liaan tussen Kamtsjatka en Milaan intussen vangt hij Jane een beer en eet hartkeks als was het banaan `t is een echt junglebeest zonder het heen-en-weer zo komt hij altijd veilig aan…

Ook in Italië, Milaan en Rome Verscheen die linke, nieuwe virussoort Verspreiding van Corona gaat nog voort Maar laat zich binnenkort vast wel betomen Veel enger is de soort die langer hier is En continu gedijt: het winstziek virus…

Ik loop al jaren langs de poorten van de hel met mijn vriend Rimbaud. De boot naar vrijheid is vertrokken zonder mij en zwemmen lukt niet. Vaarwel Poëzie, je was een toevluchtsoord maar nooit het echte.…

Hem zouden wij het allemaal wel gunnen, Als leider naar de eindstreep in Milaan, Maar deze keer, hij reed nog goed vooraan, Ging Dumoulin geweldig aan de dunne. Zo kreeg zijn roze trui voor ieders oog, De zeven kleuren van de regenboog.…

d d b b e e 1 1 1 1 2 2 e e c c fis 1 1 1 1 4 fis fis d d g g 1 1 1 1 2 1 b c b a g b a g 1 1 1 1 1 1 1 2…

0 1 0 1 0 10 1 01 1 0 1 0 1 0 1 01 10 0 1 1 0 0 1 1 0 0 10 0 101 0 100 1 1 0 1 0 0 1 1 0 0 01 1 0 11 00 1 101 (Aan mij zijn al die woorden niet besteed, U zult van mij dan ook geen toespraak horen, Ik dacht, ik zeg het u maar van te voren, ’t Is handiger dat iedereen dat weet.…

duizend doden smeken: - in dit naaktlandschapp dat leven heet drijft doodgezongen de tijd uiteen - kringen verleden zonder heden woorden klanken gestamel *) Ik ben een ander: Jean Nicolas Arthur Rimbaud (Charleville, 20 oktober 1854 – Marseille, 10 november 1891) was een Frans dichter.…

Zegt u Toppers kiezen een hele kluif Ik schud Topvijven uit mijn mouw ex equo Sappho Poesjkin Pope Kaváfis en Rimbaud Best Bobby Charlton Pluisje Pelé Cruijff Toch bleef ik voor eigentijds ongenood Mijn liefste valt meteen buiten de boot…

jij drong binnen in mijn huid ademde mij slechts door jouw mond en bewoonde elke porie tot ik je uit zou zweten in nevels van vergeten maar indringend als jouw zijn was in mij wasemde ik enkel tranen waarin ik jou niet vergeten kon en ik liet jou binnendringen in mijn adem ik nam met elke levensteug ook een deel van jou in me op jij…

glazen hart geblazen in de ronding van jouw liefde als zandkorrels zo talrijk zijn de scherven waarin het breekt jouw vuur doofde niet maar angst verteerde jou en je ging heen liet mij achter met schilfers vol glazen pijn elke keer weer lijmt mijn hart zich met kleuren van de zon huilt in de regendruppels de dauw van een nieuwe dageraad…

sterren houden de nacht gevangen in een zilveren schijnen van maan en droom het zwarte wijkt voor het licht zichtbaar trillend dansend rond de spiegelende ginsteringen op het water stilte houdt de nacht in haar greep wanneer een uil zacht roept in stereo een antwoord echoot het duister uiteen, hoorbaar stil als het zachte klotsen van het…

ik ving jouw kushand met mijn ogen en beantwoordde jouw zwaaien met een zonnige lach maar in mijn blik leefde reeds de stilte in de schaduw van de dood toen verlangen stierf in 't weten mijn hand had voor het laatst jouw lieve lach gespiegeld in het kijken van mijn ziel…

in het uur dat verloren lijkt te lopen tussen het einde van de nacht en het aanvangen van de dag ontwaakt in breekbaar licht de morgen het stille van de dageraad tooit zich met gouden randen en kleedt de dag weer aan met oranjerood satijn snaterend rimpelt het gladde water op de zondoordrenkte spiegel waar in eindeloze cirkels de nacht…

ik draag jou mee ik draag jou mee in veel te grote zakken van een lentejas die ik nog steeds niet uit kan trekken ik voel jou in mijn handen wanneer mijn vingers dwalen door de leegte van verzamelde herinneringen van ogen, lippen en een lach gevangen in hen beiden van puurheid en gevoel, liefde naakt ontvangen in een ziel en 'k…

ik ween mijn tranen aan de binnenkant enkel ik zie ze nog huilen traag volgen ze mijn wangen (aan de binnenkant) en ik lach mijn tanden bloot ik wil wel verder gaan en ik heb je losgelaten al blijft gemis en verlangen leven in mijn verdriet ik huil niet meer om jou (toch niet alleen om jou) ik huil om het gevoel dat onbereikbaar lijkt…