Alle inzendingen over Rina

Voor Rina Jongen piepen in hun hok Gemaakt van hout en liefde, Ouders vliegen zich suf Tussen nest en buiten - En ik geniet van de lome Schaduwen op het pas gemaaide gras In lauwe ochtendzon, geur van wilde kruiden En het allerliefste fluitenkruid, Lammeren die veilig drinken bij hun moeder Die dromerig van het ochtendleven geniet…

Haar dochter duwde mij een pakje in de handen Dat in de linnenkast van Rina heeft gelegen Haar post aan hem ging toen hij trouwde op in vlammen Leg ik mijn schuldgevoel en aarzeling aan banden Of mag ik vrij over de bladzijden bewegen Een ongeschreven wet kan leeslust niet verlammen…

Je bent doodgegaan, alles is voorbij, zeggen ze Maar: Ik heb je lichaam verloren Maar ben je niet kwijt Je zult jouw hand nooit meer op de mijne leggen Maar ik ben je niet kwijt Jouw ogen zullen nooit meer in de mijne kijken Maar ik ben je niet kwijt Nooit meer zal ik mij tegen jou aan kunnen vlijen Maar ik ben je niet kwijt Want…

Tranen, blijken van verdriet Rollen zachtjes uit de ogen Kruipen langzaam in de nek Verdwijnen op een onzichtbare plek Iets heeft ze daartoe bewogen Het echte intense verdriet Is niet te omschrijven Totaal ontredderd staan De wereld als het ware vergaan En voelen aan den lijve Huilen in je hart Er lichamelijk ziek van zijn Voor niemand…

Geef mij werk en ik zal werken Geef mij een zaag en ik zal zagen Zonder al te veel te vragen Geef mij een bijl en ik zal hakken Alle verdorde en dooie takken Geef mij een hamer en ik zal slaan LAAT mij gewoon aan het werk gaan Geef mij een huis en ik zal er in wonen Geef mij een vrouw en ik zal met haar vrijen Strelend over haar zachte dijen…

Mijn bestaan Is vergaan Door jouw komst Nooit meer onbekommerd Doen wat ik wil Zonder al te veel zorgen Voor de dag van morgen De verandering is groot Het begon in mijn schoot En nu jij bestaat Leef ik voor jou Met veel zorgen Vooral voor de dag van morgen…

Nee mam Ik ga niet Slaan maar steken De vierkanten Bovenop Scherp haaks afsnijden Kantelen Pappen en nathouden De gracht Diep uitgraven Zorgen Voor genoeg water En om die rotjongen Van de overkant Die al zo vaak Mijn droomkasteel Vertrapte…

Oh, dat zou het einde zijn! mezelf uittrekken even ophangen aan een haakje de rest de rest laten.. maar ja, dat zou het einde zijn!…

Een oude beiaardier uit Nieuw-Heerde dacht dat hij het luiden verleerde maar daardoor kwam het niet dat zijn vrouw hem verliet. Het was zijn klokkenspel waaraan iets mankeerde!…

Twee ouwe wijffies uit Groning' hadden nog "een doos" in hun woning. "dat vieze ding kan gemist!" heeft de dokter beslist. Ze wachten nog steeds op "verschoning".…

Hij neemt me In zijn armen Niet liefdevol Maar stevig Kraakt me Verbijsterd In de lengte Beneemt me Kortstondig de adem Stokt mijn ribben Bonkt mijn hart Zodat ik Als ik buiten Ga Niet gebroken ben Maar rechtop Loop Met mijn hoofd In de wolken De afspraak Voor volgende week In ons beider agenda.…

De Hitte van de Sahara Broeit hun donkere ogen De woestijn doordrenkt het podium riTmeT Traditioneel geTemperd Tendé Touareg-Drum en elekTrische gitaren Hoog.. Hoog.. Langgerekt hoog Klinkt de roep Water!! In Tamasheck en Fulbe-taal Jubelt Vrouwen en Dieren Dartelend achter de naar binnen gekeerde blikken Hitte in Hertme…

Mijn gouden dagen Zijn naar grauw verschoven Grijze muizen knaagden De kleuren van mijn roze bril Waardoor ik Altijd zomer zag Oplichtend Witte muren vol Blauwe regen en Schaterend geel de Straten in zag stromen. Toeters en bellen Goudgerande hoeden en Bontgekleurde slingers overal. Door krassen op mijn glazen nog Groen versierde…

Waar zwaluwen schier onvermoeibaar in en uit scheren en geen moment de grond raken rakelings langs de smalle ladder omhoog schieten en weer terug vallen door het vervallen raam Waar onkruid onder de pannen groeit nog authentiek nog niet bedorven Waar insecten oor verdoven duiven koeren op de cour Geraniums de potten kleuren…

I Een taart in zeventien stukken bijna eerlijk verdeeld. Gul bestrooid met rood/groene spikkels. En geel. En sterren minimaal drie. II Slingers van wielen Fluit van klaarover, waar huizen in de velden gaan staan. Merels nemen het fluitje over. Analoog lied. Op ritmisch gehei verstild lawaai vliegen…

Vanonder zijn geslepen hoedje glinsteren ogen en druppels droppen het zakje pinda's gebrand in de schoot van de bikinidame. Voor een habbekrats zelf geroosterd. Vanmiddag vaart hij over naar Saint-Tropez. Zo zwaar vandaag! Zowaar vandaag zie ik hoe hij in de spikke Mercedes stapt iets verderop achter struiken verborgen.…

Straks steken takken kale vingers naar de kroon Eerst zullen ze zich verliezen in rood en geel en vlammen Pijnloos Bedroefd Om wat verloren gaat in slechts één jaar. Alweer een jaar.…

Zo goed meisje? Hij straalt met Vochtige plekken Zwarte handen Wat vind je ervan? Hartstikke mooi! We trekken ons terug in Nieuwe schaduw Openen een fles wijn Van de moeder van Gerard Reve De Avond duurt nog lang.…

Woorden liggen op de loer. Mijn tong heb ik al ingeslikt. Maar ze weten van mijn ogen daar schreeuwen ze het uit. Ze wringen uit mijn handen. Ze krampen naar mijn buik. Daar meng ik ze met gal. Woorden schrijnen overal.…

Wat is de zin van zoeken Naar de zin van het bestaan? Breng je neus naar de grond En zie hoe onzinnig zinnig het gekrioel Patronen trekt op en in de aarde Zie hoe rijp en groen Onzinnig lichtzinnig Haar hele wezen in overgave Richt naar de zon Zie omhoog naar het firmament Onzinnig oneindig draait het Zijn eeuwenoude figuren Wie…

De lente krieuwelt in mijn hals zwoelt stilletjes de haartjes daar en riebelt van mijn kruin heel steelsig naar mijn tenen Subtieletjes daagt hij me uit: Vooruit trek eens wat kleren uit geef eens een stukje van je huid waarmee ik fijn kan spelen. Laat eens een pietsje dijbeen zien een vliesje van je buik misschien? Doe niet zo flauw één…

"Met ons gaat het heel anders" Hij zapt het vreselijke weg. Laat ze over het scherm rollen: voetballers en auto's die hij nooit zal hebben vrouwen in een voor hem te strak vel te jong, te duur. "Wij zitten elkaar niet op de huid laten elkaar in waarde, als jij iets wilt, mag het van mij" De leeuw rekt zich uit in het dorre gras…

vandaag ben ik een paard nee eerder toch of morgen nog een mier nu ben ik een insect, amoebe tot ik vlinder wordt ik ben het gras nee morgen pas een boom die in de aarde groeit het water dat naar zee toevloeit ik ben een vis in de woestijn een vogel kan ik ook wel zijn een zwijn ik ben in storm en in wind ik ben een kind…

"Zijn die andere ook zo?" Hij steekt zijn vierjarige neusje in het stukje keukenrol. Langs de rand dansen jongetje; meisje; jongetje; meisje. "Ja, die zijn hetzelfde", zeg ik; terwijl zijn vierjarige vingertjes het stukje netjes vouwen. "Heb je er nog een voor mij? Er zit lijm op de tafel deze is voor mijn neus". Hij ziet dat…

Haar forse lijf wiegt ruggelings het water. Ze is weer jong. Ze is herinnering. Ze is één ogenblik niet méér dan lucht en water. Niet minder ook. Ze IS Hij staat daar maar; de handdoek in zijn handen. "Oh God, ze weet toch wat ze doet?!" Dan voert een golf haar zacht weer terug naar aarde. Ze voelt de kiezels, hard van…

Een eindeloos schudden Aan kale takken de munten Nog steeds niet gevallen De kippen hebben Geen veren meer van de kat in de zak en de as van de hond wordt gebeten Een kwartje en dubbeltje niets Meer waard de duivel Schijt steeds op De hoop is hoog en reeds lang vervlogen Alleen de portemonnee werd groter!…

Hier aan het strand van de Côte d'Azur rankt haar lichaam een loom ballet op voeten die zweven. Ze weet het niet: denkt dat ze naar de branding loopt en ingetogen praat met haar mooie vriend. Ze wiegt haar slanke taille de hoog gedragen hals de golven van haar heupen. Manestralen slaan als de bliksem in! DE DANS Hier wiegt…

Bouwval. Wrokkige muren proberen de vermolmde vensters te dichten. Haatdragend roepen ze de straffe wind om hulp. Maar niet de wind, een ijle zonnestraal valt binnen en glanst een rechthoek van zilver om glas. Ik pak het lijstje op. Hartverscheurend zwart-wit, weerloos, onwetend het schriele jongenslijfje, kijkt ze van me weg.…

Eens lagen pen en papier verlangend naast mijn bed. Klanken op de rand van waken en slapen werden in één pennenstreek tot een vers geschapen. In één haal de toon gezet. Nu kadert mijn flatscreen een steeds veranderend schilderij van wisselende zinnen. Lang, kort weer afgebroken en opnieuw beginnen. Waar is het eind? Ik zoek…

ben ik op zoek naar wat losse gedachten, sprank'lende woorden en ritmische zinnen. Maar... In al mijn wandelgangen blijven de deuren gesloten. Ik kan niet naar binnen. Morrel aan bij de eerste, waarin weinig dagen geleden nog Koning Winter heerste kristallen stollend over al mijn leden en ijspegels smeltend aan de rand van mijn dak…