Alle inzendingen over Rondgaan Raken Hopen

De ziekte Corona waart over heel de aardbol koestert trotse gedachten ik maak slachtoffers naar eigen keus en goeddunken weet de plaatsen te vinden waar de mensen zijn die zich het beste laten treffen en vellen ben wellicht de grote vervanger van de derde wereldoorlog die thans hoorde te woeden duistere denkbeelden laten we onze Hemelvader…

De bal kon niet goed róndgaan op dit veld!…

Genietend rondgaan in het schoongewassen bos; zelf blijven we droog, maar onafgebroken klinkt blader- en druppelgetik.…

twee Amerikaanse vissers op hun speedboot hebben het voor de wereld goed verkloot na het vangen van een kleine haai sleepten ze hem ongeoorloofd naar de kaai aan wel tweehonderd per uur… recht naar zijn dood!…

Gewoon de aarde rondgaan in een bootje, door weer en wind, zij kan tegen een stootje, want voor haar leeftijd is zij wereldwijs. Ze denkt, terwijl ze van vertrouwen blaakt: 'Waar ben ik nou weer in verzeild geraakt?!'…

ik ben er niet ik ben er wel ik ben er niet wel in het rondgaan achteraf beschouwd van de nacht en mijn mond voor om het even welke overgave de herhaling bij de eerste lichaamsschemering wanneer vooraf beschouwd de rest van mijn zwaartekracht verdwijnt als een eiland in het midden van de dag…

als ik het even niet meer zie klim ik op een laddertje stof de zwarte wolken af die rondgaan in mijn hoofd ik ontdek nieuwe zachtheid vind bloemen onder 't stof veertjes van troost stuur ik naar wat oud verdriet al heb ik hoogtevrees ik klim die ladder op .…

speels beschildert het witte linnen met kleuren die kwasten dragen gemengd als woorden in een regel combineren kleuren op het palet passie laat kleuren extra spreken die door wat alcohol ontstaat een levendig en kleurrijk spel maakt van wit linnen, diepe zinnen…

Jij hebt me weten te raken mijn gevoelens zijn compleet jij maakt me echt gelukkig zoals geen ander dat ooit deed Jij hebt me weten te raken bent mijn leven binnen gestapt in mijn hart vlinders gevangen die uit hun cocon waren ontsnapt Jij hebt me weten te raken bent voor mij van betekenis jou draag ik altijd met me mee wat de afstand…

Ik hoop je echt wat beter te leren kennen Van onze kennismaking heb ik tot nu toe in ieder geval geen spijt Wie weet waartoe het allemaal wel niet leidt…….…

Hij laadt het allerlaatste vuur hersenen willen stenen vreten schiet nog éénmaal op de muur ziet gezichten zonder geweten hij zoekt zijn allerlaatste doel wortels moeten uitgeroeid gesleten groeven krijgen smoel ondergronds wordt nog gesnoeid versleten laarzen raken geronnen bloed een kind speelt duveltje met verlos gebroken mannen dragen…

Hoever kunnen we nog gaan om elkaar met woorden te raken waarin alles al is gezegd waarmee we niets kunnen of willen doen uit zelfbescherming of uit angst voor diepgang en intimiteit omdat we misschien vrezen het zwarte gat in ons binnenste te ontdekken als we teveel nabijheid toestaan?…

elk gedicht is gericht op wat men er van vindt en dan kan het zomaar raak zijn…

zwijgen willen warme billen sussen raken pak en laken wissen draaien handen zwaaien stoppen haasten het allerlaatste…

Er zitten minder blaadjes aan de boom dan er molshopen in het gazon zitten, maar ja, we zijn diervriendelijk hè?…

schaduwen tekenen deze tijd waarin sociale cohesie verandert in haat en nijd wij hebben hun bedjes gespreid maar zij dromen zich al sultan in het nieuw ottomaanse rijk er komen weer kristalnachten aan want vrijheid en naastenliefde mogen en kunnen niet bestaan staan wij nog voor onze normen en waarden of laten wij deze gesels maar rondgaan…

(tanka) De eenden zwemmen lustig en tevreden rond in hun smalle sloot, kennen het ruime water achter die hoge dijk niet.…

De bezoekers van Antwerpens trots gebouw vol schilder- en beeldhouwkunsten lopen misschien haastig door enige zalen heen blijven dan lange tijd stilstaan bij een schone schepping die hun zinnen streelt de zuigende ogen brengen in het denkende hart een nevelig purper dat zich steeds anders toont het versnipperde bont van een vervellende…

mijmerend staren diep in de verste verte dromen van vrede een hemel op de aarde de einder lijkt nog… ver weg…

Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

"Pim is onrechtvaardig" schoot Volkert door zijn hoofd en hij schoot Pim door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn hoofd "en ik wilde nog wel de politiek in" schoot er door mijn hoofd "Hans is onrechtvaardig" schoot Murat door zijn hoofd en hij schoot Hans door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn…

Laat het los Sst... je ziel fluistert Het is je hart Dat niet meer luistert Je geweten Je laat het in de steek Eens waren je dromen Iets waar je voor bezweek Laat het los En al ben je het vergeten Het is de vrijheid Het verlangen, het geweten Voel het En laat het niet meer gaan Laat je angsten los En raak je dromen aan…

Ken de lach van liefde en droom weg van 't heden je passie voor de toekomst houdt iedereen tevreden. Het is die levenslust welke ons sterkt maakt we voelen ons dan één zonder dat het ons zo raakt.…

je dubbelganger lijkt niet op je maar heeft je stem ik luister starend in verten naar je beeld brand me voortdurend aan je foto huil ik zomaar wat maar zo vaak raak me, desnoods aan of af en toe mis je meer altijd dan nu en dan…

Raak me aan en voel het bloed door mijn aderen slaan. Luister naar mijn stem hoor daar de wind langs mijn stembanden gaan. Blijf bij mij mijn kind Het stroomt voor jou, dat bloed en die wind.…

Ik probeer je nog één keer te raken, als je achter mij zal staan en in een laatste vers jouw licht te vervolmaken, de essentie waarmee het laatste gat wordt gedicht in de voor ons aangewezen tijd, kan niet somber klinken of ongrijpbaar vederlicht om dan aan te vertrekken en bij gelegenheid weer a-priori af te leggen en elkaar…

Raak me aan en voel het bloed door mijn aderen slaan. Luister naar mijn stem, hoor daar de wind langs mijn stembanden gaan. Blijf bij mij mijn kind: het stroomt voor jou, dat bloed en die wind.…

stilte bekruipt me het had 'n lange aanloop nodig voordat 'ie over zou gaan tot deze aanval welke zorgvuldig in de wind wil worden geslagen, doch raakt het geleidelijk zijn doel en word overmand door immense rust…

Hangend aan jouw lippen absorbeer ik ieder woord dat er vanaf rolt hoe simpel kan 't zijn als je de optelsom nog eens natelt doch ben jij degene die mijn ogen opent op 'n ander niveau en voel hoe de wereld nu pas aan mijn voeten ligt…

er bekant van Afsnijdt, en een halve Seconde voor de frontale Botsing zal plaatsvinden Die ook mij en de kinderen Onherroepelijk mee zal Slepen in een voortijdige Dood voegt hij naar rechts In, mij en mijn passagiers Achterlatend met bonkend Hart vol onbegrip - De dood kwam voorbij Op deze zonnige zondag, Zonder me aan te raken…