Alle inzendingen over Rust van water

het maan zilver schittert voor mij waar donker diep de vijver troont schuift de zilveren maan voorbij de koude nacht die sterren toont en rust het water rimpel broos in stilte van het ogenblik en deinen zacht de eenden kroos tot troost voor mijn bezwaarde ik schuift de zilveren maan voorbij en sprankelt nog gevoel van mij…

Roze rust het water in de Rio, Violette wolken drijven in de Rio Grande in de zon. -------------------------------------- uit: Gedichten 1946-1984, 1985.…

Groen gras over verre velden struiken zo hier en daar een boom die geschiedenis vertelt of een bos vol frisse geuren een tuin vol weelderige bloemen park met borders van kleuren waarin concerten van vogelzang mensen op bankjes langs paden rust van water in rivier, meer of beek geluid van klaterende waterval wind zacht ruisend door de…

ziet de mensen onbezonnen blakeren langs de paden op stranden bij de zee stil soms kort van stof hunne spinsels ontsponnen spanning vloeide uit aderen leven gaat nu op de pof blikken koel in tassen mee werk blijft onbegonnen gedoofd zijn alle lusten in dommel wel te rusten wat water op de akkers ach boeren arme stakkers lamlendig in het…

kwam op voor hen die geen stem hebben en worden uitgebuit vermoord voor hun huid, vlees, of gebruikt voor vivisectie zijn hart verpand aan de strijd voor rechtvaardigheid wat zullen ze hem liefdevol onthalen in de apenhemel rust zacht Opa Water…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

Ik gooi een steentje in het water kijk het na en zie't niet meer Dan ineens een kring in't water Ik doe het nog een keer... Ik zit hier in gedachten eigenlijk ben ik er niet bij Hier bij 't meer, kan ik ontspannen 't Is zo rustig nu in mij Nog een steentje keilt over't water En nóg een, achter elkaar...…

Ik vlij me neer in't hoge gras en sluit mijn ogen toe hier ga ik als ik rusten wil of als ik ben heel moe... De zon verwarmd mijn lichaam het water kabbelt af en aan en als ik uit mijn slaap ontwaak zijn twee uren voorbij gegaan…

Het koele water omspoelt mijn voeten Rust stroomt als een rivier door mijn lijf De horizon bestormt me als een ontkombaar lot Mijn hart weet dat ik moet boeten Ik voel hoe ik wegdrijf Angst is mij vreemd, jouw beeld is mijn vlot…

Vogelenzang en eeuwig water, altijd weer ebbe en vloed maar diep besef van de Ene die allen in allen begroet. Hartslag die duurt maar rustig wordt als het water golvend en kabbelend slechts nu, nu.... niet later. .…

water waar het licht opnieuw geboren werd de dageraad verlossend ademde nevelsluiers flirtten met de warme dromen van de nieuwe dag ik kon geen gemoedsrust vinden nu de bomen als treurige wachters me gevangen namen in dat waarvoor ik vluchtte…

Op de leuning ervan een schichtig nerveus gekwetter van musjes, bestrijdend elkaars plaats… schijnbaar redenloos… Vlak boven de spiegel van het water, de juffer ze zoekt weer een landingsplek voor één seconde….…

De weg naar de geliefde Leyen betoont zich vrij zwijgend het einde der daagse wereld bloeiende oevers vol rustgevende ruigte eilandjes met komend vogelleven bezingen de tere maar krachtige eenheid van gewezen veengrond een waterrijk schenkt vredige ruimte.…

Momenten van rust vervliedend en ongrijpbaar als water dat stroomt.…

Ver van lawaai en herrie, drammers en gedruk, van te weinig met teveel op een te klein stuk. Streel ik verre zichten waar het weids de zon verwaait, en haar waterlanden nog weten van geluk.…

een roeibootje met een oude man met gekromde rug aan de riemen rook kringelt uit zijn brandende pijp vermengt zich met de witte nevel tot een denkbaar geurend aroma van tabak, transpiratie en damp zomaar een oud plaatje uit het dagboek van mijn moeder een man in een bootje op het water zo gewoon, zo van vroeger, zo’n gezellig beeld uit…

nu jouw bed voor de derde nacht niet beslapen is wordt de pijn almaar dieper daar ik jou ontzettend mis mijn lief kleine mannetje zeg me waar ik je vinden kan schreeuwt mijn hart het uit lieve jongen waar ben je dan sinds het onvindbaar zijn van jou heb ik de dag verruild met nacht draai ik alleen nog maar in cirkels is het op jouw…

Als kind droeg ik al de stilte in mijn hart. Als puber vond ik de stilte in het bos en gaf haar een plaats in mijn geest. Nu weet ik de stilte te vinden in jouw aanwezigheid en geef haar een plek in mijn ziel.…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

het water staat stil daardoor de hemel zichtbaar in totale rust…

Innerlijke rust je van de stilte bewust onder het maanlicht.…

Vakantie een moment van rust, de klok staat stil aan de kust is niets meer te zien, dan water en rotsen, geen stilte, want de branding vult de gaten in de vakantierust op en toch: is het vakantie, een periode van rust.…

uit heksenketel ontsnapt,rustig thuiskomen in een toverbos joz.le bruyn haiku 27/01/202…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

blote voeten in het zand stemmen van water die mij langzaam trekken in de zee van eeuwige rust…

De stem van het water zwijgt na een woeste nacht van onderstroom en geselende winden het is tijd om te rusten.…

hoe doe je dat zijn er boeken over te lezen is 't als kruipen door 'n sleutelgat valt het te evenaren het loslaten van 't hier en nu is het werkelijk door de ruimte varen hemelen hoe doe je dat wie kan de garantie geven dat je niet stort in 'n groot zwart gat zul je je geliefden weer ontmoeten ook degene die je niet zo mocht…

ik ben te laat met het vertellen over de vele uren die ik er vertoefde in de hoedanigheid van welke rol dan ook werd er altijd muziek gemaakt en genoten van een kop thee nu de dood op de deur heeft geklopt en z'n entree gemaakt is de muziek opgehouden maar koester voor altijd de herinneringen aan toen…

We laten ze lappen voor flessen water en alle ellende komt als geklater over de drinkers heen. Naar bed naar bed zei Duimelot, niks meer drinken want da's veel te kort!…

Golven en water Van hetzelfde gemaakt Water staat stil en een golf die praat Maar de golf slaat op de branding en vloeit rustig terug Een kleine rimpel, heel kort en vlug Uiteindelijk is het water meer is het niet Tot rust gekomen tussen het riet…