Alle inzendingen over SPOOKACHTIG

Ik ben een spook, een geest, een entiteit; kan, gelijk een sliertje rook op deze site m'n ei niet kwijt! Elk item kan ik opwaarderen, mijn cijfer wordt geregistreerd. Door naar ''alles'' terug te keren is mijn bezoek prompt genegeerd. Het overzicht laat me dan weten dat ik in feite niet besta, en hoe dat kan, Joost mag het weten.…

De kromme herfstmaan klampt zich vast aan een linde en sleept zich omhoog, traag opent de oude uil zijn spookachtige ogen.…

Kinderplannen zijn als ridders op een feest. Broederlijk spattend schuiven glazen wijn; vredig snijden tafeldolken goede spijs fijn. Zwaarden wachten tot het smullen is geweest. In elke schranser huist een vechtlustig beest: blijmoedig doen de gasten elkaar pijn. Fakkelmeisjes brengen een schuchtere schijn door de nachtelijke zaal van dovende…

in de ijskelder verzaagt hij gruwelijk, grote ijsblokken tot wonderlijke leguanen en zeeschildpadden het ijs, verhard verzet, te trots om neer te gaan, geeft zich verbeten over aan de verbeelding verstilde fauna van spookachtige, melancholieke schoonheid ontvouwing van het verhaal buiten stroomt het overweldigende, onophoudelijke…

winter heeft vleugels gekregen sneeuw jacht driftend langs herens wegen tekent bomen en struiken met eenzijdig wit spookachtig zonder gezicht nog stuiven duinen naar onbegaanbaar raken dorpen geïsoleerd snel zal de mens de sneeuw weer gaan ruimen in overleving zijn kleinheid geleerd…

Het is letterlijk stilte voor de storm spookachtige straten bijna verlaten op een enkeling na optimist of niet in staat vastgelopen in meters file motoren oververhit vingers trommelen chaos en paniek wachtend op het oog angst zweet voor de monsterlijke kracht deuren en ramen dicht gespijkerd lijdelijk wachtend tot de tornado losbarst…

voor het applaus ik kan een tegenstem zingen me uitputten tot de avond maar de nachten zijn te kort om bij te komen, ik moet me willens en wetens in de strijd werpen, wat er ook van komt Een dag niet geleden is een dag niet geleefd een dag van geluk is de hemel op aarde gedroomd zonder ogen en oren voor de werkelijkheid, een spookachtige…

spookachtig landschap splijtzwammen woek'ren, lachend waarom ging zo weldra de eenheid teloor verscheurd door tegenstanders ooit medestanders een lied van pijn dringt zich op stokt in mijn keel een traan in mijn oog toont een flauwe ster van vergeefse hoop maar machteloosheid heeft mij in haar machtige greep en het landschap trekt vol…

In het spoor van de tijd lopen herinneringen hand in hand met de kiezels van een verloren jeugd Uitgehouwen staat jouw naam in de marmeren steen, scherp doch geslepen kijken levenloze letters mij aan, verwonderd lees ik reeds begraven tijd In dorre grond dorsten plantjes naar leven, spookachtig verlicht door een kaars, smelten voor…

een kindje kan niet slapen het ligt te dromen in de nacht ziet sterren door de ramen een ronde maan in volle pracht maanlicht schijnt in alle hoeken laat de kamer spookachtig zijn wat komt het licht hier zoeken de angsten van een kindje klein sluit maar dicht de gordijnen of de knuffels worden nog bang als Klaas Vaak gaat verschijnen…

Opdoemende donderkoppen en route Worden wegens krachtige windvlagen Met schrikgezichten gadegeslagen In spookachtig oplichtende gloed En bibberend onder de broeiende nok Gevlucht op een berg zonder regenjas Samenspannend boven het opgetaste gras Slaat de bliksem in de schuur met een schok En daar de nadering op handen lijkt Raken zij hun…

Wester De Koning symbolisch staatshoofd Hij die zwijggeld krijgt dankzij onze parlementaire democratie En zij, zij straalt een plaatje van een Koningin voor wie geen plafond te hoog gaat Zij zitten daar ze zitten er niet mee ze zitten er ook maar even Hoera, hoera, hoera waar een klein land klein in kan zijn sprookjesachtig in feite spookachtig…

De stilte hoorbaar gemaakt Oorverdovende stilte Jouw gezicht niet te zien Je hand die mijn huid raakt Beklemmend en mooi Adem stokt Twee harten bonzen Een tak die ik gooi IJzingwekkend duister Een oehoe roept Je knijpt in mijn arm Zacht liefdesgefluister Een ster, soms de maan Versluierende wolkenslierten Spookachtige kruinen Gauw…

De spookachtige legende verschijnt Bij de Afrikaanse Kaap onverwacht; Daar waar de Hoop niet goed is voor Wie niet op zijn onheil is verdacht. De Vliegende Hollander vervoert Slechts de dood; de duivelse Pachter in zijn ijdelheid te groot. Een V.O.C.-schip in duivelse handen.…

Flitsend licht, spookachtig zicht. Oorverdovend gekletter, regenval, gespetter. Daarna…een blauwe lucht. Een weergave van rust, warmte geblust. Een wolk drijft vredig voorbij en knipoogt naar mij.…

Rode en gele bladeren gieren wild doorheen kleffe plassen Naakte hoge takken grillig spookachtig schril ook schor Zwarte droeve onheilspellende wolken kruipen tergend traag Universum ondergedompeld in kille duistere winterslaap.…

Ik zit klaar en opeens klinkt er een spookachtig maar mooi geluid over de vlakte, de tijd lijkt stil te staan tijdens het lied. Het is een lied dat gaat over mijn verleden als wolf, de wolf, die het zingen over de vlakte als enige beheert. De wolf.…

zal het vat van electro motorische kracht de doos van pandora zijn of hebben wij het ongetemde paard van troije blindelings binnen gehaald zijn wij als onnozele kinderen gaan spelen met deze onschuldig lijkende energie nu hebben zij ons in hun spookachtige greep met een ultra fijnmazig netwerk waarin robotisering spel is geweest…

in de verte komt ze reeds aangeslopen grijs gekleurd met donker omrande wangen spookachtig, groots, nadert onbevangen dieren zijn reeds in holen of nesten gekropen keurt kennelijk het landschap beneden haar is gereed haar last te laten vallen; terstond daalt reeds de temperatuur op de grond ze kreunt, drukt haar wolken wat in elkaar haar…

Welkom in het mysterieus en spookachtig mangrovebos Waar geigertellers twinkeleren paddestoelen wroeten onder aerdse gangenstelsels, beren zich tersluiks op weg begeven Luister naar het takgefluister ruisend in de indian summer griezelige anemonen zuchtend op hun zwalkenstelen Duizend schone millefiori jagen op een schapenvacht…

Het stijgt, zompige damp van ijle nevels zwieren als spookachtige slierten, fluisteren van her en van vergeten hoeveel schreden deinden over de holle weg waarop ik mijn stappen zet hoeveel karren spoorden hun gewicht voor mijn dromerige voeten kromgebogen bomen zegden gedag terwijl hun versteende wortels trilden onder het verloren gewicht…

van verlangens slechts getuigen zijn zij, afspiegelingen van het grote inferno tot het laatste uur van het laatste verlangen heeft geslagen om het materiële zelf te behagen, rijzen ontelbare vragen over de oerkracht van het overleven, in toekomst vanuit verleden de meteoor van de wil brandt door de dampkring van verlangens en trekt een spookachtig…

De nachtelijke stemmen van het oerwoud in duisternis zwijgen slechts takkengekraak laat zich horen de kudde olifanten voert strijd met kronkelvingers van lianen achter de groep ligt een pas gebaand pad daarover strompelt een eenzame bul reusachtig _ spookachtig _ vaal wit wegens die eigenaardige kleur door zijn medeschepsels verstoten…

in de duistere avond en nacht van Halloween werpt bleek de maan haar schimmige gloed waarmee zij de wereld in spookachtig waas hult fluisteren ons de spoken, heksen en griezels angstaanjagende geesten met grijnzende tronies zweven door schaars verlichte straten en stegen in het duister rammelen botten en kraken beenderen die vrees beklemming…

Ik zit tussen ruwe houten wanden ruik levende hars doop een stukje plumpudding in hete pruttelwijn boven levensmoede vlammen de kruidige damp zwelt doet me loom zweten is een dichte wijde nevel waarin een duister doornenveld vol scherpe keien spookachtig siddert onder suizende hemelstenen die zwak schijnsel geven elkaar wild verdringen…

Hij kneep heel stijlvol in de tranen van argeloze voorbijgangers, maakte snelle bewegingen in zijn spookachtige tovenarij, strooide andere perkamenten in hun magen, rustieke zomerbeelden, angstloze erotiek. Neem de Spaanse heuvelen en daal af in hun diepten, maar vind Lorca terug in de zwoele winden boven een opgediept Granada.…

een verdeelde glibberige straat de donkere ronde stenen glanzen tot ver langs de wegen, met in 't nachtelijk licht een wit gepoederd gezicht, ze draagt een zwart mondkapje in 't flakkerend schijnsel van de straatlantaarn; spookachtig belicht links een omgehakte boom waar geen twijgje is blijven hangen in de oneindige duisternis;…

Grauw grijnst de bui ons toe De grommende donder nadert pijlsnel Een uur al is de zon gezonken Het duister wordt blauwflitsend licht Weer een print denk ik gelaten Ontwakend uit mijn schemerdroom halfwakker nu besef ik het onweer De hemel laat fel blauw verlichting toe Spookachtig maanlandschap rondom Hoezo geen leven op de maan Rondom…

Schaduwen vallen, losgelaten door een frisse avondwind, spookachtig zwevend over donkere akkers.…

Vertonen zich de vele dieren om te drinken Dorstig laven ze zich slurpen zich vol Hun buiken opgezwollen rond en bol De zon zakt weg en het wordt kil De dampen stijgen op boven het zwil* Dat zijn de wilde wieven en ze zweven Over het ven en voelen zich verheven De mens ziet stille toe het doet hem huivren Niet slechts de kou maar ook spookachtig…