Alle inzendingen over STUDENTENLEVEN

Zijn fijnst sigaartje smaakt hem niet, Zijn knappend vuurtje blaakt hem niet, Zijn zoetlief meisje raakt hem niet, Zijn vrienden, o genaakt hem niet! Zijn baardje zelf vermaakt hem niet, De stumperd heeft zo’n groot verdriet.... En wat? – Nu juist, dat weet hij niet!…

[Aan mijn vriend Mr. E. H. S’Jacob Naar Batavia vertrekkende] ’k Zal niet schreien en niet klagen, Stille smart is – diepe smart; ’k Wil de last des afscheids dragen, Moedig als uw manlijk hart. Maar een korte, vrome bede, Maar een handdruk zij mijn groet: Lieve zwerver, ga in vrede, Met uw God en met uw moed! Lievling van uw…

Woelig avonduur in de stad Leiden: kroegen zingen met kleurrijke ogen vol star of levend schemerlicht, pogen allerlei wandelaars te verleiden. Daarbinnen willen zwervers zich verblijden bij bonzend gerinkel op de togen, mogen hun drinkersgenot verhogen tussen geleerde kerels en meiden. Een ondernemend, veel besproken iemand siert fijn schertsend…

Wetenschap! licht zonder warmte! Onverkwikkend! Onverblijdend! Gloort steeds heller uwe toortse, in het hoofd werpt gij de koortse, 't harte maakt gij koud en lijdend. Ach! waarom moet elke stap die het brein vooruitholt, op 't harte botsen als een schop, koude Wetenschap? O, 'k wil mij gaan koestren aan mildere stralen, mij…

Waar treurige blokkers in hun cel voor 't schrikkelijk examen waken, en zich van 't zoete leven een hel, ja zich een helle van 't leven maken, wij, minnaars van het blijde lied, daar zijn wij niet! Maar klinkt aan ons oor een feestakkoord, een vreugdig en ongebonden zingen, een schaterlach, een geestig woord, een luid en prikkelend…

Het is zo ver, ik ga dit jaar studeren Op kamers wonen in de grote stad Ik ben die dorpse sfeer hier meer dan zat Ik ga het ruige leven kennen leren Die introductie, daar zal ik niet zijn Dat lijkt me niks, zo zonder bier of wijn…

Studentenleven begonnen, nog onbezonnen. Zonder tegenslagen of negatieve verslagen. Afwachten, een schooljaar lang zal zij het halen? Het is van groot belang. Bouwen met de stenen voor haar verdere leven. Zou ze het begrijpen wij willen haar alle raad geven.…

Uit het studentenleven III Horrible, horrible, most horrible Eenmaal had ik zeven vrinden, Bloemen in mijn levensgaard, Die ik tot een krans mocht binden Om mijn hoofd en om mijn haard. Luister, en, van één tot zeven, Zeg ik in een bondig lied, Waar zij allen zijn gebleven, Want ik had – maar heb ze niet.…