Alle inzendingen over Saai gebouw OR Somber

De deuren staarden me koud en grijs aan door een kleine kier glipte het groen stiekem naar binnen dankbaar voedde ik mijn ogen en hart totdat de deur het met een harde klap ontnam.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Saai, miezerig nat en grauw De kille wind blaast om elk gebouw Het is vroeg, half acht nog pas En donker, rechtop de kraag van mijn jas Mijn weekendtas en hoofd zitten vol Met herinneringen en schone wol Ik voel me somber en heel alleen Dat wil ik niet een hart van steen Jij thuis in de ruzie en ellende En ik, ver weg van die hele bende…

Maar in het windstille woud van al mijn saaie dagen, denk ik misschien nog wel het meeste aan jou.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

op rustige korte dagen trippelen gekleurde kousenvoeten somber door miezer en stuivende sneeuw onder een beklemmend koud wolkendek dat ons niets meer zegt in saaie eentonigheid nog heeft de herfst zijn kaalheid kunnen compenseren door wat sprietige stelen die zich dood staan te vervelen in het schrale schilderij waar zelfs…

Maar in het windstille bos van al mijn saaie dagen, denk ik misschien nog wel het meeste aan het leven.…

Het koude steen van torenhoge gebouwen waar tussen ik mij bevind, mijn weg vervolg als zovelen. Elke dag klinkt er wel een melodie die vrolijk is of somber. En ik bewonder een ieder die ook bij tegenspoed door gaat in het leven. En het besef groeit bij mij dat ook ik verder moet, hoewel het nu even tegen zit.…

Het lijkt zo somber buiten, maar is dat wel zo? God doucht onverantwoordelijk lang, maar is dat wel zo? De straten, het gras en de bomen alles glimt en glanst. Hij houdt mij een spiegel voor en ik zie mijn natte zelf. Aanvankelijk zag ik alleen maar saaie regen maar nu zie ik ook zilveren pijpestelen.…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Ik heb vannacht tot twaalf uur gewacht: Er zal toch wel iets vreselijks geschieden, Met moord en doodslag en met rampgebieden? Maar nee, niks aan de hand nog, tot vannacht. Ach raakt u nog niet al te zeer van streek, Ik spreek u aan het einde van de week.…

Van hetzelfde witte bord eet hij elke dag zijn prakje en zijn brood gaat altijd mee in hetzelfde plastic zakje. Overdag een harde werker en onmisbaar op kantoor. Maar diep van binnen knaagt het en geen mens heeft dat door. Na kantoortijd weer op huis aan. Eten, afwassen, de krant. Voor de tv valt hij in slaap, de afstandsbediening in…

De winterjasmijn kroop beloftevol omhoog het wordt een bloeier de rododendron al vol knoppen lacht in zijn vuistje het wordt niet saai dit jaar er roert wat in mijn tuintje ik speur het er komt een taaie winter het is middagtijd nu spieden naar een stekje om te toeven en te proeven wat dacht je van een coq au vin…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

School is saai Saai is school Vooral tijdens nederlands Die man lult teveel Over boeken duizend woorden Geen literatuur dat hem verveelt School is saai Saai is school Vooral bij nederlands Iedereen staart maar voor zich uit En die man ratelt maar door Nu moeten we aantekeningen maken School is saai Saai is school Vooral bij nederlands…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Op het zwarte schoolbord krast de griffel van verwijt blouse op onkreukbaar schort omlijst gezicht als krijt de mond zich opent en woorden gedoopt in bitterheid de kleurloosheid ten top somberheid bleekt witter beperkt zich niet tot de vingertop een schoolse jufferfrik, saai, sober en formeel, maakt de eerste jaren top of strop aangesteld…

Weet je nog hoe je daar zat, daar op die bank in een klein park, in een saai, bijna uitgedoofd dorp, genaamd Voorthuizen.…

“Kaken toe”, Riep de papegaai Die haaibaai Dus zweeg de kaketoe Hield zijn snavel toe En dacht: “saai, saai!”…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Een droeve dompteur uit Almere Moet positief denken aanleren Het lijkt dan wel sterk Maar laatst op zijn werk Zag hij enkel leeuwen en beren…

Mijn gevoel zo kristalhelder Zeldzaam als ruwe diamant Liefde zo diep en zuiver Ontneemt me al mijn verstand Dromen zo prachtig van kleur Maken de mooiste beelden waar Wakker worden in eenzaamheid Geen tederheid geen lief gebaar Gemis maakt alles zo somber De zon is niet meer de zon van toen Ik mis de stralen die mij omarmden Je lippen…

op de tafel stond een asbak vol sigarettenpeuken met korte grijze stompjes ik had het gevoel of mijn handen van iemand anders waren net als mijn stem je richtte je ogen op mij alsof het de loop van een geweer betrof in de verte bonkte het klonk het gekraak van woeste golven die braken op statige rotsen het maakte me somber…

Kale, leeggeslagen takken Mistroostig onder een grauwe lucht Schrale, braakliggende akkers Verzamelplaats van wilde ganzen Samenscholend voor een vlucht Koude, klamme korte dagen Restant van een stervend kalenderjaar Fantasieloos, kil, geblindeerde ramen Kou uitsluitend, isolerend Functioneel en ronduit somber Voor de kouvrezende mens aldaar…

ik was onheelbaar mijn geheugen liet me toen ook al in de steek, zoals dat gaat met verwarde mensen, je denkt je drinkt je vlucht wat en staat altijd langs de kant van het levenspad, kijk, zie je? daar gaat het leven aan je voorbij in sneltreinvaart een automobiel, en alles wat je zegt verstomt in de regen daar sta je met je paraplu…

Als jij zo oeverloos somber denkt enkel het zwart ziet en ik zie geen liefde in je ogen zakt mij de moed in de schoenen ik moet ze trouwens nog poetsen zwart…

Hier zit ik dan midden in de nacht te denken, na te denken over al hetgeen er mogelijk op me wacht Midden in de nacht somber te zijn gedachten springen door mijn hoofd het doet continue pijn Het denken gaat maar door waarom moet het zo nou ik sta er mee op en ga er mee naar bed ik weet niet hoelang of ik dat vol hou Hetgeen op me…

Niet mijn humeur, nee zeer zeker niet, maar als je de buitenwereld momenteel ziet, is somberheid troef! De zon, vergeet te schijnen, de regen valt gestaag, toch lijkt het me het wijste, veel te lachen maar vandaag, want; Morgen is alles anders!…

ogen liggen diep gelegen, kraters vol met rag, de nacht huisvest enkel donderslag met af en toe een stem die schreeuwt naar het volk dat niet meer is het uur is zwaar bepakt en slentert van tijd naar adem, beelden uiten zich in stalen constructies, het is koud in de graden waarin het bed is neergezet ergens begint het licht te gniffelen…